به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از روزنامه هنر، یکی از اولین نقاشی‌های آبرنگ ونسان ونگوگ از هنرمندان معروف سبک پسادریافتگری در سده نوزدهم، روز ۸ دسامبر (۱۸ آذر ۹۹) در حراجی ساتبیز در نیویورک به فروش گذاشته می‌شود؛ ارزش حدودی این تابلو بین ۲ تا ۳ میلیون دلار برآورد شده است.
تابلویی که قرار است به حراج گذاشته شود، آسیاب لاک در نزدیکی لاهه یا The Laak Mill near The Hague نام دارد که ونگوگ آن را در تابستان سال ۱۸۸۲ و همزمان با آن که استفاده از آبرنگ را امتحان می‌کرد، کشید.
این هنرمند مطرح هلندی آن زمان در آپارتمانی کوچک در لاهه و در نزدیکی آسیاب لاک زندگی می‌کرد. این آسیاب بار عاطفی ملموسی برای ونگوگ داشت چون او و برادرش، تئو، در سال ۱۸۷۲ در حالی که از رگبار تند باران به این آسیاب پناه برده بودند، با هم عهدی بستند که بر باقی عمرشان تاثیر گذاشت. در تابلو مذکور از این آسیاب نیز دو نفر در کنار هم به تصویر کشیده شده‌اند که احتمالا ونگوگ و تئو هستند.
اگرچه آسیاب یکی از سوژه‌های معمول در نقاشی‌های منظره هنرمندان هلندی بود، نکته‌ای وجود دارد که تابلوی ونگوگ را از دیگر آثار مشابه متمایز می‌کند. این هنرمند هلندی برخلاف روش متداول، در این نقاشی بخش بالای آسیاب را حذف کرده و مخاطب را به تمرکز بر بخش پایینی وادار می‌کند. به علاوه، نقش تابلو نیز با شکلی جسورانه با استفاده از الگویی زیگزاگ از پرچین‌های چوبی به دو نیم تبدیل شده است.
تابلوی آسیاب لاک در نزدیکی لاهه از ونگوگ تاکنون تنها در یک نمایشگاه به نمایش گذاشته شده است که آن هم در سال ۱۹۶۱ و در آمستردام بود. این تابلو بیشتر دوران خود را در کلکسیون مجموعه‌داران خصوصی گذراند و در سال ۲۰۱۵ در زمان اوج رونق بازار، در حراجی کریستیز به قیمت ۳ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار به یک مجموعه‌دار آمریکایی فروخته شد. باید دید آیا این تابلو می‌تواند در حراجی برخط پیش‌رو از مرز ۳ میلیون دلار پیش‌بینی شده بالاتر رفته و به قیمت سال ۲۰۱۵ خود برسد یا نه.
ونسان ونگوگ یک نقاش پسادریافتگر هلندی در سده نوزدهم بود که از کودکی به نقاشی علاقه داشت ولی تا اواخر دهه دوم زندگی‌اش دست به قلم نشد. او بسیاری از کارهای شناخته‌شده‌اش را در دو سال آخر عمرش تکمیل کرد و در یک دهه بیش از دو هزار و ۱۰۰ کار هنری تولید کرد که شامل ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن و بیش از ۱٬۳۰۰ نقاشی با آبرنگ، طراحی و چاپ هستند.
این هنرمند پرآوازه در اواخر عمر به شدت از بیماری روانی اختلال دوقطبی و فشار روحی رنج می‌برد. افسردگی و مشکلات روانی او روز به روز وخیم‌تر می‌شد تا این که در نهایت در ۳۷ سالگی به زندگی خود پایان داد.