به گزارش ایرنا، آب شرب، فاضلاب ناقص، راه ورودی، نبود نانوایی، تجمع زباله، عدم پوشش شبکه‌های رسانه ملی و کاهش پوشش تلفن همراه و نداشتن اینترنت از مهمترین مشکلات و مسائل روزمره زندگی در روستایی است که کمترین فاصله را با مرکز دارد و به همین علت اهالی انتظار دارند مسوولان فاصله و جمعیت را بهانه عدم خدمت رسانی قرار ندهند.
مدیر شبکه آب و فاضلاب بیجار در رابطه با مشکلات اهالی این روستا در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: حفر بیش از ۱۰۰ فقره چاه غیرمجاز در محدوده روستا و در مسیر تامین آب چاه نیمه عمیق شرکت آبفا از عمده دلایل کمبود و جیره بندی آب شرب است.
بهزاد مرادی افزود: در سال ۹۷، ۱۲ خانه باغی که از آب شرب به صورت غیر مجاز استفاده می‌کردند شناسایی و شبکه آبرسانی آنها جمع آوری شد امّا حفر چاه‌های غیر مجاز در محدوده چاه اصلی تامین آب منطقه، نیازمند برخورد جدی سایر دستگاه‌های مرتبط است.
مدیر امور آب و فاضلاب بیجار گفت: به منظور رفع مشکل و برخورداری از آب شرب پایدار در روستای چنگیز قلعه، اقدامات مختلفی انجام شده که شامل حفر یک حلقه چاه نیمه عمیق به عمق ۲۰ متر، یک واحد ایستگاه پمپاژ و یک مخزن ۱۰۰ مترمکعبی است.
مرادی بر ضرورت رعایت بیشتر الگوی مصرف آب از سوی اهالی این روستا تاکید کرد و افزود: ۲ کیلومتر خط انتقال، ۳.۵ کیلومتر شبکه توزیع و نصب ۱۳۰ فقره انشعاب از دیگر تدابیری بوده که در این راستا اجرا شده است.
وی با اشاره به اینکه در حال حاضر ۷۲ روستا از ۲۲۸ روستای شهرستان با کمبود آب مواجه هستند، تاکید کرد: از این تعداد با اجرای پروژه‌های آبرسانی و اصلاح شبکه در برخی نقاط، مشکل ۱۰ روستا حل شده و مابقی روستاها باید منتظر تخصیص اعتبار باشند.
مدیر شبکه آبفای بیجار گفت: جهت رفع مشکل بی‌آبی و خشکسالی ۶۲ روستای باقی مانده بیش از ۵۲۰ میلیارد ریال اعتبار نیاز است که در صورت تامین آن می‌توانیم پروژه‌های آبرسانی تعریف و عملیات اجرایی آنها را آغاز کنیم.
وی یادآور شد: عدم رعایت الگوی مصرف و مصرف آب شرب برای شست شوی حیاط و محله، فرش و گلیم، خودرو و آبیاری باغچه در شبکه تعریف نشده زیرا عمق چاه نیمه عمیق حفر شده برای این روستا ۲۰ متر با دبی ۲ تا پنج لیتر بر ثانیه است که در حال حاضر با توجه به رشد جمعیتی و مهاجرت شناور، جوابگوی نیاز جمعیت ۴۰۰ خانواری نیست.
مرادی اضافه کرد: این چاه جهت تامین آب شرب ۱۴۰ خانوار حفر شده و در حال حاضر کاهش سطح آب سفره‌های زیرزمینی و افزایش بی رویه مصرف، ساعات دسترسی به آب را محدود کرده البته در روزهای اوج مصرف، آبرسانی سیار انجام می‌شود.
وی با بیان اینکه پروژه تعریف شده برای احداث شبکه آبرسانی روستای چنگیز قلعه بیش از ۱۵ میلیارد ریال اعتبار نیاز دارد، گفت: امسال آبرسانی ۶ روستای امیراسلان، رستم کندی، یگنی آباد، زرین جوب، زیوه و سلطان آباد چقاب از نعمت آب شرب برخودار شدند.
یکی از اهالی این روستا به خبرنگار ایرنا گفت: فشار آب به قدری کم و نامناسب است که خانه‌های پایین دست فقط حدود یک ساعت می‌توانند از آب شرب استفاده کنند و بالا دستی‌ها کمتر از ۱۵ دقیقه و این مشکل یک روز و ۲ روز نیست بلکه ۱۰ سال است با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم.
