به گزارش ایرنا چارچوب و محدوده اخلاقی مسوولیت اجتماعی در واقع یک عامل مهم در ایجاد حس مسوولیتپذیری در جوامع مختلف است.
این مفهوم به صورت دقیقتر به معنای انجام وظایف فردی و شهروندی از سوی تک تک افراد جامعه است که انجام این وظایف زمینه ساز تعادل مناسبی در قسمتهای مختلف جامعه میشود.
شهروندان جوامع مختلف در بحرانها و اتفاقات نابهنگام با پیروی از اصل اخلاقی مسوولیت اجتماعی وظایفشان را انجام داده و از اثرات سوء بحرانها میکاهند.
کرونا وضعیت پیشبینی شدهای نبود سرعت سرایت و انتقالش آن را به گستره عظیمی از جهان زیستی بشر کشاند اما آن چیزی که قابلیت برنامهریزی و شاید بتوان گفت قابلیت انجام را داشت گسترش حس مسوولیتپذیری بود.
بخشی از مسوولیتپذیری افراد در زمینه بحران کرونا به طور ۱۰۰درصدی بود که تعجب همه جهانیان را برانگیخت؛ مردان و زنان ایمانی و از جان گذشته که به یاری کادر درمان و اقشار آسیب پذیر از کرونا شتافتند از این دست بودند.
در موارد زیادی مسوولیت اجتماعی برای برخی افراد واژهی گنگ و نامفهوم بود منظور همانهایی که صبر و تحمل تاخیر در برگزاری جشنهای خود در شرایط عادی را نداشتند و یا همانهایی که در رفتن به مسافرت و تفریح خون خود را از سایر هموطنانشان پررنگتر دیده بودند.
بعضیها نه تنها با سهلانگاری به مسوولیت اجتماعی نگاه کرده بودند بلکه زنگهای هشدار مرگ و میر و محدودیتهای کرونا خاطر مبارکشان را آزرده نساخته بود.
خبرنگار ایرنا در این گزارش پای صحبت مردم و مسوولان نشسته و به بررسی این مسوولیت همگانی و ضرورت آن پرداخته است.
مسوولیت اجتماعی؛ آری یا نه
با دیگران طوری رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار شود این چکیده مسوولیت اجتماعی است.
به میان مردم رفتیم و اهمیت این مسوولیت را از زبان خودشان شنیدیم.
صغری میرشکار زن میانسال زاهدانی در گفتوگو با خبرنگار ایرنا در رابطه با نقش مردم ومسوولیت افراد نسبت به همدیگر گفت: نمیدانم چرا عده ای هشدارهای بهداشتی را جدی نمی گیرند من ماهها است به خانه اقوام خود نرفته ام همسر من کار آزاد دارد که این روزهای کرونایی شرایط ما را سختتر کرده کاش کمی مردم همدیگر را درک میکردند.
بانوی پرستاری که از ذکر نامش خودداری کرد اما گفت در بیمارستان یکی از شهرستانهای استان کار میکند اظهار داشت: من مادر فرزند یک ساله ای هستم اما به خاطر کرونا حتی از شیردادن به کودکم ترس دارم یک بار به کرونا مبتلا شدم و بهبود یافتم اما همچنان در معرض هستم سرپرستار بیمارستان ما ۲ بار کرونا گرفته و روزهای سختی را میگذرانیم ای کاش این روزها زودتر تمام شود.
وی افزود: هر زمان که بی دقتی برخی افراد نسبت به پروتکل های بهداشتی را میبینیم آنقدر آشفته می شوم که اگر می توانستم در مقابل آنان زانو می زدم و با گریه می گفتم «ای کاش خودتان را یک روز در جایگاه ما تصور کنید.»
عطیه نوری بانوی جهادگری که در کنار کادر درمان به بیماران کرونایی کمک میکرد گفت: این همه مرگ و میر و غم و دردهای بیماران کرونایی بویژه فوت چند جوان که شاهد مرگشان بودم خیلی برایم زجرآور بود و هیچگاه از ذهنم خارج نمی شود.
وی افزود: جوان های قوی هیکل و ورزشکاری را دیدم که خودشان می گفتند فکر می کردیم کرونا نمی تواند ما را به زانو در آورد اما تازه متوجه شدیم که ویروس بسیار کوچکی که به چشم دیده نمی شود به راحتی می تواند انسان قوی هیکل و ورزشکاری را در مدت کوتاهی از پا در آورد.
این بانوی جهادگر تصریح کرد: غرور و تکبر در مقابل بیماری کرونا کوته فکری است در حالی که می توان با استفاده از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی از آسیب این ویروی در امان بود.
وی ادامه داد: فقط کافی است مردم کمی با صبر و حوصله و رعایت پروتکل های بهداشتی از شر این ویروس رهایی یابند، در قرن ۲۱ زندگی میکنیم اما برخی افراد مانند انسانهای قرن ها پیش هم مسوولیت نداریم.
