به گزارش روز دوشنبه ایرنا از روابط عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، حمید فدایی با اعلام این خبر نتایج این اقدامات را در راستای تکمیل اطلاعات نقشه باستان‌شناسی منطقه دانست و گفت: بررسی‌های باستان‌شناسی منطقه تخت‌جمشید در حدود ۷۰ سال قبل توسط لوئیس واندنبرگ آغاز و در دهه‌های بعد توسط ویلیام سامنر، عباس علیزاده، رمی بوشالا و علی اسدی دنبال شده است.
او افزود: اگر چه در طول سال‌ها بررسی، محوطه‌های فراوانی مورد شناسایی و مطالعه و گاه‌نگاری قرار گرفته‌اند، اما تکمیل این بررسی‌ها و از جمله بازنگری محوطه‌های بررسی شده پیشین از سال ۱۳۹۶ تا کنون طی سه فصل بررسی باستان‌شناسی در محدوده حرایم تخت‌جمشید به سرپرستی وحید بارانی و همکاری دیگر اعضای باستان‌شناس و مستندنگاری پایگاه انجام شده است.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری تصریح کرد: امید می‌رود با پیاده‌سازی تمام اطلاعات بررسی‌های انجام شده از گذشته تا کنون طی چند ماه آتی بتوانیم به نقشه جامع و یکپارچه باستان‌شناسی منطقه دست یابیم.
او خاطرنشان کرد: چنین نقشه‌ای می‌تواند توالی گاه‌نگاری منطقه را به ما ارائه دهد که به ویژه در شناخت تاریخی دشت مرودشت حائز اهمیت فراوانی است و همچنین با وجود چنین نقشه‌ای می‌توان مدیریت بهتری روی حفاظت از محوطه‌های تاریخی به‌ویژه در ارتباط با اجرای طرح‌های زیرساختی و توسعه‌ای در منطقه اعمال کرد.
شناسایی ۲۶۰ اثر و محوطه تاریخی در نقاط مختلف شهرستان مرودشت
وحید بارانی، کارشناس گروه باستان‌شناسی پایگاه میراث جهانی تخت‌جمشید و سرپرست بررسی تهیه نقشه باستان‌شناسی دشت مرودشت نیز در ادامه از پایان این فصل و ارائه دستاوردهای این اقدامات به پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری کشور خبر داد و گفت: فصل سوم بررسی و شناسایی دشت مرودشت به‌منظور تهیه نقشه باستان‌شناسی شهرستان در برگیرنده حریم درجه سه مجموعه جهانی تخت‌جمشید و شهرستان مرودشت است.
او با اشاره به شناسایی ۲۶۰ اثر و محوطه تاریخی در نقاط مختلف شهرستان مرودشت، افزود: در فصل جاری ۲۶۰ محوطه شناسایی شد که در این فصل، بررسی‌ها بیشتر دامنه غربی کوه حسین، کوه میان قلعه، استخر، کوه ایوب، کوه مجد آباد و دشت‌های ابرج و رامجرد را در بر گرفته است.
سرپرست بررسی و تهیه نقشه باستان‌شناسی با تاکید بر به کارگیری اطلاعات به دست آمده در شناخت بهتر و بیشتر آثار تاریخی، بیان کرد: با توجه به پراکنش نسبتاً فراوان محوطه‌های باستانی در دشت مرودشت، با تهیه نقشه‌های GIS و نیز پیوست این نقشه‌ها با یکدیگر می‌توان اقدام به تهیه یک نقشه منسجم باستان‌شناسی کرد که در نتیجه به شناخت بهتر و بیشتر الگوهای استقراری در این ناحیه منجر می‌شود.
بارانی در رابطه با پراکنش آثار تاریخی در دامنه کوه‌ها اظهار کرد: بیشترین تپه‌ها و محوطه‌های باستانی در دامنه کوه به شکل استقرار گاه‌های موقت کوچ‌نشینی و تک دوره‌ایی، و در دشت به شکل تپه‌های بزرگ و کم ارتفاع قرار دارد که توالی فرهنگی از دوره نوسنگی تا دوران اسلامی را شامل می‌شود.
او ادامه داد: بیشترین گستردگی آثار این فصل مربوط به مناطق کوهستانی است که در این میان از جمله مهمترین آنها غارها و پناهگاه‌های صخره‌ایی از دوره پارینه سنگی تا دوران تاریخی هستند که در کوه‌های مجدآباد ،کوه حسین و کوه ایوب و گلدشت علیا گسترده شده‌اند.
این باستان‌شناس در پایان گفت: در همین فصل از بررسی در دامنه کوه‌ها آثاری از استودان‌ها و گورستانهایی از دوران صفویه تا دوران معاصر مربوط به کوچ‌نشینان و عشایر منطقه شناسایی شد و بیشترین آثار نقوش صخره‌ای در دامنه باختری کوه ایوب به‌نام سینه کوه قرار گرفته است که این نقوش صخره‌ای توالی فرهنگی از دوران مس سنگ تا دوران اسلامی را در بر می‌گیرد.