علی ویسی افزود: وقتی آب به اندازه نیاز روزانه بدن وجود ندارد باید در یک ساعت فقط ظروف و دبه‌ها را پُر کنیم، حال در این روزهای کرونایی دیگر نه فرصت رعایت بهداشت و نه آبی برای شست و شوی مرتب دست‌ها در اختیار داریم.
او اضافه کرد: وقتی به شهر بیجار مراجعه می‌کنیم برای تهیه لوازم مورد نیاز، توصیه‌های بهداشتی و پروتکل‌های بهداشتی همه از اهمیت و زنگ خطر می‌گویند، امّا برای تامین امنیت بهداشتی روستاها، چه کار کرده‌اند؟
یکی دیگر از همین اهالی افزود: در روستای چنگیزقلعه، شبکه فاضلاب وجود ندارد، دهیاری و شورای روستا با بودجه‌ای که سالیانه دارد تنها می‌تواند یک تا ۲ کوچه را لوله کشی کنند و سایر محله‌ها و خانه ها، مثل گذشته فاضلاب را در محله رها می‌کنند.
حمید عنایتی تاکید کرد: خانه‌هایی هم که به شبکه فاضلاب متصل هستند، فاضلاب هدایت شده آنها به ۲۰۰ متری آخرین خانه روستا (ورودی) که آلودگی و بوی نامطبوعی هم ایجاد کرده و مکانی برای ورود مار و عقرب از طریق این لوله ها به منازل روستاییان است، می‌ریزد.
وی با گلایه از بی توجهی مسوولین آبفای شهرستان بیجار به مشکلات مردم این روستا گفت: وقتی آب برای نیازهای زندگی تامین نشود، چگونه قرار است بهداشت فردی و پیشگیری از کرونا در چنین مناطقی رعایت شود تا شاهد موج ابتلا به این ویروس نباشیم.
یکی از بانوان خانه دار روستا نیز اظهار داشت: با داشتن ۲ کودک خردسال و وظیفه پخت و پز، میزان آب ذخیره شده در مدت زمان کمتر از یک ساعت جوابگوی مصرف و نیاز خانواده نیست و همسرم مجبور است با مراجعه به شهر، آب بیشتری برای مان تهیه کند.
خانم مهیار افزود: فشار آب بسیار کم است و اینکه بتوانیم در این مدت زمان ظروف و دبه‌های بیشتری را پُر کنیم، امکان پذیر نیست و با توجه به خطرات جاده، کاهش درآمد اقتصادی خانواده‌ها، باید برای شرب آب معدنی تهیه کنیم که هزینه بر است.
یکی از کارآفرینان مقیم روستا نیز به خبرنگار ایرنا گفت: در حال حاضر سه کارگاه تولیدی در این روستا فعالیت دارند که به علت کمبود آب شرب، مجبور به توقف تولید و چاره اندیشی برای ادامه کار و فعالیت در جایی دیگر هستیم.
فیروز اسدی ادامه داد: ۱۲ کارگر این سه کارگاه که هر کدام سرپرست یک خانواده چهار تا پنج نفره هستند بیش از ۲۰ روز است که از کار بیکار شده و هر روز منتظر بازگشایی مجدد کارگاه هستند، کار تولیدی نیازمند آب برای رفع نیاز است.
یکی دیگر از اهالی نیز گفت: دبستان و فضای آموزشی روستا فاقد حیاط و کلاس مناسب است، دانش آموزان با به جان خریدن خطر در این فضا تحصیل می‌کنند زیرا آبی برای شست و شوی دست و رعایت پروتکل بهداشتی و استفاده از سرویس بهداشتی نیست و نیز به علت نداشتن حیاط و فضای امن، امکان تصادف با موتورسیکلت و خودروهای سواری و کشاورزی عبوری از مجاور مدرسه نیز وجود دارد.
رحمان ویسی افزود: این مدرسه درست در وسط راه آسفالت و مسیر اصلی ورودی به روستا احداث شده و مردم برای عبور به منزل و زمین کشاورزی از کنار مدرسه راهی فرعی ایجاد کرده‌اند که بیشترین خطر تصادف را برای کودکان ایجاد می‌کند.
وی یادآور شد: بسیاری از خانواده‌ها کودکان پیش دبستانی خود را در خانه نگه داشته و اجازه نمی دهند به مدرسه بیایند و برخی که توان مالی دارند دانش آموزان خود را با سرویس به مدارس شهر بیجار برای ادامه تحصیل می‌فرستند.
شهرستان ۸۹ هزار نفری بیجار در ۱۴۲ کیلومتری شرق شهر سنندج مرکز استان کردستان قرار دارد.