موزه زمان در واقع یکی از خانه‌های تاریخی با زیباترین تزئینات گچبری است که با تغییر کاربری به گنجینه‌ای با ارزش از اشیا تاریخی و موزه زمان تبدیل شده اما این موزه در میان کاخ‌ها و موزه‌های پایتخت می‌توان گفت مهجور است زیرا آن طور که باید و شاید به گردشگران و شهروندان معرفی نشده و برای کسانی که به دنبال محیطی آرام در تهران پر سر و صدا هستند، مکانی بسیار مناسب است.
قدمت ساختمان موزه زمان به دوره قاجاریه باز می‌گردد و متعلق به دوره‌ی حکومت ناصرالدین شاه قاجار است؛ این ساختمان که بیش از ۸۰ سال پیش ساخته شده خانه «حسین خداداد» بازرگان و صنعتگر ایرانی بود که پس از انقلاب اسلامی در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفت.
باغی که این ساختمان در آن قرار دارد، از اراضی باغ فردوس بود که در اختیار معیرالممالک داماد ناصرالدین شاه قرار داشت اما پس از مرگ وی پسرش صاحب آن شد و با توجه به این که علاقه‌ای به باغ نداشت، درختان آن را یک به یک قطع کرد و در کوره‌های تهران از آن به عنوان هیزم استفاده کرد.
حدود سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۴۷ حسین خداداد این ملک را خرید که در آن زمان ساختمان داخل باغ عمارتی یک طبقه و از خشت و گل بود و اسکلتی چوبی داشت و از این رو وی دستور داد تا از اسکلت آهنی به جای اسکلت چوبی در ساختمان استفاده شود و این تغییرات حدود ۱۰ سال طول کشید.
خداداد با مقاوم‌سازی ساختمان و احداث یک طبقه روی همکف، تغییر قابل توجهی را در این ساختمان پدید آورد و همینطور از بهترین استادان گچبری ایران درخواست کرد تا برای تزئین دیوارهای خانه‌ی وی اقداماتی را انجام دهند.
تقریبا ۱۲ سال گچبری خانه حسین خداداد طول کشید و در نهایت این خانه در سال ۱۳۵۶ به شکل یک اثر هنری در آمد؛ معماری داخلی این خانه ترکیبی از سبک‌های ایرانی و خارجی است و در سردرها و حاشیه‌ها می‌توانید ترکیبی از سبک قاجاریه را مشاهده کنید.
پس از این همه سال تلاش برای ساخت این خانه، حسین خداداد تنها یک سال در آن زندگی کرد و پیش از انقلاب به آمریکا رفت؛ این ساختمان به مالکیت بنیاد مستضعفان درآمد و در خرداد ۱۳۷۸ با عنوان اولین موزه زمان ایران آغاز به فعالیت کرد و در نهایت این خانه و موزه زیبا در سال ۱۳۸۲ به ثبت ملی رسید.
کلکسیونی از ساعت‌های قدیمی
هم‌اکنون ساختمان موزه ۷۰۰ متر زیربنا دارد و در محوطه‌ای زیبا به مساحت ۶۰۰ هزار مترمربع قرار گرفته و اگر گشتی در این موزه بزنید، متوجه خواهید شد که به تزیینات ساعت توجه خاصی شده است.
کلکسیونی از انواع ساعت‌های قدیمی از قرن هفدهم تا بیستم میلادی در موزه زمان تهران یافت می‌شود؛ طبقه‌ی اول عمارت مخصوص نمونه‌های مختلف و جالب از ساعت‌های مکانیکی وزنه‌ای و کوکی است مانند ساعت‌های شاهینی، آونگی، رومیزی، دیواری و ایستاده که هرکدام به نوعی تلفیق هنر و صنعت را به نمایش می‌گذارند.
در دومین طبقه‌ی این ساختمان کلکسیونی از انواع ساعت‌های مچی و جیبی و ساعت‌های مربوط به اشخاص مشهور موجود است و از سوی دیگر انواع ساعت با کاربرد خاص نیز در این مجموعه دیده می‌شود؛ مثل اولین ساعت کارتزنی.
از دیگر این اشیا می‌توان به ساعت‌هایی که از مشاهیر ایران همچون «پروفسور محمود حسابی»، ساعت‌های تاریخی و قدیمی مثل ساعت آفتابی «ناصرالدین‌شاه»، ساعت‌های لوکس و دکوری قدیمی و همچنین اسناد و مدارکی مرتبط با موضوع زمان اشاره کرد.
همچنین در حیاط این موزه ساعت آفتابی، ساعت شنی، ساعت آبی و ساعت سوختی مربوط به دوره‌های مختلف تاریخی و درون موزه هم ساعت‌های مکانیکی دیواری، رومیزی، جیبی و مچی به نمایش در آمده است.
از دیگر بخش‌های جالب این موزه می‌توان به تقویم‌های مهم از سراسر دنیا به همراه نمونه‌هایی از تقویم‌های ساده و باستانی، معرفی تقویم‌نویسان مشهور، اسطرلاب‌ها و ظروف سنجش زمان اشاره کرد.
نکته قابل توجه دیگر این است که ماکت قدیمی‌ترین سند تاریخ‌دار ایرانی یعنی کتیبه‌ی بیستون هم در این مکان قابل دسترس بازدیدکنندگان است.
به غیر از گنجینه گرانبهایی که در موزه قرار دارد، معماری و گچبری‌های زیبای این موزه هم توجه هر گردشگر و بازدیدکننده‌ای را به خود جلب می‌کند.
اطلاعات بازدید از موزه زمان در تهران
موزه تماشاگه زمان در ۶ ماه اول سال شنبه تا چهارشنبه از ۰۹:۰۰ تا ۱۹:۰۰ و پنجشنبه و جمعه و روزهای تعطیل از ۱۰:۰۰ تا ۱۹:۰۰ و در نیمه دوم سال روزهای شنبه تا چهارشنبه از ۰۹:۰۰ تا ۱۷:۰۰ و پنج شنبه و جمعه و روزهای تعطیل از ۱۰:۰۰ تا ۱۷:۰۰ میزبان شهروندان و گردشگران است.
برای ورود به باغ موزه نیازی به پرداخت وجه نیست و به بهانه هفته گردشگری تهران بازدید از این موزه امروز، شنبه و فردا رایگان اعلام شده است.
موزه «تماشاگه زمان» در خیابان ولی‌عصر، ابتدای خیابان سرلشکر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی، پلاک ۱۲ قرار دارد.