به گزارش روز چهارشنبه پایگاه خبری ساینس‌دیلی، این ایمپلنت برای شبیه سازی نخاع مدل‌های جانوری که دچار آسیب نخاعی بودند، با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته است و اکنون محققان در تلاشند تا آن را برای درمان آسیب‌های نخاعی در انسان مورد استفاده قرار دهند. این ایمپلنت با سطح مغز، نخاع، اعصاب محیطی و عضلات سازگاری دارد و این ویژگی آن را به گزینه مناسبی برای درمان عوارض عصبی مختلف تبدیل می‌کند.
برای تولید این ایمپلنت، متخصص عصب‌شناسی طرح موردنظر خود را ارائه می‌کند و مهندسان آن را به یک مدل کامپیوتری تبدیل می‌کنند که دربرگیرنده دستورالعمل‌های لازم برای چاپ سه‌بعدی است. در مرحله بعد چاپگر سه‌بعدی با استفاده از مواد نرم و سازگار با محیط زیست، ایمپلنت را چاپ می‌کند. با استفاده از این فرایند می‌توان به سرعت تغییرات لازم را در ایمپلنت ایجاد کرد.
بدین ترتیب یک راهکار سریع، ساده و ارزان قیمت برای تولید ایمپلنت‌های مورد نیاز در اختیار متخصصان قرار می‌گیرد که به سرعت ایده‌های آنان را به یک راهکار درمانی بالقوه تبدیل می‌کند.
برقراری ارتباط بین مغز و کامپیوتر با استفاده از رابط‌های عصبی برای بسیاری از محققان، یک رویای بزرگ است که تاکنون هزینه و زمان بسیاری صرف آن شده است. اما راه دستیابی به این رویا از تولید ایمپلنت‌هایی می‌گذرد که قابلیت حس کردن و تولید پالس‌های الکتریکی مغز و سیستم عصبی را داشته باشند.
این فناوری جدید با استفاده از چاپ سه‌بعدی، فرایند ساخت ایمپلنت‌ها را سریع‌تر و ارزان‌تر می‌کند و انعطاف‌پذیری لازم برای سازگاری ایمپلنت و بخش‌های مختلف سیستم عصبی را در اختیار می‌گذارد و می‌تواند راه را برای تولید ایمپلنت‌هایی که رابط بین مغز و کامپیوتر محسوب می‌شوند، هموارتر کند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Biomedical Engineering منتشر شده است.