ساعت دقایقی از ۶ صبح گذشته است و ایستگاه مترو راه آهن شلوغ است، مردم سعی دارند با فاصله از همدیگر بایستند، اما فاصله در ایستگاه کجا و شلوغی داخل قطار مترو کجا؟
همه زنان و مردان حاضر در قطارهای مترو، راهی محل کار هستند، اما با وجود ادعای مسئولان شرکت مترو تهران که ۳۰ درصد از حجم مسافران کاسته شده است، همچنان جمعیت تنگاتنگ همدیگر ایستاده اند و برخی حتی در کف قطار نشسته اند.
شلوغی واگن های مردان باعث شده است تا تعداد قابل توجهی از آقایان راهی واگن های ویژه بانوان شوند، بانوان هم نسبت به این وضعیت و شلوغی حاصل از حضور مردان معترضند.
تعدادی از زنان نیز علاوه بر اعتراض به حضور مردان، نسبت به رفتار و شیوه نشستن آقایان در قطار اعتراض دارند.
ایستگاه تئاتر شهر، جمعیت بیشتر می شود، خود ایستگاه مانند همه روزهای عادی پر است از مردمی که راهی کار هستند، سربازانی که مسیر پادگان در پیش گرفته اند و تعداد اندکی هم هستند که با ساک و چمدان به دست در این بین حضور دارند که نشان می دهند، مسافر هستند یا از تهران رفته بودند و اینک بازگشته اند یا اکنون وارد پایتخت شده اند.
بین این همه شلوغی می شود این زمزمه را شنید که مگر نه آنکه دو سوم دورکاری اعلام کرده اند، پس چرا از مسافران کم نشده است؟
یکی هم آن بین می پرسد: این محدودیت ها برای چه کسانی در حال اجراست که در مترو نمی توان نشانه های آن را دید؟ مثل همیشه شلوغ است.
همه ماسک زده اند، حتی دست فروشی که آن وسط فریاد می زد «سبزی کوهی، کاکوتی، نعناع، پونه»، اگرچه در این میان مردم سرگرم فکر و خیال خود هستند اما دست فروش هم بلندتر فریاد می زند شاید در این بازار شلوغ مشتری پیدا کند.
جیب خالی و سفره بی نان
خیابان ولیعصر که پیش از اعلام و اجرای محدودیت های کرونایی تا پاسی از شب شلوغ بود و بساط مغازه داران و دست فروشان گرم، اکنون خلوت است اما می شود، مغازه هایی با کرکره های نیمه باز را دید که فروشنده داخل آن حضور دارد.
یکی از همین مغازه داران که لباس مردانه می فروشد می گوید: مغازه اجاره ای است، فردا پول اجاره را از کجا بیاورم؟ چک سر موعد را باید پاس کنم، اگر مغازه باز نباشد چه کسی بناست پولی به من بدهد تا من با مشکلی مواجه نشوم؟
وی در پاسخ به این پرسش که جان و سلامتی مهمتر از پول نیست؟ اعلام می کند: اگر هم پولی نداشته باشم تا زندگی ام را بچرخانم، نانی بر سر سفره ببرم و بدهی هایم را صاف کنم باز هم سلامتی روحی و جسمی ام در خطر است.
مغازه دار دیگری که وی هم کرکره مغازه را تا نیمه باز گذاشته، معتقد است: دولت اگر می خواهد قرنطینه کند، اول حقوقی برای همه در نظر بگیرد تا مردم چشم به سفره خالی ندوزند، با جیب خالی و سفره بی نان که نمی توان منتظر سلامتی بود.
وی ادامه می دهد: اگر خواست جمع کردن بساط کرونا است باید از همان روزهایی که فهمیدند کرونا در کشور شایع شده، همه جا را قرنطینه می کردند، یک ماه به هیچ کسی اجازه خروج از منزل نمی دادند، راه ها را می بستند تا در این مدت این میزان هزینه صرف درمان و متاسفانه فوت هموطنان نمی شد.
وی با اعتراض می گوید: اگر اینگونه می‌شد، نه کادر درمانی اکنون خسته بودند و یکی پس از دیگری قربانی این وضعیت نمی شدند و نه نیازی بود تازه امروز به فکر اجرای محدودیت های مثلا هوشمند باشند.
بساط سادگی
نرگس یکی از شهروندانی که به تازگی ازواج کرده است، می گوید: شاید اگر کرونا و این محدودیت ها نبود، من و همسرم مجبور بودیم چندین میلیون تومان صرف هزینه های نابجای عروسی و تشریفاتش کنیم، اما بعد از دو ماه نامزدی تصمیم گرفتیم که بدون هیچ مراسم خاصی، زندگی مشترکمان را آغاز کنیم.
