محمدرضا قلمبران روز پنجشنبه در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی ایرنا در باره تاثیر فرهنگ مصرف‌گرایی بر محیط زیست اظهار داشت: مصرف‌گرایی (بیش از اندازه) به عنوان یکی از مباحث اصلی مبانی علم اقتصاد سبب خسران مالی و اقتصادی خانواده‌ها و همچنین آلودگی و تخریب محیط زیست است.
وی افزود: به عنوان مثال، مصرف بیش از اندازه لباس در هر یک از کشورها بی‌شک با رشد فزاینده تولید پارچه و استفاده از تکنولوژی روز همراه می‌شود.
قلمبران ادامه داد: در تولید این پارچه از محصولات زیست‌تخریب‌پذیر به ندرت استفاده و این الیاف مصنوعی همچون پلی‌استر (مواد شیمیایی حاصل از واکنش‌های طبیعی) که در کارخانه‌های نساجی و مواد شیمیایی تولید می‌شود، تخریب محیط زیست را در پی خواهد داشت.
وی با بیان این که این الیاف با منشا ترکیبات شیمیایی می‌تواند در صنایع شیمیایی نیز مورد بهره‌برداری قرار بگیرد، تصریح کرد: سلامت جامعه و محیط زیست مستلزم بهره‌برداری از منابع گیاهی، دامی و حیوانی است، اما این منابع طبیعی و جانوری پاسخگوی نیاز فراوان بشر نیست.
استاد دانشکده علوم و فناوری زیستی شهید بهشتی ادامه داد: بنابراین رویکرد مصرف‌گرایی سبب تولید از طریق بهره‌برداری از صنایع پتروشیمی و شیمیایی خواهد شد.
فلمبران تاکید کرد: این مواد شیمیایی خاک را تخریب و با نفوذ به ترشحات وآنزیم خاک به تدریج با گذر زمان محیط زیست طبیعی و آب‌ها را دچار برخی آلاینده‌های مخرب خواهد کرد.
قلمبران ادامه داد: الیاف مصنوعی در درازمدت در محیط زیست تجزیه می‌شود و در این بازه زمانی گاه خاک تخریب و براین اساس آب‌های سطحی، حاصلخیزی خاک و... هم تحت‌تاثیر قرار می‌گیرد.
به گفته کارشناس محیط زیست دانشگاه شهیدبهشتی، تولید پوشاک از طریق منابع زیست‌تخریب‌پذیر همچون پنبه و پوست دام و... (که نمی‌تواند احتیاج صنایع نساجی دنیا را تامین کند) در اکوسیستم تجزیه می‌شود.
قلمبران همچنین یادآور شد: حساسیت برخی انسان‌ها به بعضی از پارچه‌ها نیز به جهت استفاده صنایع آلارژن (حساسیت‌زا) در تولید پوشاک است که عامل اصلی خسارت به دیگر موجودات زنده نیز محسوب می‌شود.