این عبارت ها را محمدرضا نیکبخت رئیس دانشگاه علوم پزشکی لرستان می گوید و می افزاید: شهرهای خرم‌آباد، بروجرد و الشتر وضعیت قرمز ، شهرستان چگنی وضعیت زرد؛ همچنین باقی شهرستان‌های استان وضعیت نارنجی دارد.
واقعیت این است که کادر درمان نه تنها در لرستان رنگارنگ از رنج کرونا، بلکه در تمام کشور به ویژه مناطق با وضعیت قرمز شدیدا خسته است و این خستگی بیش از آنکه جسمی و نتیجه تلاش ۲۴ ساعته و بی خوابی های مداوم باشد، ناشی از بی توجهی های برخی شهروندان به تلاش ها و فداکاری های بی دریغ آنان است. آنها فداکارانه فرزندان و خانواده و عزیزان خود را در اولویت های بعدی گذاشته اند و اولویتشان بیمارانی شده اند که گاه نای نالیدن هم ندارند و ما خودخواهانه، آنها را در هیچ جایگاهی از اولویت هایمان نمی بینیم.
وقتی داخل لباس یکپارچه و بدون درز و مجرایی برای تنفس، با ماسک های خشن غذا بخوری، نماز بخوانی و عرق کنی؛ اما حتی وقت تغییر رخت هم نداشته باشی، رد سرخ و کبود زخم فشار ماسک بر چهره، دردش کمتر از سوز و رنج بی مهری مردمانی می شود که جانت را به خاطرشان کف دستت گذاشته ای تا یکی از همین ها جلو دوربین تلویزیون سینه اش را با جهالت سپر کند و بگوید: چرا ماسک بزنم؟ از اطرافیان ما که کسی گرونا نگرفته؛ اصلا از کجا معلوم که کرونا وجود دارد و شایعه خودشان نیست. (صدای خنده اطرافیان در حال باد زدن جوجه کباب)
پرستاری خسته نیز بی آنکه دیده و شناخته شود و در حالی که قامتش از غم جانکاه مرگ هموطنانش خمیده شده، پشت زره سفید رزمش نوشته است: "خسته‌ام از مردمی که دغدغه تمام شب‌هایمان هستند و ما دغدغه‌ای برای آنها نیستیم. "
سرمایه های گرانبهای کشور یکی یکی از شاخه آفت زده بی مبالاتی و بی مسئولیتی ما بر زمین می افتند و خجالت آور است که هنوز کسانی هستند که در خیابان های ما بدون ماسک، قدم می زنند.
شمار مبتلایان به ویروس کرونا در سراسر جهان تا پایان روز جمعه ۲ نوامبر (۳۰ آبان) به بیش از ۵۷ میلیون و ۶۶۲ هزار نفر و شمار قربانیان آن به بیش از ۱ میلیون و ۳۷۲ هزار و ۶۶۰ نفر رسید.
در ایران ما طی هفت روز گذشته به طور میانگین هر روز ۴۷۰.۸ شیشه عمر در اثر ابتلا به کرونا به سنگ بی تدبیری شکست در حالی که در روزهای قبل از آن، رکورد بیشترین قربانیان کرونا در کشور ۴۶۲ نفر بود. از سوی دیگر این رکورد هم هفته پیش برای چندمین بار پیاپی، شکسته شد و به جای ۲۱ آبان، ۲۶ آبان سیاه‌ترین روز کرونایی کشور بود.
مقایسه اعداد مرگ مهر و آبان ماه نشان می‌دهد که وضعیت در یک ماه گذشته به شدت بدتر و نزدیک به دوبرابر مرگبارتر شده است. در یک ماه گذشته ۱۱ هزار و ۸۰۷ نفر بخاطر ابتلا به کروناویروس فوت کردند، در حالی مهر ماه ۶ هزار و ۶۵۶ نفر قربانی این ویروس شده بودند؛ مرگبارترین ماه های کرونایی کشور.
زمانی که هنوز مرگ های هموطنان به رقم وحشتناک فعلی نرسیده بود و روزی حدود ۲۰۰ نفر از شهروندان بر زمین می افتادند علیرضا زالی، رئیس ستاد مقابله با کرونای استان تهران از مردم پاداشی برای جامعه و کادر سلامت و بهداشت و درمان کشور تقاضا نکرد و فقط این عبارت دردآلود تلخ را بر زبان آورد که "با رعایت پروتکل‌های بهداشتی به کادر درمان، فرصتی برای استراحت بدهند." انصافا صرفنظر از اینکه چه کسی از رعایت پروتوکل های بهداشتی نفع می برد، این تقاضای زیادی است؟