شرکت در مراسم و کرونا
«ولی اوصالی» که همسرش کرونا گرفت و حالش بهبود یافت اما خواهر همسرش بر اثر ابتلا به کرونا جان خود را از دست داد، به خبرنگار ایرنا گفت: رفته بودیم مراسم ترحیم، شاید اگر مثل امروز سختگیری برای برپایی مراسم بود، کرونا عزیزی را از بین ما نمی برد.
این شهروند تهرانی اعلام می کند: بعد از مراسم ترحیم همه اعضای خانواده خودم و باجناقم کرونا گرفتند اما نمی دانستیم که خواهر همسرم بیماری کبدی دارد، در نهایت نتوانست در برابر همین ویروس تاب بیاورد و فوت کرد؛ ای کاش این محدودیت هایی که امروز دولت اجرا می کند، از چند وقت قبل اجرا می شد.
رونق بازارهای مجازی
حبیب راننده یکی از همین نرم افزارهای اینترنتی است و از رونق کار و بارش از زمان اعلام محدودیت ها می گوید و می افزاید: این روزها که خودروهای شخصی اجازه خروج ندارند، شهروندان برای جابجایی از تاکسی اینترنتی استفاده می کنند، همین هم باعث شده تا مشتری هایم چندین برابر شود.
هوشنگ و همسرش هم دست به دامن فضای مجازی شده اند و سعی کرده اند تا با راه اندازی پیج اینستاگرامی، نت شاپ خود را داشته باشند و به جای فروش کالا در مغازه، از این طریق به کسب و کار خود رونق دهند.
بر اساس مصوبه ستاد ملی کرونا از اول آذر امسال محدودیت های هوشمند کرونایی در دستور اجرا قرار گرفته است و بر اساس آن دستگاه های اجرایی و دولتی با یک سوم ظرفیت فعالیت می کنند و واحدهای صنفی گروه های چهار، سه و دو در شهرهای با وضعیت قرمز تعطیل می شود.
تکلیف گروه‌های شغلی تهران از اول آذرماه
گروه‌های شغلی یک یعنی بیمارستان، داروخانه، مطب، آمبولانس، آتش‌نشانی، سوپرمارکت، نانوایی‌ها، امنیت، سلامت، تعمیرگاه‌های لوازم خانگی و پمپ بنزین به هیچ وجه نباید تعطیل شود اما گروه‌های شغلی ۲ و ۳ و ۴ زمانی که یک شهر در وضع قرمز باشد، تا دو هفته تعطیل می‌شود که تهران نیز در چنین وضعیتی قرار دارد.
گروه شغلی یک به هیچ وجه در تهران تعطیل نمی‌شود اما گروه‌های شغلی دو، سه و چهار با توجه به قرمز بودن وضعیت کرونا در پایتخت تعطیل خواهد بود.
اما گروه شغلی ۲ شامل کدام صنوف هستند؟ این گروه عبارتند از پاساژ، مراکز خرید، تمرین و انجام مسابقات ورزشی، مساجد، مصلی‌ها، قنادی و شیرینی فروشی‌ها، آبمیوه و بستنی فروشی‌ها، مراکز تهیه و طبخ غذا که اگر بیرون‌بر باشد می‌توانند باز باشند.
آرایشگاه‌های مردانه، بازار فروش خوردو، مراکز شماره‌گذاری اتومبیل، بازار فروش فرش، موکت، فرش ماشینی، اسباب‌بازی فروشی‌ها، فروش لوازم خانگی، عمده فروشی‌ها و خرده فروشی‌ها، خدمات چاپ و دیجیتال، تزئینات داخلی ساختمانی، کادوفروشی‌ها، پارچه فروشی‌ها، عکاسی‌ها، آژانس‌های مشاوره املاک، پرده سراها، فروش مبلمان، کیف و کفش، نوشت‌افزار، خیاطی و خرازی‌ها و لوازم آرایشی و بهداشتی هم جزو گروه شغلی ۲ هستند.
گروه شغلی ۳ شامل دانشگاه‌ها، مدارس، زبان سراها، آموزشگاه‌های فنی و حرفه ای، کتابخانه‌ها، استخرهای سرپوشیده، موزه‌ها و موزه باغ‌ها، سینما و تئاتر، آرایشگاه‌ها، برگزاری نماز جمعه بوده و ممنوع بودن برگزاری هرگونه آزمون حضوری جزو گروه ۳ شغلی است.
گروه‌های شغلی ۴، شغل‌هایی از جمله برگزاری مراسم‌های اجتماعی، فرهنگی، مذهبی و همایش‌ها، فعالیت باشگاه‌های ورزشی، مدارس شبانه‌روزی، کافه و قهوه خانه‌هاست.