حسین علی عسگری، هنرمند مجسمه‌ساز و عضو شورای سیاست‌گذاری سومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر ایران ویژه دانشمندان از روند متفاوت داوری و انتخاب آثار در این دوره خبر داد و گفت: مهم‌ترین اتفاقی که در این دوره شاهد آن هستیم، مربوط به شکل گزینش و داوری آثار است که بسیار جدی و دقیق دنبال شد.
او افزود: در این دوره برخلاف گذشته، حضور هنرمندان صرفا بر ارائه رزومه از سوی آنان منوط نشد و پس از انتخاب اولیه، هنرمندان ملزم به ساخت ماکتی از اثر اجرایی خود شدند.
عضو شورای سیاست‌گذاری سومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر ایران تصریح کرد: در این دوره ما سعی کردیم که امکان حضور افراد توانمند و با استعدادی را که تاکنون دیده نشده‌اند در سمپوزیوم فراهم کنیم و تاکیدی جدی نیز بر توانمندی و استعداد هنرمندان مدنظر قرار گرفت تا بتوانیم فرصتی را برای جذب استعدادهای جدید فراهم کنیم، البته در این راستا اتفاقات بسیار خوبی نیز شکل گرفت که قطعا بازخورد آن را جامعه و دیگران به زودی خواهند دید.
عسگری درباره پروسه ساخت ماکت از سوی هنرمندان، توضیح داد: ما از شرکت‌کنندگان در این سمپوزیوم پس از دریافت رزومه، خواستیم که ماکتی را از اثر خود ارائه دهند که این پروسه تقریبا یک ماه به طول انجامید و از بین ۷۶ هنرمند شرکت‌کننده، در نهایت ۱۵ نفر انتخاب شدند که بعدها به ۲۲ نفر افزایش یافت.
او درباره افزایش تعداد پذیرفته‌شدگان، گفت: تعدادی از این افراد، اساتیدی بودند که در سمپوزیوم حضور پیدا کردند و به صورت نیمه دعوتی وارد عرصه شدند اما به طور حتم شرایط کار برای همه افراد حاضر در این سمپوزیوم یکسان است.
عضو شورای سیاست‌گذاری سومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر ایران ادامه داد: در مسیر داوری و بررسی آثار، ماکت‌ها دیده شدند و اگر ایراد و نقدی به آنان وارد بود به هنرمندان اعلام می‌شد، تا رفع و اصلاح کنند. در واقع تمام تلاش ما و هنرمندان این بود که ماکت‌ها به کیفیت معقولی دست پیدا کنند زیرا در این دوره، خود ماکت‌ها نیز به عنوان یک اثر هنری، در نمایشگاه دائمی سازمان زیباسازی به نمایش گذاشته می‌شوند.
عسگری تصریح کرد: با توجه به اینکه ماکت‌ها خود یک رفرنس برای کار بود، ما سعی کردیم کارها با کیفیت درست و شباهت مناسب اجرا شوند تا اتفاقاتی نظیر مشکلات سال گذشته تکرار نشود. به همین خاطر سخت‌گیری بیشتری در روند کار مدنظر قرار گرفت و انرژی بسیاری از شرکت‌کنندگان و داوران صرف آن شد.
او افزود: در مسیر کار، وظیفه ما این بود که ایرادات کار را به هنرمندان اعلام کنیم، همین امر نیز سبب شد که ما خود را به لحاظ اخلاقی مسئول بدانیم و مدام در حال نقد کارها و کمک به طراحی آثار باشیم. بر همین اساس به نظر من پروسه کار بسیار سنگین بود و من به شخصه تاکنون این حجم سنگین از مسئولیت و کار آموزش و نظارت را بر دوش نکشیده بودم اما یقینا این نگاه سبب رشد حداقل ۶۰ درصدی کارها برای این دوره خواهد شد.
عضو شورای سیاست‌گذاری سومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر ایران بیان کرد: در این دوره ما سعی کردیم به افراد کم تجربه اما با استعداد کمک کنیم تا بتوانند کارهای با کیفیتی را ارائه دهند در واقع تمام تلاش ما این بود که هنرمندان جوان‌تر را در مسیر مناسب قرار دهیم.
عسگری ادامه داد: به نظر من در این دوره هیچ‌کدام از آثار اجرایی، مشکلات دوره قبل را نخواهند داشت زیرا با سخت‌گیری‌های اعمال شده، حداقل‌های کیفیتی و کمیتی کاملا مدنظر قرار گرفت.
او عدم حضور هنرمندان در فضای مشترک را باعث تاسف خواند و گفت: معتقدم که امکان حضور هنرمندان در فضای باز عین‌الدوله فراهم بود و افراد می‌توانستند بدون حضور بازدیدکنندگان به اجرای آثار بپردازند زیرا این کار امکان کنترل و نظارت بهتر را برای داوران فراهم می‌کرد و فضا را بیشتر به سمت محیط همیشگی سمپوزیوم می‌برد که متاسفانه به دلیل کرونا میسر نشد. روند اجرایی امسال به شکل انفرادی است که مشکلات مختلفی را به دنبال داشت زیرا کنترل از راه دور کار بسیار سختی است و هرچقدر هم که گروه جدی و پیگیر باشند، گاهی کارها را از روند خارج می‌کند.
عضو شورای سیاست‌گذاری سومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر ایران تاکید کرد: اگر امکان اجرای آثار در فضایی گسترده را برای تمام هنرمندان داشتیم، می‌توانستیم شاهد رشد کیفیتی حداقل ۸۰ درصدی باشیم زیرا در آن صورت نظارت مستقیم بود اما اجرای به این شکل کارها که صرفا بر مبنای ارسال عکس از مراحل اجرای کار است، اندکی کار را مشکل کرده است. با این وجود من معتقدم که کارهای این دوره به کیفیت قابل توجهی دست پیدا خواهد کرد.