نمی‌شود گفت که نسبت به کرونا سِر شده و به زندگی با این ویروس خو گرفته‌ایم و روزگار می‌گذرانیم؛ در تَه دلمان از این ویروس ترس و نفرت داریم و از این‌رو، گاهی فراموشش کرده یا دست کم دوست نداریم که وجودش را باور کنیم.
در این شرایط وزیر بهداشت که قبلا گفته بود این ویروس با خواهش و تمنا از مردم برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی از بین نمی‌رود، هشدار داده که اگر دیر بجنبیم، ممکن است آمار مرگ‌های روزانه بیماران کرونایی چهار رقمی شود و در این صورت بیشتر داغدار می‌شویم.
پس از این هشدار، ستاد ملی کرونا با توجه به افزایش میزان مبتلایان، افراد بستری و فوت‌شده کرونایی تصمیم گرفت تا محدودیت‌های جدیدی را از امروز، یعنی ابتدای آذرماه وضع کند تا با وضع این محدودیت‌ها، دست کم رشد این ویروس منحوس کنترل شود و از سوی دیگر کادر درمان نیز استراحتی کنند.
آنطور که از شواهد و قرائن برمی‌آید محدودیت های اعمال شده از زمان ورود این ویروس به کشورمان تاکنون به طور کامل اثربخش نبوده و یکی از دلایلی که متخصصان امر برای آن برمی‌شمرند، این است که مردم محدودیت‌ها را به صورت کامل رعایت نمی‌کنند اما ریشه این موضوع در کجاست؟
جامعه‌شناسان معتقدند «قانون‌گریزی یکی از ویژگی‌های ذاتی انسان در برابر محدودیتی است که خودش وضع می‌کند» و به نظر می رسد این حس مقاومت در برابر محدودیت‌ها تا زمانی که ضررش برای شخصی ملموس نباشد، در همه اعضای جامعه شکستنی نیست.
با این اوصاف، هر روز بیماران کرونایی بیشتر می‌شود و در این میان کم نیستند تعداد افرادی که پروتکل‌های بهداشتی از جمله زدن ماسک و فاصله اجتماعی را رعایت نمی‌کنند.
نظر مردم درباره محدودیت‌ها
بدون‌تعارف، تک‌تک ملت ایران در کنترل شیوع کرونا نقش حیاتی را بازی می‌کنند چراکه اگر قرار به همکاری آنان نباشد، اعمال اینگونه محدودیت قطعا مثمر نخواهد بود؛ بنابراین دانستن نظر شهروندان درباره این محدودیت‌ها می تواند راهگشای مسئولان امر برای هرچه بهتر اجرا شدن این محدودیت‌های ۲ هفته‌ای باشد.
شهروندی به نام امیر که نقاش ساختمان است به خبرنگار ایرنا می‌گوید: اطلاع رسانی درباره محدودیت‌های کرونایی ضعیف است و من هنوز نمی دانم که اگر بعد از ساعت ۹ شب با خودرو تردد کنم، ۲۰۰ هزار تومان جریمه می‌شوم یا ۵۰۰ هزار تومان؟
به گفته این شهروند مکانیزم اجرای این محدودیت‌ها نیز هنوز مشخص نیست و به نظرم اگر تنها یک مسئول در این باره صحبت کند مردم از سردرگمی در می‌آیند.
او ادامه می‌دهد: پلیس راهور اعلام کرد که محدودیت‌های تردد بین شهری از چهارشنبه اجرا می‌شود و دولت گفته از یکم آذرماه؛ به نظرم ناهماهنگی در اطلاع‌رسانی موج می‌زند.
این شهروند در عین حال موافق ایجاد محدودیت‌هاست و می‌گوید: تهران به جای ۲ هفته باید حداقل یک ماه به صورت کامل قرنطینه شود تا اوضاع بهتر شود.
خانمی میانسال که ۲ ماسک بر صورت دارد نیز به ایرنا می‌گوید: تعطیلی ۲ هفته برای کنترل کرونا خوب است اما شوهر من کارگر روزمزد است و اگر ۲ هفته سرکار نرود، غذایی برای خوردن نخواهیم داشت.
