به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران ، هیأت داوران پانزدهمین دوره جشنواره فیلم «آریکا ناتیوا» مستند «آسک» به کارگردانی مهدی زمانپور کیاسری هنرمند شناخته شده و مطرح مازندرانی را به عنوان بهترین فیلم بلند این جشنواره معرفی کردند.
این جشنواره که امسال ۱۶ تا ۲۵ آبان ۱۳۹۹ با رویکرد فیلم‌هایی با مضامین بومی برگزار شده بود، تلاش می‌کند گنجینه‌های فرهنگی و طبیعی سراسر جهان را به کودکان و نوجوانان این کشور معرفی کند و با توجه به سوژه ناب مستند و پرداخت مناسب اثر در کارگردانی، اثر کارگردان مازندرانی به عنوان بهترین فیلم بلند جشنواره شناخته شد.
زمانپور کیاسری در این مستند سراغ پیرمرد نابینای ۸۰ ساله‌ای به نام عزیز غفاری در جنوب ایران رفته است که دارای دو ویژگی خاص است. سوژه مستند آسک هم تعبیر خواب می‌داند و هم صنعتگری بومی است که از سنگ‌ها ظروف کاربردی تولید می‌کند. غفاری زندگی‌اش را با انتخاب سنگ‌هایی از دل کوه و ساختن ظروفی مانند سنگ نان‌پزی و هاون از این سنگ‌ها می‌گذراند. سوژه مستند آسک با وجود این که نابیناست، به کوه می‌رود و سنگ‌های مورد نیاز خود را با لمس کردن و چشیدن انتخاب می‌کند.
«آسک» - به معنای آسیاب دستی کوچک - پیش از این نیز بهترین فیلم مستند جشنواره زعفران طلایی ترکیه، بهترین مستند هنری سی‌وچهارمین جشنواره مستند پارنئو استونی، منتخب جشنواره بیگ‌اسکای آمریکا، منتخب جشنواره ملی و بخش بین‌الملل جشنواره سینما حقیقت، منتخب پنجمین جشنواره فیلم درخت طلایی فرانکفورت آلمان و منتخب بیست‌ونهمین جشنواره مستند بلگراد صربستان شده بود.
زمانپور کیاسری که در حال حاضر تولید مستند سریالی جنجالی و محیط زیستی مرگ پشت دیوارهای سبز را دنبال می‌کند، تا کنون مستندهای شخص‌محور متعددی تولید کرده که شاخص‌ترین آن‌ها مستند «مشتی اسماعیل» است. این مستند نیز روایتی از ویژگی‌ها و توانمندی‌های یک پیرمرد نابینای اهل کیاسر مازندران بود که با استقبال گسترده‌ای از سوی مخاطبان و مخاطبان سینمای مستند مواجه شده بود و بیش از ۳۰ جایزه داخلی و بین‌المللی کسب کرد.
مستند «آسک» به تهیه‌کنندگی مهدی زمانپور کیاسری و سمیه زراعت‌کار و تدوین مهدی حسینی‌وند و حسین نیکزاد تولید شده و حسن‌مهدوی(صداگذار)، احسان شایگان(صدابردار)، علی شیلاندری و پویان آقابابایی(تصویربردار) و علیرضا شاهرخی(پخش کننده فیلم) نیز در تولید این اثر با زمانپور کیاسری همراهی داشتند.