عزت‌الله مهرآوران متولد ۱۸ اردیبهشت ماه ۱۳۲۸ در مسجد سلیمان از شناخته‌شده‌ترین بازیگران، نمایشنامه‌نویسان و کارگردانان تئاتر و از بازیگر سینما و تلویزیون کشومان است. این هنرمند باسابقه دارای نشان درجه یک هنری از سوی وزارت علوم و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (معادل دکترا) است.
از عمده فعالیت‌ها و کارنامه این هنرمند می‌توان به نگارش و بازی در نمایش روایت زال و رودابه، نگارش نمایشنامه لیدی مکبث توانا، نگارش نمایشنامه هنرپیشه هملت حدیث نفس، نگارش آثار دیگری مثل ابریشم بانو، غضب، صدایم کن فاطمه و رکاب نو، همچنین بازی در سریال های دزد و پلیس، لیسانسه‌های یک و دو و وضعیت سفید اشاره کرد.
مهرآوران در عرصه تئاتر جوایز بسیاری کسب کرده است. جوایزی نظیر دریافت جایزه رتبه اول نمایشنامه‌نویسی از مسابقات امور تربیتی برای نمایشنامه حجله بید، دریافت جایزه اول نمایشنامه‌نویسی از مسابقات نمایشنامه‌نویسی بین‌المللی دفاع مقدس برای نمایشنامه غزل‌واژه قصد، دریافت شال شاهنامه‌خوانی از طرف وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در جشنواره نمایش‌های آئینی و سنتی، دریافت جایزه برگزیده نخستین مسابقه ادبیات نمایشی ایران از خانه تئاتر برای نمایشنامه ابریشم بانو و جوایز متعدد بسیاری که در کارنامه قریب به پنج دهه فعالیتاین هنرمند به چشم میخورد.
مهرآوران موسس و سرپرست گروه تئاتر کیخسرو و موسس و سرپرست گروه تئاتر هژیر است و در سینما نیز تجربه همکاری با هنرمندان شناخته شده‌ای چون ابراهیم حاتمی‌کیا، محمدرضا هنرمند و ابوالحسن داودی را در نقش‌هایی خاطره‌انگیز با خود به همراه داشته است.
حال به دلیل محدودیت و اغلب خانه‌نشینی هنرمندان تئاتر طی چند ماه اخیر به سبب شیوع ویروس کرونا، راه‌هایی که هنرمندان برای تولید و اجرای آثار نمایشی و برون رفت از این رُکود و سکون در این ایام می توانند مد نظر داشته باشند و همچنین زمزمه‌هایی مبنی بر تولید نمایشی جدیدی با عنوان «نیمکت» به نویسندگی و کارگردانی این هنرمند که به شیوه تک‌گویی (مونولوگ) و برای ایفای نقش توسط یک بازیگر طراحی شده است با وی به گفت‌گو نشستیم.
تجربه توامان سخت و شیرین هنرمندان تئاتر در دوران کرونا
عزت‌الله مهرآوران در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا با اشاره به آنکه شیوع ویروس کرونا در ایران مانند دیگر نقاط جهان امکان فعالیت در عرصه هنرهای جمعی و گروهی مانند تئاتر را با دشواری‌ها و سختی‌های بسیار پیچیده‌ای مواجه کرده است گفت: در این شرایط بهترین اقدام برای حفظ جریان تولید و ارائه آثار تئاتری به‌عنوان مهم‌ترین هنر در راستای ارتقاء سطح فرهنگی جامعه، رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی، تبعیت از قوانین و مقرراتی است که توسط مسئولان و مدیران امر اعلام می شود. این مهم می‌تواند اصلی‌ترین گام در حفظ رابطه مستمر میان مخاطب، هنر تئاتر و هنرمندانش باشد.
برگزیده نخستین مسابقه ادبیات نمایشی ایران برای نگارش نمایشنامه «ابریشم بانو» گفت: در اواخر خردادماه که شاهد شیب نزولی شیوع کرونا در کشورمان نسبت به ماه‌های آخر زمستان ۱۳۹۸ و ماه‌های ابتدایی بهار ۱۳۹۹ بودیم، فعالیت تعدادی از همکارانم با رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی در تولید و اجرای عمومی آثار صحنه‌ای با وجود تمام سختی‌ها و شیرینی‌های توامانش، آرام آرام بار دیگر حیات و فعالیت هنرمندان تئاتر را در چنین شرایط سختی به نمایش بگذارد و از روزهای خوب آینده حکایت کند.
