به گزارش ایرنا، بکر بودن و داشتن ظرفیت های تاریخی ،طبیعی و مردم شناسی ،جذابیت های فراوانی برای گردشگری روستایی دارد.
این روزها که گردشگری روستایی بر سر زبان ها افتاده است و گردشگران حفظ سنت های گذشتگان یا همان اصالت را مهمترین جاذبه های روستاگردی می دانند، روستای مارین می تواند مقصدی مناسب برای علاقه مندان به سرمایه گذاری به ویژه برای اقامتگاه های بومگردی باشد.
روستای مارین که در میان سه کوه خامی، دیل و دلی گنج محصور شده افزون بر طبیعت جادویی، دارای جاذبه های مردم شناسی فراوانی است.
یکی از این جاذبه ها استفاده از محصول درخت جنگلی بنه «پسته کوهی» برای درآمد زایی است که ناین روزها مارینی ها در حال انجام این فعالیت اقتصادی سودآور هستند.
مردان این روستا برای چیدن دانه های بنه به دل کوه زده و از درختان دانه های کوچک این میوه جنگلی را می چینند.
بانوان مارینی ابتدا دانه های کوچک میوه های جنگلی را ابتدا بر روی پارچه ای تمیزی پهن و بعد از خشک شدن آن را در سرکو (serco) یا همان هاون می‌ریزند و می‌کوبند و سپس بنه ها را الک کرده و شسته و آن را درون دیگ می‌ریزند و به مدت ۲ ساعت می‌پزند تا مغز سبز رنگ آن سیاه و پخته شود.
در مرحله بعد دوباره بنه‌ها را درون سرکو می‌کوبند و بعد از کوبیدن آنها را می‌شویند تا پوست آن کنده شود و باز به مدت یک ساعت زیر آفتاب قرار می دهند و سپس بنه‌ها را درون تابه بزرگ و با حرارت بو می‌دهند.
این کار به صورت دستی و به وسیله سنگ‌های صاف انجام می‌شود که جذابیت زیادی برای جذب گردشگران دارد.
در مرحله بعد مغز و پوسته‌های بنه که با هم مخلوط شده با دست یا الک جدا می‌کنند و مغز بنه آماده می‌شود.
در مرحله آخر به مغزها مقداری آب و نمک اضافه می‌کنند و در یخچال می‌گذارند و بعد از سرد و مزه‌دار شدن این آجیل خوشمزه آماده خوردن می شود.
آش کارده، آش دوغ، و نان محلی از غذاهای محلی خوش‌طعم این روستاست که بوی این غذاها هنگامی که گردشگران در کوچه باغ ها قدم می زنند بسیار لذت بخش است.
پوشاک زنان روستا، طرح‌ها و رنگ‌های متنوع و زیبایی دارد و مشتمل بر دستمال لاکی یا چارقد لاکی به رنگ مشکی، لچک، دستمال دور سر، دلگ (کت زنانه)، جومه (پیراهن) تنبان دامن پرچین و بلند، مناگیر (دستبند) پاپوش معمول زنان، نعلین، کفش و گیوه است.
بزرگان روستای مارین می گویند که در روزگاران کهن در آبادی های اطراف روستا «مار» فراوان وجود داشته است اما در این روستا به دلیل آب و هوای خاص خود تعداد کمتری مار بوده و به همین دلیل نام روستا را مارین نهاده اند ، در واقع مردم این آبادی به گویش خود می گفتند که در این آبادی «مار نی» یعنی مار وجود ندارد.
بعدها اسم این روستا به مارین تغییر یافت. مارین از شمال به کوه دلی گنج و از شرق به کوه خامی و از جنوب غربی به کوه دیل محدود می‌شود.
اما یکی از جاذبه های شیرین این روستا گویش خاص اهالی به نام دیلی است که هنگامی با سالمندان هم کلام می شوید کاملا مشهود است.
یکی دیگر از جاذبه های روستاگردی دانستن پیشینه تاریخی آن سرزمین است که گردشگر بداند پا جای قدم چه کسانی می گذارد؟
روستای مارین یکی از روستاهای تاریخی ایران است که راه سلطنتی شوش به تخت جمشید و بیشاپور (در دوره هخامنشیان)، از هفت کیلومتری این روستا عبور می‌کرده است.
موقعیت خاص روستای مارین، در دوره هخامنشیان ، اشکانیان و ساسانیان سبب احداث قلعه‌های متعدد راهبانی در حوزه نفوذ این روستا شده است.
