به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، روزهای کرونایی سیاست ایران، با اعلام رسمی نامزدی برخی چهره‌ها، تشکیل جلسات میان شماری از تشکل‌ها و نیز تحلیل‌ها درباره حضور نامزد زن در این دوره، آرام آرام انتخاباتی‌تر می‌شود. تا اینجای کاراصولگرایان هم از نظر تعدد نامزدهای اعلامی و احتمالی و هم از نظر تحرکات و جلسات انتخاباتی از رقیب اصلاح طلب خود پیش هستند. اصولگرایانی که به اصطلاح در دسته سنتی‌ها قرار می‌گیرند در کنار جبهه پایداری، نواصولگرایان، بهاری‌ها و آن‌هایی که ادعای استقلال می‌کنند، هریک به شیوه‌ای کار خود را آغاز کرده‌اند تا در زمان باقی مانده بتوانند بیشترین آمادگی را کسب کنند.
سنتی‌ها در تدارک حضور موثر
جامعه روحانیت مبارز، جبهه پیروان خط امام، حزب موتلفه اسلامی و دیگر اصولگرایانی که در دسته سنتی‌ها تعریف می شوند؛ در حال آماده سازی برای انتخابات هستند. گرچه «محمدرضا باهنر» دبیرکل جبهه پیروان خط امام و رهبری پیش از این در گفت و گویی اطمینان داده بود که در انتخابات ریاست جمهوری آینده کاندیدا نخواهد شد اما این موضوع به معنای کنار رفتن از کارزار انتخاباتی جبهه پیروان نیست و این تشکل در تلاش است تا از میان گزینه‌های موجود به اجماعی برای حمایت دست یابد. حضور سردار «حسین دهقان» وزیر پیشین دفاع در جلسه این جبهه و در حالی که از صراحتا حضور خود در انتخابات را تایید کرده؛ نشان از این تلاش جبهه پیروان دارد. به نظر می‌رسد دیگر سنتی‌های اصولگرا چون «غلامعلی حداد عادل» که پیش از این در تلاش برای وحدت بخشی میان اصولگرایان رهبری این جریان را به دست گرفته و با وجود تمام اختلافات پنهان و آشکار سرانجام آنها را به یک فهرست واحد رسانده بود؛ چندان به تکرار این تجربه بی‌میل نباشد. اینکه اما جبهه پایداری به عنوان ساز ناکوک اصولگرایی و نواصولگرایان با ایده‌هایی که در ذهن دارند؛ تا چه میزان ریش سفیدی وی را برای ریاست جمهوری سیزدهم خواهند پذیرفت، علامت سوال است.
جامعه روحانیت مبارز را هم می‌توان متمایل به ایفای نقش رهبری اصولگرایان دانست. «مصطفی پورمحمدی»، دبیر عالی جامعه روحانیت مبارز تاکید کرده است که جامعه روحانیت هدفش حاشیه‌نشینی نیست اما این ایستادن در میانه میدان و متن انتخابات احتمالا با سازوکارهایی چون شانا (شورای ائتلاف نیروهای انقلاب) یا جمنا (جبهه مردمی نیروهای انقلاب) نخواهد بود از آن رو که پورمحمدی معتقد است این شوراها حرکات مثبتی بود اما این مجموعه‌ها نیازمند بازسازی و کمال هستند. تلاش‌های جامعه روحانیت مبارز در حالی است که مرتضی طلایی درباره نقش آفرینی این تشکل در انتخابات آینده گفته است: «فکر نمی‌کنم کسی مخالف حضور و ایفای نقش جامعه روحانیت مبارز باشد اما خودشان هم باید این ظرفیتها را به نمایش بگذارند تا این تعامل دو سویه بین آنها و جریان‌های سیاسی محور ائتلاف شکل بگیرد.»
حزب موتلفه اسلامی هم در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم با معرفی «مصطفی میرسلیم» از اعضای شورای مرکزی و در انتخابات مجلس یازدهم هم با حمایت از وی؛ نشان داد که قصد عقب نشستن از سیاست را ندارد. این بار هم به نظر می‌رسد خود را برای این حضور آماده می کند. «اسدالله بادامچیان» با تاکید بر اینکه حزب موتلفه اسیر گذشته نیست؛ تصریح کرد: «در انتخابات ریاست جمهوری بر اساس سیاست‌گذاری شورای مرکزی حزب اقدام مستقل و حضور جدی خواهیم داشت؛ لیکن در مورد این اقدام با همه تشکل‌ها و گروه‌ها تعامل و ارتباط برقرار خواهیم کرد و کوشش می‌کنیم که با اقدام جمعی و جامع و مورد پذیرش همه نیروهای انقلاب عمل کنیم.»
