به گزارش خبرگزاری فرانسه، با این انتخابات تعداد منتخبان در هر دو مجلس سفلی و علیا از ۹۴۵ به ۶۰۰ نفر کاهش خواهد یافت. ایتالیا پس از بریتانیا با ۱۴۰۰ نماینده، دومین پارلمان بزرگ اروپا را دارد، فرانسه با ۹۲۵ نماینده سومین پارلمان بزرگ اروپا را به خود اختصاص داده است.
این نخستین انتخابات پس از شیوع کرونا در ایتالیاست که در آن شرکت‌کنندگان به کاهش تعداد کرسی‌های مجلس سفلی از ۶۳۰ به ۴۰۰ و مجلس اعلا از ۳۱۵ به ۲۰۰ کرسی رای می‌دهند. این انتخابات که از روز یکشنبه آغاز شده امروز - دوشنبه - به پایان می‌رسد.
ایتالیا نخستین کشور اروپایی است که ویروس کرونا بطور گسترده در آن شیوع پیدا کرد و بیشترین آسیب را دید. تاکنون در این کشور ۳۵ هزار و ۷۰۷ نفر بر اثر ابتلا به کووید -۱۹ جان خود را از دست داده‌اند.
ایتالیا نخستین کشور اروپایی بود که با رسیدن موج ابتلا به ویروس کرونا مقررات قرنطینه را به اجرا گذاشت؛ مقرراتی که از جمله در خصوص اجباری شدن استفاده از ماسک برای دانش‌آموزان اعتراض‌هایی هم به دنبال داشت. ایتالیایی‌ها با وجود پیشرفت ویروس کرونا پای صندوق‌های رای رفتند.
به نوشته خبرگزاری فرانسه، این انتخابات در هفت منطقه از جمله «توسکانی - Toscane» که به طور ویژه مورد بررسی قرار خواهد گرفت برگزار می‌شود؛ ونتو، واله دائوستا، لیگوریا، مارکه، کامپانیا و پولیا دیگر مناطقی است که انتخابات در آنها در حال برگزاری است.
توسکانی از این حیث میزبان سخت‌ترین رقابت انتخاباتی است که در آن، «ماتئو سالوینی» معاون نخست وزیر و وزیر کشور ایتالیا به دنبال رای بالا در مقابل حزب دمکراتیک است؛ مردم چهار منطقه از این تعداد، شامل توسکانی، کامپانیا، پولیا و مارکه در جناح چپ و دو منطقه دیگر در جناح راست برای انتخاب نمایندگان خود پای صندوق‌های رای می‌روند.
منطقه هفتم «واله دائوستا - Valle d'Aosta» است که شرکت کنندگان در آن منتخبان خود را انتخاب می‌کنند؛ دائوستا ناحیه‌ای است واقع در شمال غربی ایتالیا که به صورت خودمختار اداره می‌شود.
میزان مشارکت در این انتخابات اوایل عصر یکشنبه ۳۰ درصد تخمین زده شده بود. رای گیری در این روز از ساعت ۷ تا ۲۳ ادامه داشت و امروز نیز از ساعت ۷ آغاز شده و در ساعت ۱۵ به پایان می‌رسد.
به گفته وزارت کشور ایتالیا میزان مشارکت در اواسط روز گذشته به ۱۲.۳ درصد کاهش یافت.
در این انتخابات، تدابیر امنیتی سختگیرانه است و رای‌دهندگان باید ماسک‌های خود را در فاصله دو متری پایین بیاورند تا قبل از رای‌دادن مورد شناسایی قرار گیرند. در برخی از مراکز رای‌گیری در روز یکشنبه موارد مثبتی از کرونا گزارش شده است.
ائتلاف جناح راست ایتالیا از لیگ ماتئو سالوینی، اتحاد حزب راست افراطی Fratelli d'Italia (برادران ایتالیا) توسط جورجیا ملونی و حزب سیاسی راست راست و محافظه کار لیبرال(Forza Italia) توسط سیلویو برلوسکونی تشکیل شده و در تمام مناطق متحد است.
شبکه رادیویی «فرانس کولتور» فرانسه هم گزارش کرد: ایتالیا نخستین کشوری بود که در ماه ژوئیه از طرح نجات اقتصادی ۷۵۰ میلیارد یورویی اروپا طبق یک بدهی مشترک برای مقابله با پیامدهای بحران بهداشتی بهره‌مند شد. به نظر می‌رسد از زمان نخست وزیری «جوزپه کونته» ایتالیا به تدریج در حال بهبود است.
جوزپه کونته در سپتامبر ۲۰۱۹ طی ائتلاف دو حزب جنبش پنج ستاره و دموکراتیک که در جهت تضعیف سالوینی صورت گرفت، دوباره نخست وزیر ایتالیا شد.
