بارها جمله محدودیت محرومیت نیست را شنیده ایم، موضوعی که بارها از سوی جامعه معلولان تاکید شده، البته این گروه‌ها همواره سعی کرده اند، نمود این مهم در عمل و ارائه کاری فاخر و ارزشمند در جامعه باشد که حتی گاه افراد عادی جامعه نیز از انجام دادن آن، ناتوان هستند.
پس می توان گفت، محدودیت محرومیت نیست و نخواهد بود چرا که با وجود این مساله افرادی هستند که با اعتماد به نفس و تلاش گسترده از دریچه های امید زندگی عبور کرده و اکنون علاوه بر تاثیرگذاری مثبت در جامعه به دنبال تحقق اهداف بلند و خدمت به مردم هستند.
آمارهای جهانی نشان می دهد که بیش از چهار درصد مردم جهان از معلولیت و ناتوانی جسمی ناشی از بروز حوادث یا علل مادرزادی رنج می برند و اگر شمار خانواده‌هایی را که زندگی شان به دلیل لزوم مراقبت از یک عضو ناتوان، تحت تاثیر قرار گرفته است را به تعداد افراد ناتوان بیفزاییم، حدود ۲۵ درصد از جمعیت جهان درگیر ناتوانی هستند.
بر اساس آخرین آمار سازمان بهزیستی کشور هم اکنون بیش از یک میلیون و ۵۰۰ هزار معلول در ایران وجود دارد و سالانه نیز به تعداد آنان افزوده می شود.
البته این آمار صرفا شامل افراد ثبت شده و رسمی است و آمار غیررسمی و ثبت نشده و افرادی که به دلایل بیمارهای گوناگون و در مراحل مختلف زندگی دچار معلولیت می شوند و همچنین معلولیت های سالمندان و ناشی از افزایش سن را نیز دربر نمی گیرد.
معلولان جسمی حرکتی، افراد کم بینا، ناشنوا یا کم شنوا و معلولان ذهنی با دیگر افراد سالم تفاوت هایی دارند، اما آنها می خواهند در صورت وجود بسترهای لازم همانند دیگر انسان ها در جامعه حضوری فعال و پررنگ داشته باشند.
جامعه معلولان با وجود معلولیت ها همواره ثابت کرده اند که می توانند با تعبیر معنای خواستن به توانستن موفقیت های متعددی را کسب کنند به شرط آنکه بستر لازم فراهم شده و مورد حمایت قرار بگیرند.
در روزگاری کرونایی نیز که ویروس هزار چهره تمامی دنیا را تحت سیطره خود در آورده، کسب و کارها را نیز با چالش مواجهه کرده بطوری که اهالی هنر نیز از این قاعده مستثنی نیستند و با مشکلات بوجود آمده دست به گریبان هستند.
در این شرایط افراد معلولی هستند که هر چند به دلیل از دست دادن عضو و یا نقص بدنی، در شرایط کرونایی مشکلات آنان مضاعف شده است و نمی توانند آنگونه که باید و شاید به فعالیت های روزمره خود بپردازند، اما افرادی را می توان یافت که با تکیه بر توانمندی های خود مسیر رشد و بالندگی را در پیش گرفته اند که نمونه عینی آن سیدعیسی شبیری، معلول و هنرمند زنجانی است که در زمان حاضر سومین اثر خود را به دنیای هنر ایرانی، اسلامی عرضه کرد.
این هنرمند ۴۰ ساله زنجانی در کودکی و بر اثر یک حادثه بینایی چشم راست خود را از دست داد، اما این موضوع محدودیتی برای کارهای خلاقانه او ایجاد نکرد بطوری که بنا به گفته خودش از کلاس چهارم دبستان به خوشنویسی علاقه‌مند شد هر چند امکانات لازم را برای این کار نداشت و تحت نظر هیچ استاد زبردستی نبود، اما ذوق و قریحه او را تا جایی پیش برد که از سال ۸۷ به طور جدی به فکر کار حرفه‌ای در این زمینه افتاد.
عیسی شبیری، در اتاق کوچک نگهبانی یک شرکت زندگی می کند، او سال‌هاست به همراه خانواده‌اش به ویژه با دختر ۱۰ ساله اش که کمک حال کارهای کوچک اوست به فعالیت هنری خود ادامه می دهد.
یک میز خطاطی که بر روی آن تعداد زیادی قلم و دوات در کنجی از محل زندگی اش، نگاه هر بیننده ای را به خود معطوف می کند و در واقع همانند استادان چیره دست کارهای ماندگاری را خلق کرده است.