راننده یکی از تاکسی های درون شهری که خود را محمد جهرمی معرفی کرد به خبرنگار ایرنا گفت: تا پیش از کرونا با وجود شرایط سخت اقتصادی معاش خانواده چهار نفره خود را به سختی تامین میکردم اما با وجود بحران کرونا و نبود مسافر تنها هزینه سوخت و کرایه خانه ام را می توانم تهیه می کنم در حالی که اگر همه مردم رعایت می کردند بساط این بیماری لعنتی زودتر برچیده میشد.
تمامی شهروندانی که با آنان گفت وگو کردیم تنها راه رهایی از این بیماری را انجام مسوولیت اجتماعی و وظایف شهروندی بویژه رعایت پروتکل های بهداشتی، پرهیز از دورهمی ها و برگزاری مراسم عروسی و عزا عنوان کردند.
جالب اینکه بسیاری از کسانی که ماسک نداشتند نیز بر رعایت پروتکل های بهداشتی تاکید می کردند اما وقتی از دلیل ماسک نزدن خودشان می پرسیدم سکوت می کردند.
برخی نیز مغرورانه می گفتند کرونا جرات نزدیک شدن به من را ندارد.
برای این قبیل افراد دعا کردم و گفتم امیدوارم برای گزارش بعدی شما را در بخش ویژه کرونا بیمارستان نبینم.
ناگفته نماند که بسیاری از افرادی که ماسک نداشتند یا از روی خجالت یا غرور حاضر به گفت وگو نشدند.
وضعیت قرمزی که در سیستان و بلوچستان تمام شدنی نیست
سخنگوی ستاد مدیریت کرونا و مدیرکل دفتر مدیریت بحران استانداری سیستانوبلوچستان گفت: وضعیت شهرهای استان در زمینه ابتلا به کرونا و محدودیتها به همان شکل قبل بوده و در زاهدان و سیستان شرایط همچنان قرمز است
عباسعلی ارجمندی افزود: همچنین دورهمیها با ۵۵ درصد بالاترین آمار مبتلایان به کرونا را در سیستانوبلوچستان به خود اختصاص داده است.
سخنگوی ستاد مدیریت کرونا سیستانوبلوچستان بیان کرد: بسته بودن تالارهای پذیرایی، آرامستانها و منع ترددهای درون شهری از ساعت ۲۱ تا چهار صبح و ورود نکردن خودروها به شهرهای قرمز همچنان جزو محدودیتها و الزامات بوده و باید از سوی تمامی مردم رعایت شود.
وی تصریح کرد: انتظار از مردم این است که همچنان موارد اعلام شده از سوی ستاد مدیریت کرونا سیستانوبلوچستان را کاملا رعایت کرده و به پروتکل های بهداشتی پایبند باشند.
ارجمندی خاطرنشان کرد: با رعایت پروتکلهای بهداشتی از سوی مردم هم بخش بازار، هم جان مردم آسیب نخواهد دید و مشکلات موجود بر سر راه همه صنوف در همه حوزهها مانند حمل و نقل عمومی، بخشهای شهری و روستایی، کارکنان دولت، دانشجویان و دانشآموزان و مجموعه معلمان و مشاغل آزاد رفع خواهد شد.
وی تاکید کرد: اگر تمامی مردم پروتکلهای بهداشتی را به صورت ۱۰۰ درصد رعایت کنند با یاری خداوند آمار رو به کاهش رفته و وضعیت شهرهای سیستانوبلوچستان بهتر شده و به ثبات خواهد رسید.
سخنگوی ستاد مدیریت کرونا سیستانوبلوچستان بیان کرد: اگردر میان مردم نسبت به رعایت پروتکلهای بهداشتی عادی انگاری و سهلانگاری اتفاق بیافتد این یک مشکل سخت و جبرانناپذیر خواهد بود
وی تصریح کرد: ویروس کرونا تعارفبردار با کسی نیست و انتظار رعایت ملزومات بهداشتی از عموم مردم نه فقط یک گروه یا شغل، وجود دارد.
در شرایطی که ویروس کرونا بر کشورهای جهان چیره شده، نگاه انتخابی به مسوولیت اجتماعی فردی و اجتماعی معنی و مضمون ویژه ای پیدا می کند.
مسوولیت اجتماعی یک وظیفه همگانی
یکی از تکالیف افراد نسبت به جامعه پیرامونشان در شرایط سخت کرونایی توجه ویژه به دستورالعملهای بهداشتی فردی از جمله فاصلهگذاری اجتماعی و توجه جدی به محدودیتها است.
همه مردمی که در اجتماع زندگی می کنند موظف به رعایت مسوولیت اجتماعی هستند اینکه برخی بگویند به من چه و به تو چه نشان از کم توجهی به وظایف شهروندی و مسوولیت اجتماعی است و برای جامعه سخت و سنگین تمام می شود همه باید مسوولیت اجتماعی در مقابله با کرونا را درک کنند و آحاد جامعه نیز ناظر بر این مسوولیتها باشند و به یکدیگر بابت رعایت نکردن این مسوولیت هشدار دهند.
در آخر باید گفت اگر مسوولیت اجتماعی نباشد هیچ طرح محدودیتی جواب نخواهد داد زیرا این افراد جامعه اند که موفقیت یا شکست یک طرح را رقم می زنند.