به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، آیین اختتامیه چهاردهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» امشب چهارشنبه سوم دی‌ماه رأس ساعت ۱۸ و با پخش سرود ملی جمهوری اسلامی ایران و قرائت آیاتی از قرآن مجید آغاز شد.
پس از سخنان محمد حمیدی‌مقدم دبیر جشنواره، کلیپی درباره چهاردهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، معرفی شورای سیاست‌گذاری، شعار این دوره، آماری از آثار رسیده به این رویداد بخش بعدی این مراسم بود.
بخش کارآفرینی
در ادامه با دعوت منصور ضابطیان مجری مراسم، سعید رشتیان، سیدوحید حسینی و لقمان خالدی برای اهدای جوایز بخش کارآفرینی روی صحنه آمدند و برگزیدگان معرفی شدند.
- شایسته تقدیر: خالقین کوچک به کارگردانی سهراب نوربخش
- جایزه سوم: زیر این چتر باران می‌بارد به کارگردانی کتایون جهان‌گیری
- جایزه دوم: ف – الف به کارگردانی فرشاد اکتسابی
- جایزه اول: راه ناتمام (اصغر قندچی) به کارگردانی مصطفی رزاق‌کریمی
در ادامه منصور ضابطیان از محسن یزدی مدیر شبکه مستند برای اهدای جایزه شبکه مستند سیما دعوت کرد تا به صحنه بیاید و جایزه شبکه مستند را در بخش کارآفرینی اهدا کند.
جایزه این بخش به مستند ۱۸ هزارپا به کارگردانی مهدی شامحمدی تعلق گرفت.
بخش ویژه کرونا
بخش بعدی اهدای جایزه‌ها برای آثار ویژه کرونا بود که مهرداد اسکویی، احمد الستی و محمد کیاسالار داوران آن بودند و برگزیده‌های آن به شرح زیر معرفی شدند.
- جایزه سوم: جواد یقموری و مهدی امینی کارگردان‌های فیلم تنگنای
- جایزه دوم: مسعود دهنوی کارگردان فیلم قطعه ۱۹
- جایزه اول: مجید شیدا کارگردان فیلم پسقله
لوح افتخار و جایزه ویژه جشنواره در این بخش به هاشم مسعودی و محسن جهانی کارگردان‌های فیلم آنجا سپیده‌دم - فیلمی که با موبایل تصویربرداری شده بود - اهدا شد.
بخش شهید آوینی
معرفی برگزیده‌های جایزه شهید آوینی دیگر بخش این مراسم بود که محمدحسین حقیقی، محمد داوودی و پژمان لشگری‌پور داوری آثار آن را برعهده داشتند.
- جایزه سوم: علی‌محمد ذوالفقاری کارگردان فیلم گزارش رمادی
- جایزه دوم: حسن جعفری کارگردان فیلم چلچلای سفری
- جایزه اول: مهدی شامحمدی کارگردان مستند هجده هزار پا
جایزه ویژه این بخش به وحید فرجی کارگردان مستند محسن ژاپنی و رضا اعظمیان کارگردان فیلم جزیره ماهی اهدا شد.
همچنین در جشنواره امسال یک جایزه ویژه به نام و یاد سردار شهید قاسم سلیمانی با عنوان «سرباز وطن» تدارک دیده شده بود که توسط محمد حمیدی‌مقدم به ساسان فلاح‌فر (کارگردان) و حسن قائدی (شخصیت اصلی فیلم) مستند چشم ایرانی اهدا شد.
اهدای جوایز بخش ملی
بعد از پخش کلیپی از نکوداشت زنده یاد خسرو سینایی، زنده یاد حمید سهیلی، زنده‌یاد اکبر عالمی، زنده‌یاد منوچهر طیاب و بزرگداشت مهوش شیخ‌الاسلامی، فرشاد فداییان و کامران شیردل نوبت به اهدای جوایز بخش ملی رسید.
حسام اسلامی و مرتضی پایه‌شناس در این بخش به نمایندگی از هیأت داوران برای اهدای جوایز فنی روی صحنه حاضر شدند.
جایزه بهترین نویسنده گفتار متن یا گوینده در بخش ملی (کوتاه)، متن مشترکاً به امیرمسعود حسینی نویسنده و سیامک صفری گوینده مستند طاهر اهدا شد.
- برگزیده بهترین صدا: آرش قاسمی صداگذار فیلم سنجاقکهای برکه خشک
- برگزیده بهترین پژوهش: مهرداد شیخان برای مستند انیمیشن ایرانی
- برگزیده بهترین موسیقی: کیاوش صاحب نسق برای فیلم آخرین نفسها
- برگزیده بهترین تدوین: مصطفی گندمکار و سوگل مرادی برای فیلم هوبره
- برگزیده بهترین فیلمبرداری: داوود رحمانی برای فیلم کل فاطمه
جایزه ویژه هیات داوران به دلیل بحران ویژه به بجران زیست محیطی خاک و توجه به امر پژوهش به فیلم بر سر خاک به کارگردانی محسن خان جهانی اهدا شد.