او در این خصوص به خبرنگار ایرنا می گوید: با وجود نابینایی یک چشم، در دوران ابتدایی بود که برای اولین بار با هنر خوشنویسی آشنا شدم و همین مساله علاقه شدیدی را برای ادامه این کار در من ایجاد کرد.
وی اضافه می کند: پس از ورود به دوره راهنمایی با خط عثمان طاها آشنا شدم و آن موقع بود که علاقه خاصی برای نسخ قرآنی پیدا کردم و بر این مبنا در مقطع دبیرستان چند صفحه از قرآن را کتابت کردم اما چون کارم ثبات لازم نداشت، آن را کنار گذاشتم.
این معلول زنجانی ادامه می دهد: سال ۸۹ بود که با عزم جدی کتابت قرآن را شروع کردم، هر صفحه ای دارای طراحی خاصی بود و می توان گفت، اولین کتابت قرآن در سال ۹۲ به پایان رسید که پس از اهدا به رهبری ایشان نیز آن را به آستان قدس رضوی اهدا کردند.
وی اضافه می کند: دومین کتابت قرآن نیز از سال ۹۵ آغاز و در سال ۹۷ به اتمام رسید، به سبک نسخ عربی و به شکل تابلویی کتابت شده و هر صفحه طرح خاص خود را دارد که هم اکنون در مراحل آخر برای صحافی قرار دارد.
شبیری با اشاره به اتمام سومین قرآن کتابت‌شده نیز اظهار می کند: خوشنویسی این قرآن را از سال ۹۷ آغاز کردم و در تابستان امسال به اتمام رساندم، این قرآن در مقایسه با کارهای اولی و دومی که بصورت نسخ عربی بود، به خط نسخ ترکی و به صورت پشت و رو کتابت و در آن از اندازه‌های مختلف قلم استفاده شده و حالت تابلویی دارد، یعنی طرح هر صفحه از آن منحصربه‌فرد است.
وی بیان می کند: برای کتابت این قرآن از مرکب‌های رنگی و سنتی، ورق طلا و در آن کاغذ گلاسه، شبستری و گلاسه رنگی استفاده شده و حدود ۱۵ میلیون تومان برای این کار هزینه کرده‌ام و این در حالی است که تا کنون از کار خطاطی درآمد چندانی نداشتم.
شبیری می افزاید: بهزیستی این استان همکاری بسیار خوبی در پیشبرد کارهایم داشته، بطوری که برای نخستین کار کتابت قرآن از طرف اداره بهزیستی بخشی از هزینه‌ها پرداخت شد، اما برای دومین و سومین کار قرآنی مسؤولان استانی کمک نکردند و یکی از دوستانم مشوق من در این زمینه بوده است.
وی بیان می کند: خطی که در کارهایم استفاده می کنم، سبک قابل قبولی بوده و همانند خط عثمان‌طه در عرصه بین‌المللی نیز حرفی برای گفتن دارد، اگر مسوولان حمایت را مبنا قرار داده و از آثار هنری حمایت کنند می توان سبکی از نگارش قرآن را به چاپ رساند به کشورهای مسلمان و در سطح جهانی عرضه کرد.
این معلول زنجانی علاوه بر کتابت قرآن، دستی در تابلوهای خوشنویسی شده هم دارد، او در این خصوص می گوید: در زمان حاضر فقط بهزیستی استان به خرید آثارم در این بخش اقدام کرده است و سایر ارگان ها از انجام این کار خودداری می کنند.
وی با اشاره به اینکه وجود نقص و یا معلولیت نباید مانع پیشرفت باشد، خاطرنشان می کند: با وجود محدودیت ها توانستم استعداد هنری خود را پرورش دهم و در این راستا معلولان توانمندی نیز در جامعه هستند که با خودباوری و توکل بر خدا می تواند پله های ترقی را طی کنند که این مساله شدنی و خواستن، توانستن است.
به گفته این هنرمند زنجانی او طی سال های فعالیت هنری اش و در حوزه نسخ آیات قرآن و احادیث تا کنون در نمایشگاه‌ها و جشنواره‌های مختلفی شرکت کرده و حائز مقام شده که از جمله آنها می‌توان به جشنواره بین‌المللی ۲سالانه قزوین، جشنواره بین‌المللی آیات در مشهد، جشنواره استانی وقف و حضور در نمایشگاه بین‌المللی گرجستان و نمایشگاه‌های دیگر اشاره کرد.
این هنرمند خاطرنشان می کند: طبق برنامه ریزی ها در صدد آن هستم که کتابت جدید قرآن به سبک متفاوت از کارهای قبلی ام را آغاز کنم، که امیدواریم در این راه موفق شوم.