مرداد سال ۹۰ بود که رهبر معظم انقلاب از ضرورت تربیت ۱۰ میلیون حافظ قرآن سخن گفتند و کلیات طرح ملی حفظ قرآن کریم با این هدف در اسفند سال ۹۳ در شورای توسعه فرهنگ قرآنی کشور به تصویب رسید و تدوین برنامه اجرایی آن به کمیسیون توسعه آموزش عمومی و کمیسیون تبلیغ و ترویج دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی واگذار شد.
محمدرضا مخبر دزفولی دبیر وقت شورای عالی انقلاب فرهنگی این طرح را مرداد سال ۹۵ به وزارتخانه های آموزش و پرورش، فرهنگ و ارشاد اسلامی و علوم، تحقیقات و فناوری و سازمان های صدا و سیما، تبلیغات اسلامی، اوقاف و امور خیریه، ستاد کل نیروهای مسلح و دستگاه های دولتی و عمومی ابلاغ کرد. بر اساس این طرح تمام دستگاه های اجرایی موظف شدند برنامه های خود را به منظور بررسی و یکپارچه سازی و تصویب به ستاد راهبری طرح ملی حفظ قرآن کریم زیر نظر شورای توسعه فرهنگ قرآنی ارسال کنند و در دوره های زمانی معین، نتایج حاصل از اجرای برنامه ها را به ستاد گزارش دهند.
در چشم انداز این طرح آمده است: در افق ۱۴۱۴، حفظ قرآن کریم، امری فراگیر بین تمام اقشار جامعه اسلامی ایران خواهد بود؛ به گونه ای که تعداد حافظان قرآن کریم در کشور به ۱۰ میلیون نفر خواهد رسید. برنامه های آموزشی و محافل حفظ در سراسر کشور برپا شده و استفاده از آیات قرآن کریم در گفت و گوها و تعاملات روزمره عموم و فرهیختگان رایج خواهد شد.
اگر خوش بینانه به این طرح نگاه کنیم تاکنون باید یک میلیون حافظ قرآن در کشور داشته باشیم. در حالی که آمار حافظان کل قرآن کریم حداکثر به ۲۰ هزار نفر می رسد. از طرف دیگر در سند چشم انداز طرح ملی حفظ قرآن کریم تربیت سه و نیم میلیون حافظ قرآن تا سال ۱۴۰۴ پیش بینی شده است.
اردیبهشت سال گذشته در صد و یکمین جلسه مجمع مشورتی شورای توسعه فرهنگ قرآنی کشور، مدیریت ستاد راهبری طرح ملی حفظ قرآن کریم به رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه واگذار شد. مهدی قره شیخلو رئیس مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه در بهمن سال گذشته اعلام کرد: چنانچه طرح ملی حفظ نتواند انتظارات جامعه قرآنی را برآورده کند، بهتر است تعطیل شود یا راهبری آن به سازمان دیگری واگذار شود.
وی درباره بهبود وضعیت حفظ قرآن و تحقق منویات رهبر انقلاب در این زمینه معتقد است برای موضوع حفظ باید دو کار انجام دهیم، یکی فرهنگسازی است، یعنی باید تلاش کنیم فرهنگ حفظ قرآن در بین مردم باب شود و راه رسیدن به این فرهنگ، عادت کردن به قرآن‌خوانی است. به گفته این قاری قرآن اگر در کشور ۵۰ میلیون نفر در روز مقیّد باشند ۱۰ دقیقه قرآن بخوانند، می‌توانیم امیدوار باشیم ۱۰ سال دیگر سه میلیون حافظ داشته باشیم، وقتی تلاوت در بین مردم جایگاه تعریف شده‌ای ندارد و به مناسبت‌ها محدود می‌شود، معلوم است که به این راحتی به ۱۰ میلیون حافظ قرآن نخواهیم رسید.
