به گزارش روزنامه دیلی میل، رصد کهکشان های اطراف این سیاه چاله های بزرگ توسط تلسکوپ بسیار بزرگ VLT در رصدخانه جنوب اروپا انجام شد.
محققان موسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا (INAF) که این مطالعه را انجام دادند، می گویند، این اولین بار است که مشاهده می شود چنین گروه بندی نزدیکی مدت زمان اندکی پس از شروع جهان تشکیل شده است.
تصور می شود سیاهچاله هایی که در نخستین سال های پیدایش جهان در حال ظهور هستند از فروپاشی اولین ستاره ها شکل گرفته اند اما تاکنون ستاره شناسان نمی دانستند که چگونه این سیاه چاله ها می توانند به سرعت به این بزرگی شوند.
سیاه چاله های بزرگ پدیده های عجیب و غریب و نسبتاً رایج کیهانی هستند - آنها در مرکز بیشتر کهکشان ها از جمله کهکشان راه شیری ظاهر می شوند.
مارکو مینیولی ستاره شناس از موسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا و نویسنده اصلی این تحقیق گفت: این پژوهش در نتیجه مطالعه سیاه چاله های بزرگ در جهان اولیه انجام شد.
این محقق ایتالیایی توضیح داد: سیاه چاله های بزرگ سیستم هایی هستند که تا به امروز هیچ توضیحی در مورد وجود آنها نداشته ایم. همه کهکشان های اطراف این سیاه چاله در یک «شبکه عنکبوت» کیهانی قرار گرفته بودند که بیش از ۳۰۰ برابر اندازه کهکشان راه شیری گسترش یافته است.
مینیولی گفت: این تارهای شبکه کیهانی همانند تارهای عنکبوت هستند و کهکشان ها در جایی که رشته ها عبور می کنند ایستاده و رشد می کنند.
«جریان های گاز» - که برای سوخت رسانی به این کهکشان ها و این سیاهچاله بزرگ مرکزی موجود است- می توانند در امتداد رشته ها جریان داشته باشند. کشف این شبکه درهم پیچیده کهکشان ها که «یک سیاهچاله ابرجرم اولیه» را تغذیه می کند، نشان می دهد که آنها در ساختارهایی وب مانند رشد می کنند که حاوی مقدار زیادی گاز برای سوخت رسانی به آنها است.
مشروح این کشف در مجله Astronomy and Astrophysics منتشر شده است.