وی در پاسخ به مجری شبکه تلویزیونی "الجزیره" قطر در مورد علت تداوم درگیری بین باکو و ایروان گفت: ارمنستان خواهان صلح نیست. آنها می‌خواهند برای همیشه سرزمین ما را تحت اشغال خود نگه دارند و نمی‌خواهند شرایط فعلی را تغییر دهند.
رئیس جمهوری آذربایجان در خصوص ورود ارمنستان به مناطق مورد مناقشه در سال ۱۹۹۳ ادامه داد: اگر ارمنستان مطابق قطعنامه‌های بین المللی عمل کرده بود، درگیری سالها پیش حل شده بود. در سال ۱۹۹۳ زمانیکه ارمنستان بخش‌هایی از سرزمین ما را اشغال کرد، شورای امنیت سازمان ملل با تصویب ۴ قطعنامه خواستار عقب نشینی سریع، کامل و بی قید و شرط کامل نیروهای آنها از سرزمین ما شد.
وی در انتقاد به عملکرد گروه مینسک که برای حل و فصل صلح آمیز درگیری میان آذربایجان و ارمنستان تشکیل شد، گفت: اما این قطعنامه‌ها روی کاغذ ماندند و گروه مینسک که برای تسهیل یافتن یک راه حل تشکیل شد حالا ۲۰ سال از فعالیتش بدون نتیجه می‌گذرد.
علی‌اف دلیل اصلی عدم حل مشکلات را موضع ارمنستان دانست و دلیل دوم را عدم مقاومت از سوی میانجیگران و عدم فشار بر ایروان برای اجرای قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل عنوان کرد.
رئیس جمهوری آذربایجان در ادامه اضافه کرد که در بسیاری از موارد گفته است که تحریم‌های بین المللی باید بر ارمنستان اعمال شود تا آنها را مجبور به پایبندی به قطعنامه‌ها کند و آغازگر آزادی مناطق مورد مناقشه باشد.
وی تاکید کرد که درخواست‌های وی به درستی پاسخ داده نشده و در حال حاضر وضعیت فعلی ناشی از "سیاست مخرب" ارمنستان است.
روز یکشنبه ششم مهرماه جاری درگیری میان نظامیان ارمنستان و جمهوری آذربایجان در مرزهای مشترک دو کشور از سر گرفته شد و وزارت دفاع جمهوری آذربایجان با صدور بیانیه‌ای، نیروهای ارمنستان را آغاز کننده عملیات و نخست وزیر ارمنستان نیز جمهوری آذربایجان را آغاز کننده حمله دانست.
پس از درگیری‌های نظامی چند روزه ماه جولای (اواسط تیرماه) بین نیروهای جمهوری آذربایجان و ارمنستان که منجر به تلفات جانی نزد هر دو طرف شد، جنگ لفظی و برخی تحرکات دیپلماتیک به تنش در منطقه قفقاز دامن زد و بروز برخورد نظامی میان این دو کشور را قابل پیش‌بینی کرده بود. دو کشور چندین دهه برسر مالکیت منطقه قره‌باغ با یکدیگر اختلاف دارند.
در سال ۱۹۹۴ میلادی، به دنبال درگیری‌های چهارساله نظامی دو کشور، برخی دولت‌های اروپایی و منطقه برای پایان دادن به منازعات ارضی میان باکو و ایروان وارد عمل شدند و سرانجام با میانجیگری گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا، آتش‌بس میان طرفین مناقشه برقرار شد، اما تلاش‌های بین‌المللی برای حل مسالمت‌آمیز این مناقشه تا به امروز نتیجه‌ای نداشته است.
ممکن است دو طرف آمادگی و تمایل برای مذاکره داشته باشند اما به نظر می‌رسد شدت درگیری‌ها به حدی است که هیچ طرفی حاضر به توقف کامل حملات نیست و شرایط حداقل در این مقطع زمانی برای مذاکره صلح مهیا نمی‌باشد.
در این میان درخواست‌های فراوان کشورها و مقامات جهان از ارمنستان و جمهوری آذربایجان برای برقراری آتش‌بس نیز نتیجه نداده و این دو کشور همچنان بر تبادل آتش علیه یکدیگر گام برمی‌دارند.
نهادهایی همچون سازمان ملل، گروه مینسک و سازمان امنیت و همکاری اروپا نیز طی این چند روز نتوانسته‌اند اقدامات موثری برای توقف این درگیری‌ها انجام دهند. به همین دلیل شک و شبهاتی در مورد عملکرد موثر این نهادها در مناقشه‌های بین‌المللی ایجاد شده؛ یا آنها توان حل وفصل این گونه تنش‌ها را ندارند یا عزم سیاسی جدی در میان کشورها و نهادهای مرتبط با مناقشه قره‌باغ برای برقراری آتش‌بس در این منطقه وجود ندارد.