«وحید علی نجیمی» روز چهارشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: سال ۲۰۱۹ در مسابقات دوومیدانی قهرمانی جهان در امارات موفق به کسب مدال و سهمیه پارالمپیک توکیو شدم اما به خاطر تعویق این رخداد بزرگ ورزشی فعلاً در بلاتکلیفی به سر می‌برم بلاتکلیفی که نتیجه تصمیمات کمیته ملی پارالمپیک است. مسؤولان این کمیته تصمیم گرفتند تا اردو ورزشکاران شانس کسب مدال طلا را برگزار کنند و حقوق و پاداش آنان مرتب پرداخت می‌شود اما من در گروه شانس مدال برنز قرار دارم و فعلاً برنامه مدونی برای تمرین و آمادگی از سوی کمیته به من اعلام‌نشده است.
دارنده مدال طلای بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا در ادامه با شاره به رکورد شخصی خود و فاصله آن به رکورد نفر نخست جهان گفت: در حالی به گروه شانس برنزها رفتم که فاصله رکوردیم تا نفر نخست تنها هفتاد صدم ثانیه است و این رکورد در دوومیدانی ماده چهارصد متر به ثبت رساندم. در این رشته صدم ثانیه تعیین‌کننده جایگاه ورزشکار است و هیچ تضمینی ندارد که من نتوانم به رکورد نفر نخست برسم. تاکنون در المپیک‌ها و مسابقات جهانی ملاحظه شده برترین ورزشکاران هم نتوانستند در شرایط مسابقه رکورد خود را تکرار کنند.
وی در پاسخ به این سوال که آیا توانایی رسیدن به نفر نخست دارد؟ عنوان کرد: چرا که نه. توانایی‌هایی را در خود سراغ دارم که امیدم را به کسب مدال زرین توکیو زیاد کرده اما این توانایی‌ها باید از بالقوه به بالفعل تبدیل شود تا بتوانم از نفر نخست عبور کنم. تمرینات منظم و نظارت مربیان در این زمینه می‌تواند به‌خوبی کمک کند تا یک مدال برای کاروان ایران به ارمغان بیاورم.
علی نجیمی ادامه داد: شاید دلیل تأخیر در تمرین و پاداش ورزشکارانی مانند من این باشد که شانس کسب مدال برنز هستیم اما سوال من این است که کسب مدال برنز پارالمپیک آیا اهمیتی ندارد؟ بسیاری از کشورهای برای چند مدال برنز گام در توکیو می‌گذارند.
این ورزشکار پارالمپینی همچنین در خصوص قانون استخدام ورزشکاران نیز گفت: معلولی که مدال طلای پارالمپیک کسب می‌کند باید چند دهه منتظر باشد تا یکی از فرزندان او استخدام شود. این در حالی است که آن قهرمان تا این چند دهه باید بیکار و به دنبال استخدام باشد.