علی قوی‌تن کارگردان، نویسنده، تهیه‌کننده که امسال با فیلم آرزوی زیبا در سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم کودک و نوجوان جشنواره حضور داشت، در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا، بیان کرد: داستان فیلم آرزوی زیبا در شهرستان کاشان و روستاهای اطراف آن اتفاق می‌افتد و موضوعش این است که چند نوجوان تصمیم می‌گیرند برای خواسته یک انسان بزرگ‌سال دست به کارهایی بزنند تا خواسته او را برآورده سازند.
وی با اشاره به دلیل شاخت این فیلم در شهرستان، تصریح کرد: من حدود دوازده سال است که وقتی می‌خواهم فیلمی را در حوزه کودک و نوجوان بسازم، دوست دارم موضوعاتی را انتخاب کنم که در شهرستان‌ها و در فضایی خارج از تهران باشد؛ به این دلیل که احساس می‌کنم آدم‌هایی که دستشان به سینما نمی‌رسد و در عین حال آن را دوست دارند باید سهمی از آن داشته باشند.
در شهرستان‌ها آدم‌ها و دانشجویان و علاقه‌مندانی (و حتی هنرجویانی) هستند که به واسطه این کار (تولید فیلم در شهرستان) فیلمسازی تجربه و سینما را از نزدیک لمس می‌کنند و این فرصتی برای آنها است؛ در نتیجه ایده و انگیزه اولیه من، انجام کار در شهرستان است.
وی افزود: قصه را هم از موضوعات شهرستان و اتفاقاتی که در جامعه پیش‌آمده است و رخ می‌دهد الهام می‌گیرم و آن را سینمایی می‌کنم.
فیلمسازی در حوزه کودک و نوجوان حوصله و هزینۀ زیادی را می‌طلبد
قوی‌تن با اشاره به مشکلات و دشواری‌های کار فیلمسازی برای رده کودک و نوجوان خاطرنشان کرد: شاید کسانی که فیلم بزرگ‌سال می‌سازند به‌خصوص فیلم‌سازانی که با گروه‌ها و افراد حرفه‌ای کار می‌کنند، ساخت فیلم در حوزه کودک و نوجوان از حوصله‌شان خارج باشد؛ فیلمسازی در حوزه کودک و نوجوان حوصله و هزینه‌ای زیاد می‌طلبد.
برخی تصور می‌کنند این دست فیلم‌ها چون هنرپیشه حرفه‌ای ندارد، هزینه کمی دارد؛ درحالی‌که هزینه‌اش بیشتر است زیرا در این عرصه طول فیلم‌برداری و طول تمرین‌ها و آموزش دادن‌ها، کار روی صدا و بدن زمان‌بر است. معتقدم کسانی در حوزه فیلمسازی کودک و نوجوان موفق هستند که علاوه بر حوصله و تجربه، عاشق این نوع از سینما باشند.
این تدوین‌گر و طراح لباس و صحنه در پاسخ به این پرسش که چرا سینمای کودک و نوجوان به رغم سختی‌های تولید و پخش در اکران با اقبال چندانی مواجه نیست، گفت: از سال‌های ۷۵ به بعد، سینمای کودک و نوجوان و در کنار آن سینمای بامحتوا رها شد و مسئولان، سینماها و برنامه‌ریزی و اکران فیلم‌ها را واگذار کردند و سینماداران و صنف پخش‌کننده مسئولیت آن را بر عهده گرفت؛ آنها هم برای این‌که به فکر فروش هستند، دنبال کارهایی می‌روند که بازگشت سرمایه دارد.
وی ادامه داد: در حوزه ادبیات هم وقتی یک کتاب نوشته می‌شود، هرکسی آن را نمی‌خواند بلکه عده‌ای خاص آن را مطالعه می‌کنند. منتهی در سینما متأسفانه این عده خاص هم به کنار رفته‌اند؛ یعنی اکران این جنس از فیلم‌ها پشتیبانی نمی‌شود و در این جریان به کسانی ظلم می‌شود که دوست دارند این جنس از فیلم‌ها را ببینند؛ براین معضل بیفزایید این موضوع را که به واسطه این نوع سینما ذائقه تماشاچی کاملاً به آن فضای سرگرم‌کننده متمایل می‌شود، به صورتی که دیگر حوصله‌ای برای تأمل و تماشای فیلم‌های پرمحتوا ندارد.
