به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از میراث آریا، عاطفه رشنویی گفت: در سال ۹۷ بخش هایی از حریم درجه یک چغازنبیل به مساحت ۳۰۰ هکتار که جزء اراضی ملی بوده به شخص حقیقی واگذار و از اسفند همان سال کارهای تسطیح و خاکبرداری آغاز شد. با همکاری یگان حفاظت میراث فرهنگی جلوی انجام کار گرفته شد، در مراجع قضایی طرح دعوا کردیم و اعتراض خود را مبنی بر نگرفتن استعلام و صدور موافقت اصولی برای احداث کارخانه قند در حریم این پایگاه میراث جهانی اعلام کردیم.
او افزود: متأسفانه زمانی که در مرحله طرح دعاوی حقوقی بودیم، دیوارکشی و خاکبرداری ۳۰۰ هکتار انجام شد در صورتی که بر اساس ضوابط قانونی احداث هرگونه کارخانه و انجام خاکبرداری و تسطیح در حریم درجه یک ممنوع است و دوباره اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان به مراجع قضایی شکایت کرد. بعد از دو بار شکایت کردن متأسفانه قرار منع تعقیب صادر شد و بار دیگر به هیئت تجدید نظر استان نامه نوشتیم و مجددا طرح دعوی کردیم.
در قانون مشخص و روشن شده قبل از صدور هرگونه مجوز و موافقت اصولی، دستگاه مجری باید نسبت به اخذ استعلام و مجوز از وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی و سازمان محیط زیست اقدام کنند. اداره جهاد کشاورزی باید قبل از واگذاری این اراضی ملی برای احداث کارخانه از وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی مجوز می‌گرفت، همچنین جای سوال است چرا وزارت صنعت، معدن و تجارت قبل از طی کردن مراحل استعلام، اقدام به صدور موافقت اصولی کرده است؟
رشنویی تأکید کرد: اداره کل حقوقی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به دلیل اهمیت موضوع و حفظ حریم میراث جهانی که در سطح ملی و جهانی اهمیت فوق العاده‌ای دارد با جدیت موضوع را از مراجع قضایی دنبال خواهد کرد.
براون کارشناس نیوزیلندی شرکت نفت ایران و انگلیس سال ۱۹۳۶، همراه با سایر مهندسانی که در محوطه چغازنبیل در جست‌وجوی نفت بودند، با یافتن آجری منقش به زبان‌های باستانی، اولین سرنخ رسیدن به شهری مدفون را پیدا کردند؛ شهری که سال‌های بعد توسط «رومن گیرشمن»، باستان‌شناس فرانسوی، حفاری و از زیر خاک بیرون کشیده شد.
چغازنبیل یا زیگورات دوراونتاش در ۴۰ کیلومتری جنوب‌شرقی شهر باستانی شوش و ۳۵ کیلومتری غرب شهر باستانی شوشتر، گنجینه‌ای زنده از بقایای تمدن عظیم ایلامی در ایران بود. باقیمانده‌ای که به زعم باستان‌شناسان، حدود ۱۲۵۰ سال پیش از میلاد مسیح در تمدن ایلام ساخته شده و تاریخ یادها و خاطره‌های مردم تمدن خود را زیر خاک برای نسل‌های آینده حفظ کرده بود. کشف زیگورات چغازنبیل و خاکبرداری آن حدود ۱۰ سال طول کشید (۱۹۶۳-۱۹۵۳) و سال ۱۹۷۹، چغازنبیل نخستین اثر تاریخی ایران بود که با شماره ۱۱۳ به فهرست میراث جهانی یونسکو راه یافت.