به گزارش ایرنا، تمرین و ورزش به دلیل اثر ژرف روی کارکرد معمولی سیستم ایمنی ما شناخته شده است. برخورداری از امتیاز سنی و جنسی بالا و آمادگی قلبی عروقی و اجرای تمرین‌های بسامان میانه تا شدید که بر پایه پیشنهادهای دانشکده پزشکی ورزش آمریکا صورت گیرد نشان داده شده که مایه بهبود پاسخ‌های سیستم ایمنی به واکسیناسیون، آماس با درجه پایین مزمن و همچنین مایه بهبودی نشانگرهای ایمنی گوناگونی که در چندین وضعیت بیماری همچون سرطان، ایدز، بیماری قلبی عروقی، دیابت، آسیب‌شناختی و چاقی می‌شود
همه‌گیری ویروس کرونا مایه مطرح شدن پرسش‌های فراوانی در باره چگونگی نگه داشت تمرین در برابر عفونت و همچنین تقویت سیستم ایمنی شده است .این امر به بسیاری از ما که دسترسی به باشگاه یا پارک نداریم مربوط می‌شود. به علاوه، دوری از یکدیگر و در خانه ماندن اثرهای منفی بر روی سیستم ایمنی دارد.
گلکوکوریکوید هورمونی که بالای فوق کلیوی است، همچون کورتیزول در جریان دوره‌های در خانه ماندن افزایش می‌یابد و میتواند از بسیاری از کارکردهای حیاتی سیستم ایمنی ما جلوگیری کند. هنگامی که ما زیر فشار یا استرس هستیم، توانایی سلول‌های T برای چند مرتبه کردن پاسخ به حامل های عفونی به گونه زیادی کاهش میابد و از این رو ،توانابی برخی از لنفوسیت های اثرگزار ( برای نمونه ،سلول های Nk, و سلول های CD84T) برای شناسایی و از بین بردن سلول ها در بدن ما که سرطان زا شده یا با ویروس ها عفونی شده کاهش میابد.
یک موضوع حیاتی و ارزشمند این است که سلول های ایمنی ما باید توانایی جابجایی خود را نگه داشته از این رو آنها می‌توانند بخش های آسیب پذیر در بدن ما را (برای نمونه،مجرای تنفسی و شش ها) برای پیشگیری از ویروس ها و دیگر گونه های بیماری زا در بدست آوردن جای ثابت در بدن ما، پاسداری کنند. این روند همچنین برای به کمینه رساندن اثر ویروس وتجزیه تندتر ویروس، ارزشمند است.
هر دور از تمرین، بویژه تمرین های قلبی عروقی که تمام بدن را درگیر کند ،بی درنگ ملیون ها سلول ایمنی را به گونه جدی،بویژه گونه های که توانایی جابجا کردن کارکردهای اثرگزار ، همچون شناسایی و از بین بردن سلول های ویروسی -عفونی زا را دارند ،بسیج و فعال میکند.
سلول های فعال‌شده از راه گروه رگ های کناری طحال و مغز استخوان پیش از جابجا شدن به اندام های لمفوید ثانویه و بافت ها بویژه شش ها و روده،جایکه دفاع ایمنی افزایش یافته مورد نیاز است، وارد بخش خون می‌شوند.
سلول‌های ایمنی که با ورزش فعال شده اند ،لرانکیخته و«دنبال جنگ ونبردمیباشند» جابجایی پی دی پی آنها بین خون و بافت ها ،کارکردپایش گروه ایمنی ،که از جنبه نظری، مایه مقاومت بیشتر ما در برابر عفونت ها و مجهز کردن بهتر ما در برابر هر گونه عامل عفونت زا که جایگاه ثابتی را در بدن ما بدست اورده، می شود.
تمرین و ورزش مایه رها شدن پروتین های بی شماری که می‌توانند در نگه داشت ایمنی بویژه سیتوکین های برگرفته از ماهیچه همانند،IL-6 IL-۷ IL-15 گردد. سیتوکین IL-7 میتواند فرآوری سلول های تازه T ا از تیموس(غده ای بالای قلب قرار دارد)و IL-15میتواند در نگه داشت سلول پیرامونی T و NK که تمامی اینها با هم در افزایش مقاومت ما در برابر عفونت کمک میکند،بهبود می‌بخشد .
ورزش بویژه برای مردم سالمندی که به گونه عمومی، استعداد بیشتری برای عفونت دارند و اینکه بویژه به عنوان گروهی که دربرابر این ویروس آسیب پذیر هستند، سودمندی های زیادی دارد.
با این روی،اینکه ما سطح فعالیت های بدنی خود را در راستای پیشنهادهای تمرینی نگه داریم ،بسیار ارزشمند وحیاتی است . ورزش نه تنها اثر مثبت و مستقیمی بر روی سلول ها و مولکول های سیستم ایمنی دارد ،بلکه همچنین برای مقابله با اثرهای منفی دوری از یکدیگر و فشارهای که از جنبه های گوناگون بر روی سیستم ایمنی وارد می شود، شناخته شده است.
اگر چه تاکنون آگاهی و داده های علمی در باره اثرهای تمرین بر روی ویروس کرونا وجود ندارد ،ولی گواه های وجود دارند که تمرین و ورزش بدن ما را از بسیاری از ویروس های عفونی همچون ،انفولانزا، ویروس سرماخوردگی و ویروس های تب خال،همچون زونا و وارسس،وبا ویروس تب خال -۱ نگه داری میکند.
پژوهشی که بدست جف وودز و همکارانش در دانشگاه ایلینویز اجرا شد ،نشان داد،که تمرین های با شدت میانه در جریان عفونت آنفولانزای فعال ،موش ها را در برابر مرگ ،حمایت کرد،این کار همچنین مایه افزایش بهینه ترکیب سلول ایمنی و جابجایی سیتوکین در شش ها که با زنده مانی دراز مدت مربوط است ،میگردد.هدف و تمرکز ما در این است که تمرین و ورزش چگونه میتواند اثرهای منفی استرس یا فشار برای نگه داشت کارکرد سیستم ایمنی بویژه در جریان دوره های دور از همی و در خانه ماندن همچون سفر به ماه را کاهش دهد.