او ادامه می‌دهد: با این اوضاع مالی زندگی سخت است اما همه باید رعایت کنیم تا کرونا ریشه‌کن شود.
علی از روزنامه‌نگاران و اهالی رسانه در تهران نیز معتقد است که ایجاد محدودیت‌های کرونایی اتفاقی خوب است اما فلسفه ساعت اجرای آن شاید عجیب باشد چراکه شیوع کرونا که زمان و مکان نمی‌شناسد.
او ادامه می‌دهد: مسئولی گفته خبرنگاران با ارائه کارت خبرنگاری می‌توانند از ساعت ۹ شب تا ۴ صبح فردای آن روز تردد کنند اما از طرفی استاندار تهران اعلام کرده که کنترل با دوربین‌های سطح شهر است؛ حالا سوال اینجاست که دوربین‌ها چطور کارت خبرنگاری را کنترل می‌کند؟
این روزنامه‌نگار هم ناهماهنگی در اطلاع‌رسانی در تشریح و اعلام محدودیت‌ها را یکی از دلایل رعایت نکردن برخی مردم عنوان کرد.
امیر که در یکی از محلات شهر تهران مکانیکی دارد به ایرنا می‌گوید: من هنوز نمی‌دانم که می‌توانم از فردا فعالیت کنم و مغازه را باز کنم یا نه؟
او ادامه می‌دهد: اتحادیه هم در این باره اطلاع رسانی نکرده و مستاصلم؛ به شبکه‌های اجتماعی هم خیلی اعتمادی نیست.
شیرین هم که خود را کارمند یکی از شرکت‌های خصوصی معرفی می‌کند، درباره تعطیلی و محدودیت‌های کرونایی می‌گوید: کدام تعطیلی؟ شرکت ما تعطیل نیست.
او ادامه داد: آنطور که من فهمیدم پاساژها و برخی مشاغل آزاد فقط تعطیل شده است؛ اتوبوس و مترو هم که تا خرخره پر است و فضا برای شیوع کرونا مهیا؛ «مگر جان افراد در دیگر مشاغلی که تعطیل شده از ما شیرین‌تر است؟»
حامد، دانشجوی مقطع کارشناسی یکی از دانشگاه‌های دولتی تهران هم می‌گوید: با توجه به وضعیت فعلی تعطیلی دو هفته‌ای تهران که البته نمی‌توان آن را تعطیلی دانست، این موضوع نه تنها کمکی به کاهش آمار کرونا نخواهد کرد بلکه با توجه به حجم سفرهایی که به شمال کشور صورت گرفته است، منجر به افزایش آن خواهد شد.
او می‌افزاید: جریمه‌های تعیین شده برای خیلی‌ها مبلغی نیست و حاضر به پرداخت جریمه هستند اما کنسل کردن سفر نه! رسانه ملی و بخش‌های دیگر هم برای پُر کردن اوقات فراغت مردم در ۲ هفته پیش‌رو برنامه‌ای ندارد و مطمئن باشید مردم بازهم برای وقت‌گذرانی به خیابان‌ها می‌آیند.
این شهروند خاطر نشان می‌کند: من موافق تعطیلی هستم اما به نظرم باید کل مشاغل تعطیل شود و برنامه‌ای مدون برای ایجاد قرنطینه در دستور کار قرار گیرد.
بنابر آنچه که گفته شد نظر شهروندان درباره تعطیلی و ایجاد محدودیت‌های کرونایی مثبت است اما تعدادی از جزئیات اجرای این طرح بی‌خبر هستند.
به هرحال ایجاد محدودیت‌ها و در برخی مواقع حتی قرنطینه کامل می‌تواند به کنترل شیوع این بیماری مهلک کمک کند اما نباید از نظر دور داشت که ایجاد هر محدودیتی بدون همکاری مردم بی‌اثر خواهد بود؛ نکته‌ای که مسئولان امر هم بر آن تاکید داشته‌اند.
از سوی دیگر به نظر می‌رسد باید از راهکاری‌های مختلف برای جلب همکاری و همیاری مردم با تصمیم‌های ستاد ملی مقابله با کرونا بهره برد تا ریشه این ویروس‌کشنده از بیخ کنده شود.