هیچ رویداد و حادثه‌ای نباید میان مردم و تماشای تئاتر فاصله اندازد
مهرآوران با بیان آنکه همواره بر این مسئله تاکید داشتم که هیچ اتفاق، رویداد و حادثه‌ای نباید باعث ایجاد فاصله میان مردم و تماشای تئاتر شود یادآور شد: تردیدی وجود ندارد که تولید، اجرا و ارائه آثار نمایشی در شرایط حاضر به مخاطبان با دوران پیش از کرونا شرایطی بسیار بسیار متفاوت را می‌طلبد. اما می‌توان با رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی دست به تولید آثار زد و تلاش کرد تا ایجاد فاصله مؤثر و جریان‌ساز میان مخاطب و هنر تئاتر توسط هیچ ابزاری دچار خدشه نشود.
موسس و سرپرست گروه تئاتر هژیر افزود: حتی اگر با آغاز اجرای مجدد آثار شاهد ریزش و کاهش مخاطبان در سالن‌های تئاتری باشیم، اما بازهم حضور همان افراد محدود می‌تواند در حفظ زنجیره میان مخاطب، هنر تئاتر و هنرمندانش نقشی بی‌بدیل را ایفا کند.
ارائه تئاتر در فضای مجازی با روج این هنر در تضاد است
مهرآوران در پاسخ به این پرسش خبرنگار ایرنا مبنی بر نظر و دیدگاهش در ارائه آثار نمایشی در فضای مجازی گفت: چندان به این مسئله اعتقادی ندارم. موافق ارائه آثار تئاتری در فضای مجازی نیستم! چراکه روح تئاتر به‌عنوان هنری زنده در ارائه زنده و نفس به نفس با مخاطب است که معنا پیدا می‌کند. استفاده کردن از بسترهای فضای مجازی برای ارائه آثار تئاتری با روح این هنر در تضاد است.
«نیمکت» نگاهی دوباره به تجربه‌ای سال ۱۳۵۲ خورشیدی‌ست
مهرآوران درباره جدیدترین کار خود در عرصه تئاتر خاطرنشان کرد: طی چند ماهی که به سبب شیوع ویروس کرونا کمتر شاهد فعالیت هنرمندان تئاتر بودیم به یکی از نمایشنامه‌هایی که در سال ۱۳۵۲ آن را به شیوه مونولوگ و حضور تک بازیگر نوشته بودم مراجعه کردم و این‌بار آن را با توجه به شرایط امروز جامعه مورد بازنویسی قرار دادم.
وی خاطرنشان کرد: این نمایشنامه که نام آن «نیمکت» است درحقیقت روایت کننده داستان زنی است که در پارکی دور افتاده که در آن تنها یک نیمکت وجود دارد حضور پیدا می‌کند و با نشستن بر این نیمکت به مردمی که از آن‌جا عبور می کنند می گوید که طی ۴۵ دقیقه دیگر خواهد مُرد.
برگزیده نخست جایزه نمایشنامه‌نویسی بین‌المللی دفاع مقدس برای نمایشنامه غزل‌واژه قصد خاطرنشان کرد: زن قهرمان نمایش در خلال روایت داستانش از داخل کیف خود صفحاتی از برگه‌ها و اعلامیه‌های تسلیت را بیرون می‌آورد، آن‌ها می‌خواند و آخرین صفحه تسلیتی که او می‌خواند متعلق متنی‌ست که خودش برای مرگش نوشته است. درحقیقت موتور اصلی محرک ایجاد گره های داستانی و نقاط عطفی که باعث پیش برندگی روایت داستان زندگی این قهرمان زن و تولید درام می شود از همین جا آغاز می شود.
اجرای تک‌گویی به بازیگری با توانمندی‌های بالا نیازمند است
مهرآوران درباره سالن مدنظر خود برای اجرای این اثر یادآور شد: با مؤسسه هنرمندان پیشکسوت صحبت‌هایی را انجام دادم تا سالنی برای اجرا در اختیار من یا در مقام تهیه‌کننده قرار گیرد که به دلیل آغاز موج سوم شیوع ویروس کرونا اقدامات برای مشخص شدن سالن اجرا به تاخیر افتاده است.
نویسنده و کارگردان نمایش نیمکت با بیان آنکه چون این اثر نمایشی بر مبنای یک بازیگر است در انتخاب آن بازیگر وسواس‌های خاصی دارم تصریح کرد: چراکه اجرای نمایش به شیوه مونولوگ و تک‌نفره نه‌تنها انرژی بسیاری از بازیگر می‌گیرد که باید آن بازیگر ریزه‌کاری‌ها، فنون و تکنیک‌های خاص بازیگری را در حد اعلی داشته باشد. با اتکا به سال‌ها سابقه بازیگری خود در عرصه تئاتر چند نفر از بازیگران شناخته شده زن کشورمان را مدنظر دارم که هنوز برای انتخاب نفر اصلی به جمع‌بندی نهایی نرسیدم.