روزنامه همدلی ۱۱ آبان یادداشتی به قلم سیدجوادمیری استاد دانشگاه منتشر کرد و نوشت: بحث من در باب انتخابات سوم نوامبر ۲۰۲۰ این نیست که ترامپ پیروز میدان است یا بایدن؛ زیرا نظرسنجی‌های بسیاری در آمریکا و جای جای جهان به این مهم می‌پردازند. زاویه تحلیل من تمدنی است و از این منظر می‌خواهم مسئله را ایضاح کنم. به نظر من اگر ترامپ برگزیده شود وضعیت ایران بسیار سخت و شکننده خواهد شد، ولی انتخاب بایدن فضای تنفسی جدیدی پیش روی ایران خواهد گشود. ولی نکته اصلی در این بحث «وضع ایران» نیست، بل کندوکاوی در باب امکان‌هایی که در این انتخابات ممکن است به وقوع بپیوندد موضوع این نوشتار است. اجازه دهید اینگونه بگویم که ظهور بایدنِ هفتاد و هشت ساله در انتخابات ۲۰۲۰ در برابر ترامپ هفتاد و چهار ساله خود از منظر نشانه‌شناسی قابل مطالعه است و همچنین یادآور دهه پایانی اتحاد جماهیر شوروی است که گلادیاتورهای کهنسال یکی پس از دیگری به رهبری می‌رسیدند و دارفانی را به سرعت وداع می‌گفتند.
به سخن دیگر، این انتخابات از این منظر مهم است که ما به پایان امپراتوری آمریکا رسیده‌ایم، ولی انتخاب ترامپ یا بایدن می‌تواند «شیب سقوط» این امپراتوری را تسریع یا به تاخیر بیندازد. به باور من، اگر ترامپ به ریاست جمهوری برگزیده شود، این بدین معناست که قوه عاقله سیاستمداران آمریکا بالکل به‌دست شرکت‌های فراملیتی نابود شده است و جهان در آستانه یک دوره ناامنی طولانی‌مدت قرار خواهد گرفت و آمریکا هم به همان راهی خواهد رفت که دیگر امپراتوری‌ها در تاریخ رفته‌اند، ولی انتخاب بایدن را می‌توان اینگونه تفسیر کرد که اسقاط آمریکا برای یک دوره بلندتر به تعلیق درخواهد آمد و در این مدت امکان بازسازی نظام جهانی به مدیریت آمریکا تا سال‌های ۲۰۵۰ ادامه خواهد داشت.
البته این واقعیت که نظام آمریکا نتوانسته است چرخش نیروهای سیاسی را در بستر قدرت ایجاد کند و امروز جامعه آمریکا بین دو مرد کهنسال مخیر کرده است، این خود نشانه «زوال» هژمونی «رویای آمریکایی» است و این سخن من را به مثابه یک «احساس ضد آمریکایی» مورد خوانش قرار ندهید، بل آن را در سطح کلان سیستم‌های تمدنی صورت‌بندی کنید. نظام‌هایی موفق هستند که می‌توانند نیروهای سیاسی متضاد ولی همساز را در درون خویش بپرورند و آمریکا ۱۸۰ سال توانسته است این مهم را انجام دهد، ولی اکنون ما با واقعیات دیگری روبه‌رو هستیم که نشان از «برهوت انحطاط» در یکی از قدرتمندترین امپراتوری‌های جهان دارد. نشانه‌های قدرتمندی وجود دارد که سرنوشت کره زمین به دست شرکت‌های فراملیتی افتاده است و این یعنی پایان جهانی که ما تاکنون آن را تجربه کرده بودیم.