زاهدان- ایرنا- رییس دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی زاهدان گفت: حدود ۳۵۰ پیوند کلیه تا کنون در بیمارستان علی ابن ابیطالب(ع) زاهدان انجام شده که تنها هشت مورد آن از بیماران مرگ مغزی بوده است.

دکتر محمدهاشمی شهری روز چهارشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا با بیان اینکه ۹۰۰ بیمار دیالیزی سیستان و بلوچستان منتظر پیوند کلیه هستند، اظهارداشت: حیات دوباره بیماران پیوند کلیه نیازمند ترویج فرهنگ اهدای عضو از بیماران مرگ مغزی است.

وی ادامه داد: مهمترین مانع برای پیوند کلیه به بیماران دیالیزی سیستان و بلوچستان عدم موافقت خانواده و اطرافیان بیماران مرگ مغزی به اهدای اعضا و ارگان‌های قابل استفاده متوفیان است.

رییس دانشگاه علوم پزشکی زاهدان گفت: این درحالیست که هر فرد مرگ مغزی می‌تواند جان هشت بیمار را نجات دهد و امروزه اهدای کلیه از بیماران مبتلا به مرگ مغزی رایج‌ترین و پایدارترین روش درمان بیماران مبتلا به نارسایی کلیه محسوب می‌شود.

وی بر ترویج فرهنگ اهدای عضو تاکید کرد و افزود: به یک همت عمومی و فرهنگ سازی مناسب و گسترده نیاز داریم تا با آغاز نهضت پیوند عضو از بیماران مرگ مغزی، تحولی اساسی را در زندگی بیماران نیازمند به ارگان‌هایی مثل کلیه، قرنیه، قلب، کبد و ریه ایجاد کنیم.

هاشمی اظهارداشت: در سال‌های اخیر تلاش‌های بسیاری در زمینه ترویج فرهنگ اهدای عضو در سیستان و بلوچستان شده است به طوری که نتیجه آن را در چند روز اخیر از اهدای عضو نخستین اهل سنت استان مشاهده کردیم.

وی بیان کرد: بیشتر انسان‌ها هم می‌دانند که با اهدای ارگان‌های حیاتی بیماران مرگ مغزی مانند کلیه، قلب، قرنیه، کبد و امثال آن، امکان ادامه زندگی و یا ارتقا کیفیت زندگی بیماران نیازمند به پیوند وجود دارد اما با این وجود می‌بینیم که همه روزه تعدادی از بیماران مرگ مغزی بدون اهدای عضو به خاک سپرده می‌شوند و همزمان تعداد دیگری از بیماران نیازمند به پیوند هم یا عمر خود را از دست می‌دهند و یا با مشقت و دشواری زندگی می‌کنند.
رییس دانشگاه علوم پزشکی زاهدان افزود: در واقع میان آگاهی‌های عمومی مردم از فواید و روش‌های پیوند عضو با میزان واقعی انجام این عمل خداپسندانه فاصله وجود دارد و این نشان می‌دهد که تصمیم به اهدای عضو به خصوص اهدای عضو بیمار مرگ مغزی، تصمیم مهم و بزرگی در زندگی محسوب می‌شود.
وی اظهارداشت: این تصمیم بزرگ اگرچه به احیا زندگی بیمار نیازمند و جاودانه شدن حیات معنوی بیمار مرگ مغزی منجر خواهد شد اما موانع عاطفی، فرهنگی و اجتماعی مانع از این شده است تا اطرافیان بیمار مرگ مغزی به راحتی این تصمیم بزرگ و سرنوشت ساز را اتخاذ کنند.