به گزارش روزنامه دیلی میل، افراد دارای معلولیت فراگیری به افرادی گفته می شود که توانایی کاهش یافته قابل توجهی برای درک اطلاعات جدید یا پیچیده، فراگیری یک مهارت جدید یا توانایی انجام دادن مستقل کارهای خود در بزرگسالی را ندارند.
این افراد شامل مواردی مانند سندرم داون، اشکال شدید خوانش‌پریشی و اختلال بیش فعالی یا کمبود توجه (ADHD) است.
کارشناسان می گویند: میزان مرگ و میر ناشی از کووید١٩ در افراد دارای معلولیت های فراگیری ۱۸ تا ۳۴ ساله، ۳۶.۳ در هر ۱۰۰ هزار نفر است، در حالی که این میزان در کل جمعیت ۱.۲ در هر ۱۰۰ هزار نفر است.
این کارشناسان نتیجه گرفتند که افراد دارای این معلولیت ها در صورت ابتلا به کووید-۱۹، تا شش برابر بیشتر از سایر افراد در معرض خطر مرگ قرار دارند. محققان علت این اختلاف فاحش را افزایش بیشتر چاقی و دیابت در افراد معلول می دانند که در صورت ابتلا به ویروس خطر مرگ آنها را افزایش می دهد. البته آنها اضافه کردند، مشکلات در تشخیص علائم اولیه کرونا و وادار کردن افراد معلول به رعایت فاصله اجتماعی، استفاده از ماسک و سایر اقدامات نیز در این امر نقش داشتند.
خوانش‌پریشی، دُش‌خوانی یا دیسلِکسیا (Dyslexia) یک اصطلاح عام برای تشریح معلولیت فراگیری است. این اختلال موجب اختلال در روان‌خوانی یا درک مطلب می‌شود. دیسلکسیا، می‌تواند خود را به عنوان یک مشکل در رابطه با واج‌خوانی و رمزگشایی، دیکته، مهارت شنوایی، حافظه کوتاه‌مدت، یا نامگذاری‌سریع آشکار کند.
اختلال بیش فعالی یا کمبود توجه (ADHD) یک اختلال عصبی-رفتاری است که با علائم بی‌توجهی، حواس‌پرتی، بیش‌فعالی و دمدمی مزاج بودن شناخته می‌شود. طبق بررسی‌های انجام شده اختلال بیش فعالی شایع‌ترین اختلال سلامت روان است که با تخمین شیوع ۵ تا ۱۱ درصدی آن در کودکان، بیش‌ترین آمار مبتلایان را دارد. در حالت کلی ADHD در بزرگسالان شیوع کمتری دارد و تقریبا ۲ تا ۵ درصد بالغین به این اختلال مبتلا هستند.