به گزارش ایرنا، به گفته، این افراد تا زمانی که اسلام آباد به ناراضیان و مخالفان دولت افغانستان پناه می دهد و بدون همکاری جدی و صادقانه این کشور دستیابی به صلح در افغانستان سرابی بیش نیست .
ایفای نقش پاکستان درتحولات داخلی افغانستان در زمان جنگ مردم این کشور علیه تجاوز اتحاد جماهیرشوروی سابق بصورت جدی آغاز شد و پاکستان بعنوان رابط کشورهای عربی و غرب بین دو طرف نقش بازی می کرد.
پول و سلاح های که از کشورهای عربی و غرب به پاکستان برای کمک به مجاهدین افغانستان ارسال می شد باعث شد تا پاکستان با دست باز و به میل خود آنرا به گروه های جهادی تقسیم کند و این روند باعث نفود پاکستان در بین مجاهدین شد.
پس از آن این روند ادامه یافت و با شکست طالبان در سال 2001 و حضور دوباره این گروه به میدان جنگ ،مقامات افغان همواره از مداخله، حمایت، تجهیز و پایگاه های طالبان در خاک پاکستان سخن می گویند.
دولت‌های افغانستان در دو دهه گذشته در عین حال تلاش‌های فراوان برای جلب همکاری پاکستان انجام داد و سفرهای مقامات بلند پایه دو کشور برای اعتماد سازی انجام داده اند اما هیچگاه این سفرها و تلاش ها به نتیجه مطلوب نرسیده است.
دولت پاکستان همواره با نگرانی از نزدیکی رابطه هند و افغانستان می گوید هند همواره از خاک افغانستان علیه این کشور فعالیت های مشکوک جاسوسی انجام می دهد.
عبدالطیف پدرام رئیس حزب کنگره ملی افغانستان به نقش هند در شمال افغانستان اشاره می کند و از طرح های جاه طلبانه این کشور به منظور مقابله با طرح یک جاده یک و کمربند چین سخن می گوید. وی همچنین صلح را روند پیچیده ارزیابی کرد و معتقد است بدون همکاری کشورهای منطقه بویژه پاکستان دستیابی به صلح غیر ممکن است.
پدرام می افزاید هند بر این باور است که اگر طرح یک جاده و یک کمربند چین با همکاری نزدیک پاکستان و وصل شدن دو کشور در منطقه کشمیر تحقق پیدا کند، ضربه جبران ناپذیر بر هند خواهد بود.
به باور وی ،هند تلاش می کند که با نفوذ در شمال افغانستان جلوی وصل شدن پاکستان به کشورهای آسیای میانه را نیز بگیرد و به همین دلیل پاکستان با آگاهی از این طرح در تلاش مقابله با آن می باشد.
«احمدولی مسعود» رئیس بنیاد احمدشاه مسعود در سخنانی در نشست نقش پاکستان در روند صلح افغانستان گفت تا زمانیکه استراتژی پاکستان در برابر افغانستان تغییر نکند، ما شاهد صلح در کشور خود نخواهیم بود.
وی افزود:باوجود پیوندهای همسایگی، دینی، فرهنگی، اقتصادی و امنیتی، متأسفانه روابط سیاسی دوکشور از همان آغاز تشکیل پاکستان، ناهمگرایانه و بی ثبات کننده بوده است.
به گفته مسعود، روابط پاکستان و افغانستان در هردو بعد با تعارض منافع همراه است و سیاست خارجی معطوف به دیورند، تروریسم، کریدور اقتصادی، منافع استراتیژیک و بسیاری از مؤلفه های روابط خارجی دو کشور همچنان تعریف نشده باقی است که باعث تداوم بی اعتمادی ها شده است.
مسعود خاطر نشان کرد که پاکستان همواره از خلاء قدرت در منطقه توانسته است در راستای سیاست های کلان جامعهٔ جهانی و منافع ملی خود بعنوان بازیگر مهم و استراتژیک عمل کند و اما این سیاست باعث شده که منافع ملی افغانستان قربانی شود.
وی نقش پاکستان در دستیابی به صلح افغانستان را زیاد دانست و افزود باید برای ایجاد صلح همه منافع دو کشور را در مذاکرات مورد بحث و تبادل نظر قرار داد.
در چنین وضعیتی دولت و ملت افغانستان معتقدند که بدون همکاری صادقانه پاکستان تأمین صلح در افغانستان غیر ممکن است زیرا تا زمانی که پاکستان برای نارضیان سیاسی و گروه های تندرو در پاکستان به عنوان پناهگاه محسوب می شود ،روند صلح به جایی نمی رسد.