عیسی فرهادی روز یکشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا افزود: به همین دلیل ایجاد شغل، تامین مسکن و سایر سرانه‌های خدماتی نیز دشوارتر می‌شود و در نتیجه حاشیه‌نشینی افزایش می‌یابد و وضعیت اجتماعی نیز غیرقابل پیش‌بینی می‌شود.
وی با تاکید بر اینکه جمعیت تهران ۲۴ سال قبل پنج میلیون نفر بود و اکنون این رقم به حدود ۹ میلیون تن رسیده، بیان کرد: این رقم در مورد حاشیه‌نشینی در شهرهای اطراف ۲ میلیون نفر بود که به ۶ میلیون نفر افزایش یافته‌است.
وی این میزان رشد را تکان‌دهنده عنوان کرد و ادامه داد: سرانه‌های خدماتی، آموزشی، فرهنگی، ورزشی و درمانی در پایتخت به تناسب ورود سالانه ۲۵۰ هزار نفر به این شهر افزایش نمی‌یابد و از همین رو این شهر همواره با کمبود سرانه‌ها مواجه است.
فرهادی اضافه کرد: این روند ورود و مهاجرت جمعیت همچنان ادامه دارد و از سوی دیگر متناسب با افزایش این جمعیت، اعتبار مورد نیاز برای رشد سرانه‌ها و ارائه خدمات منظور نمی‌شود و در نهایت هرگز خدمات به میزان متعادلی از نیاز جمعیت در تهران نمی‌رسد.
این مقام مسئول تاکید کرد: یکی از بدترین شرایطی که این مهاجرت و ورود جمعیت ایجاد می‌کند، گسست اجتماعی چشم‌گیری است که منجر به از بین رفتن پیوندهای فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی و بروز معضلات و مشکلات می‌شود.
وی اظهار داشت: در بسیاری از جاها شرط ورود مهاجر و نیروی کار جدید، سرمایه‌گذاری تعیین شده‌است؛ در حالی که چنین موضوعی در تهران صدق نمی‌کند و افراد تازه وارد، علاوه بر اینکه سرمایه و توان فنی و مهارتی جدیدی به همراه نمی‌آورند بلکه با آسیب‌های جدیدی وارد این استان و شهر می‌شوند.
فرهادی خاطر نشان کرد: تکدی‌گری، کپرنشینی، اعتیاد، حاشیه‌نشینی، بیکاری و دستفروشی در مترو و حاشیه خیابان‌ها نمونه‌ای از آسیب‌هایی است که با ورود مهاجران در پایتخت رواج می‌یابد.
فرماندار تهران اضافه کرد: قانونی برای جلوگیری از مهاجرت نداریم و چون انتخاب محل سکونت در کشور آزاد است، نمی‌توان مانع از ورود افراد به پایتخت شد.
وی راهکار جلوگیری از تداوم این وضعیت را اشتغالزایی در مبدا برای مهاجران برشمرد و افزود: پیش از انقلاب ۳۰ درصد جمعیت شهرنشین و مابقی روستانشین بودند در حالی که اکنون این وضعیت به علت مهاجرت روستاییان به شهرها برای اشتغال جابجا شده‌است.
فرهادی تاکید کرد: توسعه متوازنی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در بیشتر زمینه ها تحقق یافته اما در مورد اشتغال روستاییان چنین موضوعی رخ نداده است تا ساکنان این مناطق برای یافتن شغل و درآمد مناسب مهاجرت نکنند و به دنبال چنین شرایطی تهران محلی جذاب برای بیشتر آنان است.
وی اعلام کرد: امروز کشاورزی سنتی پاسخگو نیست و هیچ راهی برای روستاییان به جز مهاجرت باقی نمی‌ماند و در نهایت سرریز این مهاجرت به شهرهای بزرگی مانند تهران وارد می‌شود.
فرهادی بیان‌کرد: این افراد به ۲ دلیل تهران را به عنوان مقصد انتخاب میکنند، از سویی زندگی در این شهر، کلاس خود را دارد و از سوی دیگر مرکز اقتصادی و سیاسی کشور به شمار می‌آید.
این مقام مسئول افزود: اگر در کشور چندین شهر مشابه تهران داشتیم و توسعه اقتصادی نیز در آن شهرها اتفاق می‌افتاد، این جمعیت مهاجر در سطح کشور بین پایتخت سیاسی و شهرهای اقتصادی توزیع می‌شد.
وی یادآور شد: در صورتی که کسی کار مناسبی در شهر یا روستای خود داشته باشد، هرگز محل سکونت خود را ترک نمی‌کند مگر آنکه قصد سرمایه‌گذاری داشته باشد.
فرهادی با بیان اینکه این سرمایه می‌تواند اشتغال ایجاد جلوگیری کند، تصریح کرد: اکنون گران بودن هزینه‌های زندگی در تهران موجب افزایش حاشیه‌نشینی به سبب نبود سرمایه و درآمد کافی مهاجران شده است.
فرماندار تهران اظهار داشت: بدون‌شک عده‌ای به علت این شرایط اقتصادی، پله به پله از مناطق مرفه به حاشیه‌ای تهران نقل مکان میکنند تا آنجا که برخی از آنان از پایتخت خارج و حاشیه‌نشین شده‌اند اما همچنان ترجیح می‌دهند که به شهر و روستای خود بازنگردند چون معتقدند هرچه زندگی در تهران سخت‌تر هم باشد، بهتر از زندگی در محل قبلی است.
«محمد امید» معاون توسعه روستایی و مناطق محروم رییس‌جمهوری نیز طی روزهای اخیر ایجاد اشتغال در روستاها را عاملی مهم در پیشگیری از مهاجرت آنان عنوان کرده و گفته بود که تزریق مناسب اعتبارات و ایجاد اشتغال در روستاها در بخش‌هایی چون تولید فرش می‌تواند موجب مهاجرت معکوس روستاییان شود.