به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از دانشگاه سوره، به همت معاونت پژوهشی دانشگاه و با همکاری دانشکده هنر سوره، یازدهمین جلسه نقد کتاب، نقد و بررسی کتاب در جست و جوی زمان نو تالیف ایمان افسریان به میزبانی محمد معین الدینی با حضور باوند بهپور منتقد کتاب و جمعی از استادان و دانشجویان علاقه مند دوشنبه (۸ دی ۱۳۹۹ )برگزار شد.
این کتاب دوجلدی، مجموعه‌ای منتخب از مقالات فصلنامه حرفه: هنرمند است که مشخصاً به تاریخ هنر معاصر ایران پرداخته و سعی دارد بسترها، مسیرها، رویکردها، پرسش‌های محوری و گره‌گاه‌های اصلی این حیطه را معرفی و بررسی کند. از این‌رو، در این کتاب با نوعی تاریخ‌نگاری تخت و توصیفی روبرو نیستیم، بلکه آن‌چه می‌خوانیم تحلیل، تفسیر و نقد هنر جدید ایران است که اگرچه ریشه‌های آن را باید در دوران صفوی جست، اما در هفتاد سال اخیر با تب‌وتاب بیشتری در فضای فرهنگی ایران پدیدار شد و نام هنر نوگرا را به خود گرفت.
نویسندگان این مجموعه را اسامی نام‌آشنایی تشکیل می‌دهند؛ رویین پاکباز، بابک احمدی، مراد فرهادپور، آیدین آغداشلو، آریاسپ دادبه، مجید اخگر، مهران مهاجر، باوند بهپور، منصور هاشمی، ثمیلا امیرابراهیمی، مازیار اسلامی، صالح نجفی. قاعدتاً این کتاب به تمام سوالات اساسی هنر ما پاسخ نمی‌دهد، اما مجموع مقالات آن، در کنار طرح مسائل و پرسش‌های اصلی هنر معاصر ما، همزمان، با تنوع و چندگانگی پاسخ‌هایشان، موجب گفت‌وگویی انتقادی اما روشنگر و سازنده بین یکدیگر شده‌اند.
در ابتدای جلسه، ایمان افسریان گرد آورنده اثر در رابطه انگیزه خود از تالیف کتاب در جست و جوی زمان نو،گفت: زمانی که می خواستم تالیف کتاب را آغاز کنم موضع انتقادی نسبت به فضای قالب ها و آسیب شناسی معاصر ایران داشتم و به آسیب هایی مانند هنرهای مفهومی و آموزش هنر پرداختم و به مرور با برگزاری نمایشگاه مینیاتورگری در هنر های معاصر و پرونده هایی که درباره نگارگری و قاجاریه کار کردیم به مساله تاریخ معاصر ایران پی بردیم.
بخشی از این کتاب حاصل درگیری های ذهنی من بوده است که با نویسنده ها مطرح می کردم و این اثر با هدف فراهم کردن مقدماتی برای نگارش تاریخ انتقادی هنر معاصر ایران پدید آمده است.
باوند بهپور لزوم ساخت این کتاب را مطرح کرد و افسریان گفت: مقالات این کتاب در ۵۷ شماره طی ۱۰ سال گردآوری شده است و بسیاری مخاطبانی که از سال های ابتدایی مجله ها را دنبال می کردند ممکن بود به صورت پیاپی تمام مجلات را پیگیری نکنند به همین خاطر کنار هم بودن این مجلات در یک مجموعه علاوه بر پیوستگی که ایجاد می کرد ماهیت جملات را نیز تغییر می داد؛ کتاب در جست و جوی زمان نو در دو جلد گرد آوری شده است که بخش اول تاریخ قبل از انقلاب و بخش دوم سال ۵۷ به بعد را در بر می گیرد.
تاریخ انتقادی سعی می‌کند گذشته را به حال متصل کند
افسریان در رابطه با نگاه انتقادی این اثر افزود: موضع انتقادی این کتاب حاصل تجربیات عملی در کار هنری بوده است ولی انتقاد به معنای تخریب و نگاهی همه جانبه به هنر های معاصر نبود، بلکه فاصله انتقادی را حفظ کردیم و در تمام این مدت سعی داشتیم از مطالب مجلات و آن دوران تحلیل در بیاوریم؛ تاریخ انتقادی اساسا به این معناست که سعی می کند گذشته را به حال متصل کند چرا که گذشته تکه تکه است.
در این کتاب سعی کردیم موضع انتقادی داشته باشیم و بتوانیم دوران تاریخی را به گونه ای دسته بندی کنیم که قابل فهم و به یکدیگر ربط داشته باشد.
در ادامه باوند بهپور درباره ویژگی این کتاب گفت: این اثر تالیف با ارزشی دارد. نویسندگان این مجموعه با تفکر دست نگارش برده و ساختار اصلی را تغییر نداده و تقلید نمی کنند و هر نویسنده نظر خود را به درستی بیان کرده است.
وی در نقد این اثر نیز خاطر نشان کرد: نگاه بی طرفانه این اثر با مفهوم انتقادی که دارد همخوانی ندارد و نمی توانیم انتقاد کلی داشته باشیم چرا که با گسست در معیار ها نیز طرف هستیم. علاقه مندان می توانند یازدهمین جلسه نقد و بررسی کتاب در جست و جوی زمان نو را از لینک تماشا کنند.