به گزارش ایرنا، پنجم خردادماه ۱۳۹۷ بود که محمدرضا زنوزی به عنوان مالک باشگاه تراکتور تبریز انتخاب شد و زمام کار را به صورت رسمی در دست گرفت. انتظار می‌رفت با حضور این مالک متمول و محبوب، تراکتور بتواند به آرزوی دیرینه خود یعنی قهرمانی در لیگ برتر ایران دست پیدا کند اما با گذشت حدود ۲ سال و نیم، شاهد این اتفاق نبودیم و تراکتور علی رغم خرید ستاره‌های بزرگ نتوانسته به جز یک قهرمانی در جام حذفی به توفیق خاص دیگری دست پیدا کند.
یکی از مهمترین مشکلات تراکتور در این مدت تعویض پیاپی مربیان بوده است. زنوزی نشان داده هیچ علاقه‌ای به دادن زمان ندارد و به سرعت مربیان تیمش را تغییر می‌دهد. به نوعی کار کردن در تراکتور مانند بندبازی می‌ماند که هرلحظه امکان سقوطش فراهم است. در این مدتی که زنوزی مالک باشگاه شده تراکتور به جز تعویض مکرر مدیران عامل، هفت سرمربی متفاوت داشته است.
لیگ هجدهم با سرمربیگری جان توشاک سرشناس شروع شد. او در هفت بازی به ۲ برد، ۲ باخت و سه تساوی دست پیدا کرد اما شکست در جام حذفی مقابل صنعت نفت پایان کارش بود و از کار برکنار شد تا همه اهالی فوتبال متعجب شوند. پس از توشاک، محمد تقوی که دستیارش بود هدایت تی‌تی‌ها را به عنوان مربی موقت در دست گرفت اما نتایج درخشانی که به دست آورد، جایگاهش را سفت و محکم کرد. تقوی تا پایان نیم فصل در ۹ بازی به پنج برد، ۲ تساوی و ۲ شکست نائل شد اما در عین ناباوری برای نیم‌فصل دوم، از کار برکنار شد و جورج لیکنز بلژیکی هدایت پرشورها را به عهده گرفت.
لیکنز در ۱۵ دیدار نیم‌فصل دوم شروع طوفانی داشت و در انتها به بحران خورد اما بازهم نتایجش قابل قبول بود. تیم او تقریبا نیمی از بازی‌ها را با برد پشت سر گذاشت(هفت پیروزی) و تنها سه باخت را تجربه کرد و در پنج مسابقه به تساوی رسید اما در پستش ابقا نشد و خیلی زود به کشورش برگشت.
در لیگ نوزدهم مصطفی دنیزلیِ محبوب به تبریز آمد و استقبال فوق‌العاده‌ای را هم به چشم خود دید. تیم او هم بسیار خوب کارش را شروع کرد اما در ادامه ۲، سه باخت متوالی رابطه‌اش را با باشگاه تیره و تار کرد. برخی گفتند به خاطر ترس از زلزله، تبریز را ترک کرد اما باشگاه هم هیچ علاقه‌ای به نگه داشتنش نداشت. دنیزلی در ۱۳ بازی که سرمربی تراکتور بود توانست هفت برد، سه مساوی و سه باخت را به دست بیاورد.
بعد از مصطفی افندی، احد شیخ لاری سرمربی تیم مقابل ماشین‌سازی بود اما شکست ۲ بر صفر خیلی زود نسخه‌اش را پیچید و ساکت الهامی روی کار آمد تا به عنوان سرمربی موقت هدایت تیم را به عهده بگیرد. الهامی هم مانند تقوی قدر فرصت به دست آمده را دانست و نتایج خوبی گرفت. او حتی قرارداد جدیدی را هم با باشگاه به امضا رساند تا همه چیز به خوبی پیش برود. الهامی در نهایت توانست تراکتور را به قهرمانی جام حذفی برساند اما رفتارهای عجیبش در بازی نهایی منجر به محرومیتش شد و همین محرومیت او را به درب خروجی باشگاه نزدیک کرد. الهامی در ۲۱ بازی به ۱۲ برد، پنج تساوی و چهار باخت دست پیدا کرده بود.
در آغاز لیگ بیستم، علیرضا منصوریان پس از کش و قوس‌های فراوان هدایت تراکتور را به عهده گرفت. او با آرزوهای زیادی کارش را در تبریز شروع کرد اما زنوزی او و همه را متعجب کرد. تراکتور بعد از گذشت پنج هفته و در حالی که نتایج متوسطی را گرفته بود سرمربی‌اش را تغییر داد تا اولین تیم لیگ بیستم از این حیث باشد. منصوریان با یک باخت، یک برد و سه تساوی اخراج شد. حالا شنیده می‌شود ساکت الهامی مجددا در آستانه سرمربیگری پرشورهاست.
محمدرضا زنوزی اگر در کنار هزینه‌هایی که انجام می داد با مشاوران فوتبالی بیشتری در ارتباط بود اینگونه تراکتور را به چنین مسیر کسل کننده و گنگی نمی‌فرستاد. پرشورها روز به روز با این تصمیمات از قهرمانی و موفقیت دور می‌شوند. تیمی که در حدود ۷۰ بازی با مالک متمولش هفت سرمربی متفاوت داشته و تقریبا هر ۱۰ بازی یک سرمربی را روی نیمکت خود داشته است.