به گزارش ایرنا، شاید برخی «کوروش باقری» را با مدال طلا مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی ۲۰۰۱ جهان در آنتالیا بشناسند اما هنر این پیشکسوت وزنه‌برداری تنها کسب این مدال در حضور مدعیان نبود بلکه وی در عرصه مربیگری خالق نتایجی در المپیک ۲۰۱۲ لندن بود که تکرار آن شاید سخت و بعید به نظر برسد.
آقای خاص وزنه‌برداری ایران در آن دوره از بازی‌ها با تیم آماده‌ای گام در آوردگاه لندن گذاشت این تیم توانست سه مدال طلا و ۲ نقره کسب کند. تغییر رنگ مدال نواب نصیر شلال از نقره به طلا بهانه‌ای شد تا هشت سال پس از آن نتایج چشمگیر پای صحبت‌های پیشکسوت کرمانشاهی وزنه‌برداری بنشینم.
او در این گفت‌وگو مسائل زیادی پیرامون نتایج وزنه‌برداری در المپیک لندن، مدیریت کنونی وزنه‌برداری، آینده وزنه‌برداری در المپیک، استعدادیابی و نقاط قوت و ضعف تاماش آیان رئیس مستعفی فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری مطرح کرد.
متن کامل این گفت‌وگو به این شرح است.
مدال طلا نصیرشلال برخی را خوشحال نکرد
بعد از هشت سال اگر بخواهم از جزئیات و تمرین حرف بزنم به نظرم مخاطب لازم را ندارد زیرا آن زمان گذشته است. موضوعی که مهم به نظر می‌رسد تغییر رنگ مدال «نواب نصیرشلال» وزنه‌بردار شایسته کشورمان است. من خیلی خوشحالم که این اتفاق رخ داد و امیدوارم دیگران نیز خوشحال باشند هرچند که به نظر می‌رسد این‌گونه نیست.
«کیانوش رستمی» و «نواب نصیرشلال» شایستگی زیادی در بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن داشتند و به حق خود رسیدند. خالی از لطف نیست که اکنون مدال به دست نصیر شلال رسیده است. شاید هیجان روی سکو و مسابقات نداشته باشد ولی نشان داد که حق به حق‌دار خواهد رسید. امیدوارم وزنه‌برداری راه سرافزاری و سربلندی را در پیش گیرد و نام ایران همواره در جهان مطرح باشد.
ستارگان المپیک لندن هنوز مدعی هستند
نفرات وزنه‌برداری که من به لندن بردم و آن نتایج را کسب کردند از جمله بهترین‌های ایران بودند و برخی از آنان نیز هنوز افتخارآفرینی خواهند کرد. اکنون ما ۲ سهمیه برای اعزام به المپیک توکیو داریم و چهار نفر مدعی هستند. از بین آن چهار نفر «کیانوش رستمی» و «سهراب مرادی» نه تنها مدعی حضور در کاروان ایران به شمار می‌روند بلکه عنوان‌دار جهان و المپیک هستند. این نشان می‌دهد که ما چه تیم و وزنه‌برداران بزرگی داشتیم که با وجود گذشت بیش از هشت سال هنوز مدعی به شمار می‌روند.
انتظار این است که هر کدام از این ۲ نفر به توکیو بروند با دست پر بر خواهند گشت. متأسفانه وزنه‌برداری ما دچار نقصان شده و امیدوارم که دوستان به وزنه‌برداری نیز توجه کنند.
به وزنه‌بردار باید توجه بیشتری شود
واقعیت این است که وزنه‌برداری ما از لحاظ کمی دچار نقصان شده و باید تمرکز بیشتر بر روی این رشته باشد و دوستان به وزنه‌برداری هم فکر کنند. در هر دوره بخشی از وظیفه فدراسیون حفظ قهرمانان است و در این کار نقش دارد. باید توجه به وزنه‌بردار بیشتر از کار شخصی باشد امیدوارم تحلیل من اشتباه باشد اما راهبرد توجه به وزنه‌برداری کمتر در دستور کار قرار دارد.
استعدادیابی کار هیأت‌های وزنه‌برداری است و این هیأت‌ها با توجه به شرایط کشور مشکلاتی دارند اما بخشی نیز به مدیریت فدراسیون بر خواهد گشت و ما در بحث استعدادیابی و توجه به تیم‌های پایه کمی نقصان داریم و نمونه آن شرکت نکردن وزنه‌برداران نوجوان در مسابقات آنلاین جهانی بود. این اتفاق در حالی رخ داد که شرکت در مسابقات هیچ هزینه‌ای نداشت. این نشان می‌دهد اولویت فدراسیون مسائل دیگری است.
مشکلی برای کمک به فدراسیون ندارم
من مشکلی برای کمک به فدراسیون ندارم و نخواهم داشت ولی فدراسیون نشین‌ها با انتقاداتی روبرو هستند و باید به خانواده وزنه‌برداری پاسخگو باشند. متأسفانه مرغ فدراسیون یک پا دارد.
امیدوارم اتفاق بدی برای رشته وزنه‌برداری در جهان رخ ندهد بلکه باید تفکر جدیدی در فدراسیون جهانی حاکم شود که پویا باشد و اقبال عمومی آن را همراهی کند تا بسیاری از مسائل حل شود. امیدوارم بعد از گذشت یک سده همچنان شاهد حضور وزنه‌برداری در المپیک باشیم.
نباید مدیریت آیان سیاه یا سفید دیده شود
«تاماش آیان» مدیر بزرگی در فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری بود اما این دلیلی نمی‌شود تنها نقاط قوت او را ببینیم. همچنین نباید تنها نقاط ضعف او برجسته شود. در زمان آیان وزنه‌برداری زنان رشد چشمگیری داشت و از سال ۲۰۰۰ وارد المپیک توکیو شد.
او در عرصه مدیریتی نیز نقاط ضعفی داشت که یکی از آن‌ها عدم انعطاف بود. عاقبت آیان نشان داد که مدیریت بدون انعطاف راه به‌جایی نخواهد برد هرچند که در برخی از زمینه‌ها موفق باشد.