مثلث عجیب اصولگرایی
در کنار جریان‌های سنتی اصولگرا، طیف‌های دیگری هم فعالیت‌های انتخاباتی خود را در سطوح مختلف آغاز کرده‌اند. پایداری‌ها، نواصولگرایان و بهاری‌ها، هر یک به شیوه خود در مسیر انتخابات قرار گرفته‌اند. جبهه پایداری بر اساس اعلام «مجید متقی‌فر» سخنگوی این تشکل، کمیته انتخابات خود را تشکیل داده اما هنوز به صورت رسمی در رابطه با انتخابات ریاست جمهوری با کسی جلسه برگزار نکرده و صحبت‌های مطرح شده درباره نامزدهای مورد حمایت جبهه پایداری صرفا گمانه‌زنی بوده و مرجعیتی ندارند. تعدد نامزدهای نزدیک به این جریان می‌تواند یکی از موارد اختلاف ساز میان آنها باشد و اگرچه «صادق زیباکلام» استاد دانشگاه تهران معتقد است در انتخابات آینده از بین علیرضا زاکانی یا سعید جلیلی یکی با رای ۳۰ درصد رییس جمهور می‌شود اما همین پیش بینی هم اما و اگرهای زیادی دارد.
شنیده‌ها از اردوگاه بهاریون هم نشان می‌دهد که دغدغه تایید صلاحیت آنها را وادار به حضور با نامزدی اجاره‌ای البته از طیف بسیار نزدیک به خود و چهره‌ای مانند «غلامحسین الهام» سخنگوی دولت دهم کرده است. هرچند اصولگرایانی مانند «محمدحسین قدیری ابیانه» معتقد است: «با توجه به اقداماتی که احمدی‌نژاد تاکنون انجام داده است، او از هر کسی حمایت کند، رای آن فرد می‌ریزد.»
طیف نواصولگرایان هم فعالیت انتخاباتی خود را با هجمه به دولت و زیر سوال بردن اقدامات و تصمیمات قوه مجریه پیش می‌برد و چهره‌های شاخص و تریبون‌های رسمی این جریان از هیچ کوششی برای تضعیف دولت فروگذار نیستند بی آنکه خود برنامه مشخصی برای زمان حال یا آینده ارائه دهند.
ضرغامی سودای ریاست جمهوری دارد؟
«عزت الله ضرغامی» رییس پیشین صداو سیما یکی از چهره‌های اصولگراست که در ماه‌های اخیر سخن از حضور وی در قامت نامزد انتخاباتی بیشتر به گوش می‌رسد و شاید یکی از دلایل آن اظهارنظرهای مجازی و دیدارهای حقیقی با طیف‌های مختلف سیاسی باشد که به صبحانه کاری معروف شده است. وی از معرفی شدنش به عنوان چهره انتخاباتی استقبال هم کرده و گفته است: «اتفاقاً صریح‌ترین حرف را در این قصه من زده‌ام و گفته‌ام که در نیمکت جمهوری اسلامی برای هر کاری از جمله ریاست جمهوری آماده هستم. آدم روی نیمکت هم با کت و شلوار نمی‌نشیند و آماده می‌نشیند و معنایش این است که من حداقل یک سال هست که در طول هفته به طور مستمر و مرتب حداقل در حوزه اقتصاد با جوانانی که تشکل دارند، عمدتاً به درخواست خودشان جلسه داشته‌ام.»
پیش از این هم «منصور حقیقت پور» مشاور «علی لاریجانی» رییس پیشین مجلس درباره فعالیت‌های ضرغامی گفته بود: «اگر برادری که فقط در حوزه فرهنگی فعالیت داشته بخواهد برای انتخابات ریاست جمهوری بیاید، به نظر نمی‌رسد شخصیت جامعی برای این جایگاه باشد. دولت قهوه‌خانه نیست که با صبحانه خوردن بشود مشکلات کشور را حل کرد. عرصه اداره کشور فکر، اندیشه، گذشت، ایثار و فداکاری می‌خواهد.»
نامزد زن و اصولگرایان
همزمان با طرح موضوع نامزدی زنان در انتخابات ریاست جمهوری آینده، اظهارات اصولگرایان نشان می‌دهد که چندان به چنین امکانی اعتنا نمی‌کنند اگرچه به گفته خودشان زنان هم در میان آنها می‌تواند نامزد انتخاباتی باشد. «ناصر ایمانی» فعال سیاسی اصولگرا در این زمینه گفته است: «من تصور نمی‌کنم که هر دو جناح سیاسی ما هم خیلی دستشان باز باشد که بخواهند یک زن را به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری معرفی کنند.» مرتضی طلایی اما نظر متفاوتی دارد و معتقد است: «ما رییس جمهور کارآمد می‌خواهیم حالا اینکه زن باشد یا مرد، نظامی باشد یا غیرنظامی همه فرع است. اگر مشکل قانونی آن حل شود اصولگرایان می‌توانند کاندیدای زن هم معرفی کنند.»