به گزارش ایرنا، کتایون خسرویار روز چهارشنبه در گفت و گویی اظهار داشت: برای رسیدن به اهداف خود موانع مختلفی به ویژه در دیدار برابر تیم‌های قدرتمند ویتنام و کره جنوبی داشتیم. به منظور رشد و توسعه فوتبال زنان با برنامه ریزی سعی کردیم تا در برابر این تیم‌ها قد علم کنیم و از سد آنان بگذریم. تلاش‌های شبانه روزی کادر فنی تیم و شاگردانم ستودنی بود چرا که به هدف‌مان رسیدیم و توانستیم بعد از مدت‌ها دیگر مقابل تیم‌های قوی، کیسه گل نباشیم.
وی با اشاره به اینکه برای رسیدن به موفقیت باید دست به دست هم دهیم، گفت: درست است که من اولین بودم و این برایم باعث خوشحالی و افتخار است اما نمی‌خواهم آخرین باشم. برای رسیدن به موفقیت باید مسیر را هموار کرد و با برنامه ریزی در بهترین وضعیت ممکن ایستاد. باید همه برای توسعه تلاش کنند و مسیری که ساختم، ادامه دهند. سعی کردم تیم پایه‌ای را درست کنم و به همه نشان دهم که دختران ملی‌پوش ایرانی با استعدادهای بی نظیر، می‌توانند موفق باشند. تلاش کردم برای ایران کار کنم و نشان دهم که فوتبالیست ایرانی بخاطر استعدادش می‌تواند موفق باشد.
سرمربی سابق تیم فوتبال دختران عنوان کرد: زمانی می توان به موفقیت فکر کرد و از فرصت ها بهره برد که برای یک تیم امکاناتی فراهم شود. این فرصت ها شامل اردو، مربی خوب و حمایت فدراسیون و ۸۰ میلیون مردم ایران می شود. در دوره‌ای که سرمربی تیم جوانان دختران ایران بودم به این حمایت و فرصت رسیدم. معتقدم باید این حمایت ها ادامه‌دار باشد تا دختران و دیگر سرمربیان ملی هم به هدفشان که پیروزی و موفقیت است، دست یابند. ما با هدف‌ها و برنامه‌هایی که ترسیم کردیم توانستیم مقابل تیم‌های کره جنوبی، ویتنام، روسیه، میانمار و بلاروس نتایج مطلوبی بگیریم که در این راه مدیریت تیم، کادر فنی، مسوولان کمیته و فدراسیون فوتبال تاثیرگذار بود.
وی با بیان اینکه تصمیمم برای بازگشت به آمریکا برای کسب تجربه بود، خاطرنشان کرد: باید برنامه ریزی و آنالیز بیشتری بر روی تیم‌های مختلف انجام می‌دادم. در این مدت ارزیابی کردم که چرا این تیم ها موفق هستند و در سنین پایه چه فعالیت‌هایی داشتند و امکانات و شرایط سخت افزاری آنها چیست. در این یکسال تجربه خوبی کسب کردم و می‌خواهم به ایران برگردم و تجربیاتم را در اختیار دختران ایران قرار دهم.
خسرویار با اشاره به اینکه توانایی قرار گرفتن در بین سه نامزد برتر آسیا را دارم، گفت: امیدوارم مربیان دیگر این مسیر را ادامه دهند و به آینده فکر کنند. فوتبال ژاپن همه امکانات و توانایی لازم و تیم‌های پایه و بازیکنان خوبی در اختیار دارد. شرایط در ژاپن با ایران متفاوت است. دختران فوتبالیست به جای آغاز فعالیت فوتبالی از سن ۵ یا ۶ سالگی، از ۱۳ یا ۱۴سالگی فوتبال را شروع می‌کنند و این در حالی است که در ژاپن، دختران از سن ۶ سالگی آموزش می‌بینند. ما باید فعالیت‌های فوتبالی را از سنین پایه آغاز کنیم. تا حدودی به برنامه‌های خود رسیدیم اما این کافی نیست و باید تلاش بیشتری کنیم تا به اهداف خود دست یابیم. برنامه ریزی کشورها برای سنین پایه بسیار دقیق است. در هفته یک بازی دارند و تورنمنت‌های مختلف در یک روز دو بازی دارند. تیم‌های خارجی از ایران موفق‌تر هستند چرا که در رده‌های پایه لیگ‌های مختلفی را راه اندازی کرده و همواره بازیکنان در شرایط مسابقه قرار دارند. در ژاپن مربیان مختلفی در سنین‌های مختلف بازیکنان را مدیریت می‌کنند.