کار دوم بعد از فرهنگسازی، اجرای برنامه و طرح‌های انگیزشی است. اگر کارهای زیرساختی انجام ندهیم هیچ‌گاه حجم چند میلیونی شکل نخواهد گرفت. بنابراین باید طرح‌ها، جدی مورد پردازش قرار گیرد وگرنه با این ستادهای غیر واقعی به جایی نخواهیم رسید مگر اینکه همه دستگاه‌ها و نهادها عزم و اراده پیدا کنند. اگر ببینیم همه آمادگی دارند ما هم در ستاد ادامه خواهیم داد.
رحیم قربانی نایب رئیس هیات‌مدیره اتحادیه کشوری موسسات و تشکل های قرآن و عترت در این زمینه به خبرنگار معارف ایرنا گفت: از همان اوایل طرح ملی حفظ قرآن بارها این مساله را به عنوان انتقاد مطرح کردم و در جلسات مختلف آن را گفته ام. به نظر می رسد برنامه ریزی هایی که در شورای توسعه فرهنگ قرآنی و پس از آن در ستاد طرح ملی حفظ قرآن کریم شکل گرفت، اصولی نبوده و اکنون نیز که پس از چند سال این طرح به سازمان اوقاف و امور خیریه واگذار شده، آینده روشنی برای این مساله مشخص نشده است.
وی افزود: وقتی وارد جزییات این طرح می شویم، موضوع های گوناگونی مطرح می شود و حتی مقدمات اجرای این طرح مانند سامانه بانک اطلاعات، مباحث آموزشی و تقسیم وظایف میان همه دستگاه ها مشخص نیست. چون ما معتقدیم این طرح فقط به دستگاه های قرآنی اختصاص ندارد در حالی که اکنون فقط بین دستگاه های فرهنگی و قرآنی محدود شده و توجه نداریم که این طرح یک برنامه ملی است و سطوح بالای نظام باید وارد این موضوع شوند.
مسئول سازمان قرآن و عترت بسیج تهران بزرگ اضافه کرد: چند سال است این طرح در صدا و سیما مطرح شده در حالی که رهبر معظم انقلاب در ۱۱ مرداد سال ۹۰ اعلام کردند ۱۰ میلیون حافظ قرآن داشته باشیم ولی سال گذشته مسئولان ستاد طرح ملی طی یک نشست خبری از حافظ شدن ۲۰ هزار نفر سخن گفتند که معلوم نبود در این طرح به حفظ کل رسیده باشند.
یک تدبیر اساسی و بازنگری اساسی در خصوص ستاد و ارکان و اعضای آن و همچنین دبیرخانه اجرایی آن باید انجام شود. علاوه بر سازمان اوقاف و امور خیریه و شورای توسعه فرهنگ قرآنی باید یک نگاه ملی به این موضوع اختصاص یابد به گونه ای که مجلس شورای اسلامی و دولت و سایر مسئولان نظام در این موضوع ورود داشته باشند. چون طرح ملی را نباید به چند دستگاه قرآنی محدود کرد در حالی که اکنون این طرح محدود به یک دبیرخانه شده که در بخش کوچکی از سازمان اوقاف قرار دارد.
قربانی تاکید کرد: اگر همه فعالیت های سازمان دارالقرآن الکریم به حفظ قرآن متمرکز شود یا حداقل ۵۰ درصد از فعالیت های این سازمان در سطح ستادی و کشوری به این موضوع اختصاص یابد و مراکز استان‌های سازمان دارالقرآن از ظرفیت خود استفاده کنند، چنین برنامه ای موثرتر است تا اینکه هر دستگاه و نهاد، بخشی کوچک از دستگاه خود را به صورت پراکنده و برای رفع تکلیف به این کار اختصاص دهد؛ همچنان که حدود ۱۰ سال گذشته پراکنده کاری به شدت بوده و نظارتی بر عملکرد دستگاه ها وجود نداشته و هزینه های فراوانی در این زمینه صرف شده است.