البته باید بگویم که این فیلم‌ها بی اکران نیستند؛ مثلاً تمام فیلم‌های من از سال ۹۰ به بعد، در بیش از ۳۰ کشور در جشنواره‌ها اکران شدند، شمن این که کشورهای خارجی مانند ایتالیا، لهستان، یونان، هند و هلند حق پخش آنها را خریدند و اکران کردند؛ این‌ها هم اکران هست و نه صرف چهار سینمای تهران که بر سر آنها دعوا وجود دارد.
از «بادهای بهاری» تا «آرزوی زیبا»
این کارگردان در ادامه و در توضیح علت ورودش به سینمای کودک و نوجوان، یادآور شد: از سال ۸۸ حوزه سینمای بزرگ‌سال را کمرنگ کردم و وارد حوزه سینمای کودک و نوجوان شدم و از آن سال تاکنون فیلم‌های بادهای بهاری (۱۳۸۸)، سنجاقک‌های برکه سبز (۱۳۸۹)، پرواز بادبادکها (۱۳۹۰)، آفتاب، مهتاب، زمین (۱۳۹۱)، بازگشت (۱۳۹۲)، آسمان آبی مادرم (۱۳۹۴)، پل سفید (۱۳۹۶)، رویای سهراب (۱۳۹۷) و آروزی زیبا (۹۸) را ساخته‌ام.
وی افزود: از نوجوانی و جوانی به این حوزه علاقه داشتم اما به دلیل این‌که من را به سمت دیگری هل داده بودند، مدتی طول کشید و ۱۵ سال گذشت و پس از ساختن فیلم های داستانی: عشق من شهر من (۱۳۷۰) ضربه طوفان (۱۳۷۲) توطئه (۱۳۷۴) تنها (۱۳۷۶) آدمک‌ها (۱۳۸۰) سرود تولد (۱۳۸۳) نسکافه داغ داغ (۱۳۸۵) وارد عرصه فیلمسازی برای نوجوانان شدم.
قوی‌تن در انتها و پاسخ به این پرسش که چقدر با جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان آشنایی دارد و ضعف و قوت آن را در این دوره چه می‌داند، گفت: از سال ۸۸ در همه دوره‌هایی که فیلم داشته‌ام (به جز سال ۹۳ و ۹۵)، در تمام جشنواره‌های کودک و نوجوان حضورداشته‌ام.
در این شرایط سخت و روزاهای درگیری با بیماری کرونا، همین‌که متولیان توانسته‌اند جشنواره را برگزار کنند، بسیار کار بزرگی کرده‌اند.
علی قوی‌تن با اجرای تعدادی نمایشنامه و ساخت فیلم‌های کوتاه و مستند پا به عرصه فیلمسازی گذاشت و در سال ۱۳۷۰ با ساخت فیلم سینمایی عشق من شهر من وارد سینمای حرفه‌ای شد.
قوی‌تن پس از ساخت ۷ فیلم سینمایی تجاری در ژانرهای مختلف، از سال ۱۳۸۸ سبک نوینی را در پیش گرفت و به سینمای فرهنگی با محوریت کودک و نوجوان روی آورد و توانست با فیلم‌های پرواز بادبادکها و آفتاب، مهتاب، زمین دو سال متوالی در بخش بین‌الملل و سودای سیمرغ سی امین و سی و یکمین جشنواره فیلم فجر حضور داشته و سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه بخش بین‌الملل و سیمرغ بلورین بهترین فیلم فجر را از آن خود نماید.
وی از سال ۲۰۱۲ تاکنون با فیلم‌هایش در فستیوال‌های بین‌المللی چون جیفونی ایتالیا، گدنیا لهستان، سینه کید هلند، کیکیفه آلمان، قاهره مصر، الیمپیا یونان، بمبئی هند، گوا هند، چنای هند، کرالای هند، داکا بنگلادش، مالتی آرت انگلستان، زلین چک، و غیره حضور پیدا کرد و توانسته است تا جایزه بهترین فیلم را از فستیوال داکا ۲۰۱۸ و جایزه ویژه هیات داوران فستیوال الیمپیا یونان و جایزه یونیسف در الیمپیا یونان ۲۰۱۷، را برای فیلم پل سفید از آن خود نماید.
سی و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان از ۲۷ مهر تا ۲ آبان به شیوه مجازی و به دبیری علیرضا تابش برگزار شد.