مشاهدات روز یکشنبه خبرنگار ایرنا در آشوراده علاوه بر آغاز فرود پلیکان ها، بیانگر حضور ده ها هزار پرنده آبزی و کنار آبزی پیرامون این جزیره است.
تماشای پرندگان آبزی و کنار آبزی نظیر پلیکان، فلامینگو، قو، غاز، پرستوی دریایی و حواصیل، خروس کولی، زنبورخوارها، سارگپه، سنقرها، شاهین، دلیجه، عقاب دریایی دم سفید و شاهی در کنار پیاده روی حاشیه تالاب، قایق سواری، ماهیگیری و مشاهده اجتماعات گیاهان مردابی بخشی از جاذبه های این روزهای سواحل بندرترکمن و جزیره آشوراده است.
منظره طلوع خورشید در پاییز و رقص نور بر موج های پهنه آبی گلستان در حالی که پرندگان بر فراز آن پرواز می‌کنند جلوه‌ای خاص را می‌آفریند و تلاطم آواز پرندگان از گونه های مختلف و درهم آمیختن صدای آن ها تداعی کننده سمفونی پاییزی در سواحل خزر است.
هر یک از جاذبه های طبیعی آشوراده به تنهایی یا در کنار هم و با سرمایه گذاری اندک برای فراهم شدن زیرساخت های مورد نیاز می تواند درآمد سالانه قابل توجهی را برای منطقه به خصوص جوامع محلی به همراه داشته باشد.
در این باره رییس اداره حفاظت محیط زیست بندرترکمن به ایرنا گفت: پایش میدانی محیط بانان نشان می دهد که کلونی چندصد تایی از انواع پرندگان مهاجر زمستان گذران در سواحل شهرستان فرود آمدند تا فصل سرما را مهمان طبیعت غنی استان گلستان باشند.
علی بیانی اظهار داشت: ویژگی پهنه آبی سواحل بندرترکمن به نحوی است که همه ساله امکان حضور گونه های مختلف پرندگان در این منطقه وجود دارد.
وی از اهالی روستاهای همجوار تالاب‌های بندرترکمن خواست در صورت مشاهده افراد سودجو و فرصت‌طلب برای شکار گونه‌های با ارزش جانوری، مراتب را به اداره محیط زیست و محیط‌بانان این اداره اطلاع دهند.
آشوراده در حوزه بندرترکمن از توابع استان گلستان تنها جزیره ایرانی دریای خزر است.
این جزیره در سده های گذشته در پی عملکرد و فعالیت گروه های انسانی با حفر کانال، از توده اصلی خشکی خود (شبه جزیره میانکاله) جدا افتاده است.
آشوراده در سال ۱۳۵۴ جز نخستین مناطق زیست کره جهان معرفی و ثبت شد، در همین حال در کنوانسیون جهانی رامسر در زمره تالاب های مهم دنیا قرار گرفت و سومین اهمیت این منطقه عضویت آن در پناهگاه حیات وحش است که در تمامی ایام سال میزبان انواع پرندگان است و از سوی دیگر ۴۰ درصد خاویار ایران در نزدیکی این جزیره به دست می آید.
این جزیره در گذشته با امکاناتی همچون پاسگاه ژاندارمری، شرکت تعاونی روستایی، مدرسه راهنمایی، مغازه، مسجد و حسینیه بیش از هزار نفر سکنه داشت که به مشاغل دامداری، کارگری، پیشه وری و ماهیگیری مشغول بودند، اما در سال ۱۳۷۲ به علت بالا آمدن سطح آب دریای خزر و وقوع سیلاب ناشی از طغیان رود ولگا مردم جزیره را ترک کردند.