روستای مارین در شیب ملایم دره قرار دارد واحدهای مسکونی در یک یا دو طبقه ساخته شده‌اند وپشت بام خانه حیاط خانه دیگری است و همین ویژگی روستا را به ماسوله شبیه کرده است.
درباره معماری روستا سقف های مسطح، ایوان، پنجره‌های کوچک و دیوارهای قطور برخی خانه‌های روستا تماشایی است و در ساخت واحدهای مسکونی روستای مارین از سنگ، خشت، گل، آجر و تیرهای چوبی استفاده شده است.
تولید صنایع دستی و بافته‌های پشمی در میان روستائیان و عشایر منطقه متداول است و انواع گلیم، جاجیم، قالی و توبره، مهمترین صنایع دستی و هنری مردم روستای مارین است.
معروف‌ترین سوغات روستای مارین صنایع دست بافت، انار، رب انار، کره، ماست، روغن، کشک و دوغ محلی و مغز بنه است.
وجود بقعه متبرکه امامزاده بی بی حمیده خاتون(س) از نوادگان امام موسی کاظم(ع) در کنار این روستا بر جذابیت این منطقه افزوده و گردشگران در بدو ورود به روستای مارین به زیارت این بانوی بزرگوار مشرف می شوند.
پوشش گیاهی و جانوری منطقه شامل انواع گیاهان دارویی کتیرا، گل‌گاوزبان و گل بنفشه است و جانوران و پرندگان وحشی مانند گرگ، روباه، خرگوش، قوچ، میش، گراز، شاهین و کبک در اطراف روستا دیده می شود.
ارتفاع این روستا از سطح دریا ۱۰۸۰ متر است و آب و هوای مارین در فصول بهار و پاییز ملایم و مطبوع، در تابستان گرم و در زمستان سرد و خشک است.
مارین مستعد صنعت گردشگری
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کهگیلویه و بویراحمد گفت:روستای مارین یکی از ۱۱ روستای هدف گردشگری استان است که مستعد سرمایه گذاری برای توسعه زیرساخت های گردشگری است.
مجید صفایی افزود: با وجود تلاش های انجام شده میراث فرهنگی و ظرفیت های بی نظیر اما هنوز بخش خصوصی برای سرمایه گذاری در این روستا استقبال نکرده است.
وی بیان کرد: روستا مارین از معدود مناطق کهگیلویه وبویراحمد است که با توجه به نزدیکی به دشت دیل، سد کوثر و جاذبه های بکر در بیشتر روزهای سال می تواند پذیرای گردشگران باشد.
صفایی تاکید کرد:میراث فرهنگی کهگیلویه و بویراحمد با پرداخت تسهیلات ارزان قیمت بانکی از احداث اقامتگاه بومگردی در این روستا حمایت می کند.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کهگیلویه و بویراحمد تصریح کرد: به متقاضیان احداث اقامتگاه های بومگردی یا کمپ های عشایری در روستای مارین براساس طرح توجیهی چهار تا ۱۰ میلیارد ریال تسهیلات بانکی ارزان قیمت پرداخت می شود.
صفایی عنوان کرد: در صورت رونق صنعت گردشگری در روستای مارین محصولات تولیدی مردم روستا در زمینه های صنایع دستی، غذاهای محلی،خوراکی هایی مانند روغن محلی و محصولات باغی نیز بدون دخالت دلالان به فروش می رسد که این امر باعث شکوفایی اقتصاد منطقه خواهد شد.
در طول حدود پنج دهه فعالیت صنعت گردشگری کهگیلویه و بویراحمد۸۰ زیرساخت گردشگری در این استان ایجاد شده است که ۳۰ مورد آن در گچساران فعالیت می کند.
یک هتل چهار ستاره، یک مهمان پذیر، ۶ باغ تفریحی، سه رستوران بین راهی ،چهار اردوگاه گردشگری ، یک کمپینگ اقامتی و چهار اردوگاه تفریحی در شهرستان گچساران ایجاد شده است.
باغ فردوس، دشت های دیل و گناوه،سواحل سد کوثر و حرم بی بی حکیمه (س) از جاذبه های مهم گردشگری در گچساران است که سالیانه میزبان بیش از یک میلیون گردشگر است.
روستای مارین در ۳۶ کیلومتری شمال شهر دوگنبدان مرکز گچساران قرار دارد.