فرانس کولتور می‌نویسد: همزمان با همه پرسی ملی در خصوص کاهش تعداد نمایندگان مجالس سفلی و علیای این کشور، وعده جنبش پنج ستاره برای به چالش کشیدن یک سیستم قدیمی، منسوخ شده است.
نگاهی به احزاب در ایتالیا
ایتالیا دارای احزاب بزرگی چون حزب دموکرات، آزادی بومی چپ، دموکرات میانه، حزب خلق تیرول جنوب، ایتالیای پیشرو، پیوند شمال، برادران ایتالیا، جنوب بزرگ، جنبش ۵ ستاره، انتخاب مدنی، اتحاد مرکز، انقلاب مدنی، حزب ارزش‌ها و نیز احزاب خرد است که در این میان حزب دموکرات(سوسیال دموکرات مسیحی چپ) از پرقدرت‌ترین احزاب در این کشور محسوب می‌شود.
بین سال‌های ۱۹۴۵ و ۱۹۹۴ دو حزب بزرگ در ایتالیا حاکم بود: حزب دموکرات مسیحی (Democrazia Cristiana – DC) که حزب دولت بود و حزب کمونیست ایتالیا (Partito Comunista Italiano – PCI) که حزب اصلی مقابل و جنبش سوسیالیست بعد از فاشیست (Movimento Sociale Italiano – MSI) که رقیب بعدی بود.
حزب دموکرات مسیحی، در طی ۱۵ سال با ۴ حزب دیگر شامل حزب سوسیالیست (Partito Socialista Italiano – PSI)، حزب سوسیال دموکرات (Partito Socialista Democratico Italiano – PSDI)، حزب جمهوری خواه (Partito Repubblicano Italiano – PRI) و حزب آزادی‌خواه (Partito Liberale Italiano – PLI) ائتلاف پیدا کرد. برای ۴۶ سال حزب دموکرات مسیحی به طور متوالی دولت را رهبری می‌کرد، هر چند برای ۵ سال یعنی بین سال‌های ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۱میلادی به ناچار حکومت را با ۴ حزب فوق تقسیم کردند.
در این سال‌ها بسیاری از احزاب منطقه ای شمال ایتالیا خواستار خودمختاری در سازماندهی خودشان در سطح منطقه بودند. در سال ۱۹۹۱ آنها تحت عنوان اتحاد شمالی (Lega Nord – LN) باهم متحد شدند که با کمال تعجب در انتخابات عمومی سال ۱۹۹۲رتبه چهارمین حزب بزرگ ایتالیا را کسب کرد.
بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴ نظام سیاسی ایتالیا به خاطر فساد و رسوایی سیاستمداران دچار نوساناتی گردید که آن را تنجنتوپولی (Tangentopoli) و تحقیق و بازجویی‌های متعاقب پلیس در این مورد را نیز دستان پاک (Mani pulite) نامیدند. این اتفاق باعث از بین رفتن تمام احزاب بزرگ دولت شد.
در نتیجه این تحولات کمونیست‌ها که حالا (۱۹۹۱) خودشان را حزب دموکراتیک چپ می‌نامیدند، و جنبش سوسیالیست بعد از فاشیست که حالا به نام اتحاد ملی (Alleanza Nazionale) فعالیت می‌کرد، قدرت گرفتند.
به دنبال انتخابات عمومی سال ۱۹۹۴ سیلویو برلوسکنی (Silvio Berlusconi) غول رسانه ای ایتالیا، با پشتوانه سه حزب به پیش ایتالیا (Forza Italia) که خود از اعضای ۵ حزب دولتی ساخته شده بود، به نخست وزیری رسید.
بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۸، احزاب ایتالیا در دو ائتلاف بزرگ سازماندهی شدند: حزب جناح راستی قطب آزادی (Polo delle Libertà) که در سال ۲۰۰۰ به خانه آزادی (Casa delle Libertà) و حزب جناح چپی درخت زیتون (L’Ulivo) که در سال ۲۰۰۵ به اتحاد (L’Unione) تغییر نام داد.
بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ حزب حاکم بود اما از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ و دوباره از ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ جناح چپ حاکم شد. در سال ۲۰۰۸ حزب جدید دموکراتیک، و چند حزب دیگر مانند ایتالیای با ارزش (Italia dei Valori) و رادیکال (Radicali Italiani) از ائتلاف حزب کمونیست جدا شدند و حزب اتحاد (L’Unione) از هم پاشیده شد.
در جناح راست نیز احزاب Forza Italia و Alleanza Nazionale نیز به نام حزب مردم آزادی (Popolo della Libertà) در هم ادغام شدند که مسیر ائتلاف با Lega Nord را ادامه داد.