علیرضا زرگر روز یکشنبه در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهارکرد: روز گذشته استاد جاودانه آواز ایران محمدرضا شجریان در کنار فردوسی توسی و مهدی اخوان ثالث آرمید. او سال ها زندگی خود را هم در مقام نظر و هم در عمل در همراهی با مردم می دید و مردم نیز در این شرایط دشوار تا آنجا که در توانشان بود تا آخرین دم در کنار او بودند. چنین بدرقه ای از یک هنرمند در تاریخ معاصر ایران کم نظیر بوده است.
وی افزود: شخصیت خسرو آواز ایران فراتر از مرزهای سرزمینی، موسیقی ایران را به جهانیان شناساند.
زرگر ادامه داد: من به عنوان علاقه‌مند به موسیقی اصیل ایرانی از صدای جادویی و سحرآمیز وی لذت زیادی بردم اما آنکه برایم بسیار با اهمیت بود شیوه درست خواندن شعر و ادبیات کهن ایران بود. شجریان در تمام قطعات موسیقایی خود اشعار خیام، حافظ، مولانا و سعدی و دیگر شعرای کهن ایران را صحیح و خوش آوا ادا می کرد و به شعر شعرای معاصر نیز توجه خاص داشت.
وی افزود: هنوز بسیاری از ما خوانش اشعار شعرای معاصر را از سوی شجریان به یاد داریم ،استاد آواز ایران با دانش موسیقایی خود به شعر و ادبیات کهن ایران طراوتی دوباره داد.
دبیر جایزه مهرگان گفت: در کارنامه هر هنرمند و روشنفکر و اندیشمندی، دو سویه هست: سویه «نظر» و سویه «عمل». «سویه نظر»، همان توانایی‌ها، استعدادها، باورها و آرمان‌های والای اوست که در اثر هنری و علمی و ادبی او نمود می‌یابد و می‌کوشد بر میراث فرهنگی سرزمین پرافتخار خود بیفزاید. به این اعتبار، استاد شجریان از همه ظرفیت‌های ادبی و موسیقایی ایران از گذشته تاکنون، سود می‌جوید تا آن را به سطحی والاتر و تازه‌تر ارتقا دهد؛ از مرزهای ملّی فراتر می‌رود تا ارزش‌های هنری و فرهنگی سرزمینش را به مرزهای جهانی فرابرد و آن را به جهانیان معرفی کند.
زرگر افزود: اما «سویه عملی» کار هنرمند این است که هنر خود را به خدمت نیازهای مبرم و اساسی جامعه در آورد و نظر را با عمل و حیات هنری خود را، با حیات اجتماعی هم‌داستان سازد؛ با شادی و پیروزی مردم، شاد و در اندوه و آنچه از فاجعه بر مردم سرزمینش می‌آید، شریک شود. صدای رسای همه بی‌صدایان جامعه خود شده در کنش اجتماعی با آنان همگام شود.
استاد شجریان در یک نگاه
محمدرضا شجریان، استاد آواز ایران پس از سال‌ها مبارزه با سرطان روز پنجشنبه هفدهم مهر ۹۹ درگذشت؛ حلقه‌ای از زنجیره گرانسنگ استادان موسیقی و آواز اصیل و سنتی بود که نامش در کنار استادانی نظیر عبدالله دوامی، اسماعیل مهرتاش و حسین طاهرزاده در تاریخ موسیقی ایران قرار گرفت؛ نامی که تا سال‌ها ظهور جانشینی برای او غیرممکن به نظر می‌رسد.
شجریان (زادهٔ اول مهر ۱۳۱۹ در مشهد) موسیقی‌دان، آهنگ‌ساز، خواننده و خوشنویس ایران زمین و نامزد ۲ جایزه گرمی بود که توسط سایت انجمن آسیا به‌عنوان پرآوازه‌ترین هنرمند موسیقی اصیل ایرانی معرفی شد. همچنین روزنامهٔ ونکوورسان کانادا او را یکی از مهم‌ترین هنرمندان موسیقی در سال ۲۰۱۰ و یکی از ۵۰ صدای برتر جهان معرفی کرده بود.
شجریان در طول فعالیت هنری خود موفق به تولید حدود ۶۰ آلبوم موسیقی، خوانندگی در تیتراژ فیلم‌هایی چون دلشدگان، ابجد و زمستان، و اجرای بیش از ده‌ها کنسرت داخلی و بین المللی شده است.
استاد آخرین بار در ۱۴ مهر ۹۹ با کاهش فشار خون و عفونت شدید در ناحیه بدن و کیسه صفرا به بیمارستان منتقل شده و پس‌از بستری شدن در بخش ICU به کما رفته بود.
خواننده پیشکسوت ایرانی در سن ۸۰ سالگی بر اثر بیماری دار فانی را وداع گفت؛ او سال‌ها از بیماری ریه رنج می‌برد و طی روزهای اخیر به دلیل مشکلات ریوی و تنفسی ناپایدار، افت فشار خون و افت سطح هوشیاری در بخش مراقبت های ویژه بستری شده بود.
پیکیر این استاد فقید روزهای گذشته پس از تشییع از تهران، در جوار آرامگاه فردوسی استان خراسان رضوی به خاک سپرده شد.