- برگزیده بهترین کارگردانی فیلم مستند کوتاه: علی اسدی و رسول داوری مستند برانازا، (برادر خشکی‌ها)
- برگزیده بهترین کارگردانی فیلم مستند نیمه بلند: مهدی زمانپورکیاسری مستند کل فاطمه
- برگزیده بهترین کارگردانی فیلم مستند بلند: عطیه زارع آرندی مستند جاهای خالی پر شود
- برگزیده بهترین فیلم (تهیه‌کننده): عطیه زارع آرندی برای فیلم جاهای خالی پر شود
در ادامه با حضور محمدمهدی طباطبایی‌نژاد دبیر سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر و حامد شکیبانیا معاون مستند مرکز گسترس سینمای مستند و تجربی جایزه ویژه دبیر جشنواره به پاس تلاش مجدانه برای ثبت چشم‌نواز بخشی از فرهنگ سرزمین ایران و جلب سرمایه‌های بخش خصوصی برای تولید مستندی فاخر اعطا شد به راحیل صحرایی و علیرضا دهقان تهیه‌کنندگان مستند ایساتیس.
همچنین جایزه فیلم از نگاه تماشاگر که انجمن تهیه‌کنندگان مستند خانه سینما مسئولین شمارش آن را برعهده داشت توسط محمدعلی نجفی - مدیرعامل خانه سینما - معرفی شد و جایزه به تقی امیرانی برای کودتای 53 تعلق گرفت.
در بخش پایانی این مراسم نیز متن بیانیه هیات داوران چهاردهمین جشنواره بین المللی سینماحقیقت که توسط علی راضی خوانده شد. متن بیانیه به شرح زیر است:
«به روزگار تنهایی در این سال سخت که بیماری جهان‌گیر ما را تنهاتر و در خود فرو رفته‌تر کرده است، سینمای مستند ایران مراسم پایانی جشنواره سینما حقیقت را جشن می‌گیرد. شادی بزرگ ما این است که در این شرایط توانست به خانه‌های بسیاری از ایرانیان راه پیدا کند و آنها را به دیدن و اندیشیدن درباره بخشی از خویشتن دعوت کند. همچنین از مشاهده روند جستجوگری و ادامه حیات سینمای مستند ایران خرسندیم.
مگر می‌شود کشوری دایه‌دار فرهنگ و هنر را بدون سینمای مستند پویا پرسشگر و پیشرو تصور کرد. مگر نه اینکه سینمای مستند امکان بشری است برای آنکه ما را و جهان ما را با فرض‌های پنهان شده یا به حاشیه رانده شده رو در رو سازد؟ مگر نه اینکه سینمای مستند امکانی است برای آشکار کردن حقیقت انکار شده‌ی بشری یا حتی حقیقت انکار شده یک فرد؟ زیرا که این سینما سینمایی انسانی است که در آن افراد با نام کوچک‌شان و با هویت فردی‌شان صدایی پیدا می‌کنند.
دهه‌ها است که سینمای مستند ایران در روشن نگاه داشتن چراغ پرسشگری و هستی اندیشی در این سرزمین نقش بازی می‌کنند. با این ایده که ساخت فیلم مستند عملی است به سوی آگاهی زیر که آگاهی یک عمل است که خود می‌تواند موضوع آگاهی را تغییر دهد.
پانزده روزی که گذشت برای ما به عنوان اعضای هیئت داوران چهاردهمین جشنواره حقیقت، فرصت بزرگی بود برای نگریستن به بخشی از سینمای مستندِ زنان و مردان ایران. از باز دیدن این همه تنوع اقلیمی، زبانی و قومی در سرزمین‌مان به وجد آمدیم. با فیلم‌های شما در مورد بحران‌های زیست‌محیطی که ایران‌مان را تهدید می‌کند همراه شدیم و خون دل خوردیم. آرزو می‌کنیم هرچه زودتر در خیشی ملی بحران‌های زیست محیطی این سرزمین فروکش کنند. بسیار کنجکاو بودیم مناظر بیشتری از زندگی شهری و طبقه شهرنشین را در فیلم‌ها ببینیم. اما متاسفانه یا بحران کرونا یا سختی‌ها و محدودیت‌های دگر تعداد چشم‌اندازها به زندگی شهری را در میان فیلم‌های امسال کم کرده بود. از مسئولان و تصمیم‌گیرندگان خواهش می‌کنیم با بازتر کردن فضا، فرصت‌های ساخت چنین فیلم‌هایی را بیشتر کنند. زیرا که هر منظر واجد حقیقت و داستان خود است و ایران ما و سینمای مستند ما بسیار به تنوع حقیقت‌های تولید شده در پهنه‌های گوناگون نیاز دارند.
با تمام بالاها و پایین‌ها در پس قرن‌ها و اعصار هیچگاه چراغ حقیقت در این سرزمین خاموش نشده است. حقیقت یک پرسش است و نه یک معرفت یقین یافته و از پیش تعیین شده. پس زنده باد سینمای مستند ایران. زنده باد فیلمسازان سینمای مستند ایران.»