در ماه جاری میلادی پکن ممنوعیت بیشتری برای ورود اتباع غیر چینی از جمله کشورهای انگلیس، فرانسه، روسیه و هند اعمال کرده است.
اقدامات اخیر آنها شامل جمع آوری امضا برای نامه ها و کمپین‌ها، تولید ویدیوهای جذاب و پرس و جو از کنسولگری‌های چینی در خارج از کشور و کنسولگری‌های خارجی در چین بوده است. به طور معمول، چین سالانه تقریباً ۵۰۰ هزار دانشجوی بین المللی را میزبانی می کند، دولت چین ادعا می کند که از ماه آگوست هیچ مورد ابتلا به کرونا در هیچ کدام از دانشگاه‌های سرزمین چین رخ نداده است و قصد دارد همه چیز را به همین روش ادامه دهد.
کا هو موک، معاون رئیس جمهور و رئیس دانشکده تحصیلات تکمیلی دانشگاه لینگنان هنگ کنگ، می گوید: من فکر می کنم دولت چین محتاط است زیرا دولت نمی خواهد افراد آلوده را به چین وارد کند.
موک، متخصص سیاست مقایسه ای آموزش عالی، صبر دانشجویان تا بازگشت شرایط را خواستار شد و گفت: از آنجا که چین اولین کشور در جهان است که از نظر توسعه اقتصادی بهبود می یابد، من فکر می کنم مردم و دانشجویان سایر مناطق جهان هنوز علاقه‌مند به تحصیل در چین هستند و منتظر می‌مانند تا شرایط بهداشتی پایدار و مرزهای ملی دوباره باز شود.
با این حال منع ورود، یک نگرانی اساسی برای دانشجویان گیر افتاده در نیمه راه تحصیل است.
یک شیمی دان بریتانیایی که برای مدرک دکترای خود در یک دانشگاه چینی کار می‌کند بیان کرد که او مانند بسیاری از دانشجویان بین المللی، در تعطیلات سال جدید در ژانویه کشور چین را ترک کرد و دیگر قادر به بازگشت برای ادامه تحصیل نیست.
وی گفت: این سیاست منجر به این شد که برخی از دانشجویان و دانش آموزان را در صورتی که در خارج از کشور بودند، از بازگشت به چین منع کنند. من به هیچ وجه نمی‌توانم کار مطالعاتی خود را از راه دور کامل کنم، زیرا کاری کاملاً آزمایشگاهی است.
این دانشجوی دکترا ادامه داد: دکترای من به حالت تعلیق درآمده و دریافت آن تا زمان بازگشتم به چین، به تأخیر می افتد. این اتفاق، شانس من را برای تکمیل رساله دکترا کاهش می دهد. محدودیت زمانی یک چالش جدی برای من است زیرا برخی از دانشگاه‌ها فقط برای حداکثر پنج سال دانشجویان را به تحصیل مجاز می‌دانند.
حدود هزار دانشجوی خارجی در یک درخواست دو زبانه چینی-انگلیسی نوشتند که چین خانه دوم ما است، بنابراین مطمئناً چین را به هر قیمتی ایمن خواهیم داشت و قول دادند که به قرنطینه اجباری و سایر محدودیت ها پایبند بمانند.
آنها نوشتند: ما به عنوان دانشجو در بودجه دانشگاه سهیم بوده و در حال ایجاد فناوری های پیشرفته ای هستیم که در آینده به نفع چین خواهد بود و حتی برخی از ما در حال پیگیری شرکت‌های نوپای خود در چین هستیم.
این مشکل برای دانشجویان سال آخر با تکالیف عملی و آزمایشگاهی جدی‌تر به نظر می رسد. اگر آنها نتوانند در زمان مناسب از کارآموزی و محل کار مطمئن شوند، درخواست آنها برای کار یا ادامه تحصیل در مقطع بالاتر یک سال کامل به تأخیر می افتد و این در حالی است که این دانشجویان هنوز در چین هزینه اجاره و شهریه را پرداخت می کنند، در حالی که پول بورس تحصیلی آنان قطع شده است.
به نظر می رسد برخی از ناامیدی ها ناشی از این احساس است که قوانین نابرابر اعمال شده است. به عنوان مثال، استادان و بازرگانان خارجی می توانند وارد چین شوند. دانشجویان چینی می توانند بین دانشگاه های خارج از کشور و خانه سفر کنند. بسیاری از دانشجویان چینی هواپیماهایی دارند که توسط دانشگاه های انگلستان اجاره داده شده اند، بنابراین دیدن این نوع راهکارها برخلاف منافع دانشجویانی است که تحصیل در چین را انتخاب کرده و منتظر مانده اند. خواست این قشر از دانشجویان نادیده گرفته می شود.
با این حال، چین در مسدود کردن راه دانشجویان بین المللی تنها نیست. حدود یک چهارم دانشجویان خارجی ثبت نام شده در استرالیا هنوز در کشورهای خود هستند، تنها تعداد کمی از طریق برنامه‌های آزمایشی مجاز به بازگشت هستند، در حالی که نیوزلند فقط برخی از تحصیلات تکمیلی را که به کارهای بالینی یا آزمایشگاهی مشغول هستند، اجازه می‌دهد.
بر اساس گزارش معاونت علمی و فناوری، در دیگر نقاط قاره آسیا و اقیانوسیه، درها به آرامی به روی دانشجویان بین المللی باز می شوند. بیش‌تر دانشجویان بین‌المللی به دانشگاه های هنگ کنگ و سنگاپور برگشته اند.
تایوان در ماه آگوست منع ورود اکثر دانشجویان خارج از کشور را لغو کرد. حتی ژاپن نیز که به دلیل کنترل مرزی خود مورد انتقاد شدید قرار گرفت، از ماه اکتبر اجازه ورود برخی از ورودی ها را داده است.