تهران با قدمت دیرینه خود، همیشه مورد توجه بسیاری از حاکمیت ها بوده است. با وجود اینکه آثار باستانی فراوانی مربوط به شش هزار سال قبل در محله ها و اطراف تهران به دست آمده، ولی تاکنون نامی از این شهر در هیچ سنگ نوشته ای به دست نیامده است. به واقع تهران منطقه ای روستای بزرگی بوده که بین شهربزرگ و معروف آن زمان، ری و کوهپایه‌های البرز قرار داشته و با توجه به نزدیکی به حرم عبدالعظیم حسنی و از سوی دیگر دارای باغ های خوش آب و هوا، در زمان صفویه نیز مورد توجه قرار داشت.
با این توصیف پایه‌گذاری نخستین دوره حکومت در این ابر شهر در زمان آقا محمد خان قاجار برگزیده شد. این انتخاب چند مولفه از جمله نزدیکی به ایلات ورامین، استر آباد گرگان (حضور قوم قاجار) و ساوجبلاغ را ملاک قرار داده است.
با این وجود می توان تاریخ طهران را دست مایه از فراز و نشیب های روزگار دانست که پیشتر قدمت آن را به زمان قاجار و پس از آن خلاصه می‌کنند و این موضوع با کشف اسکلت بانوی هفت هزار ساله در خیابان مولوی تهران رد و دیرینگی این شهر را پیش از آن مطرح کرد.
این ابر شهر از ۱۱۶۵ ه. ق به عنوان پایتخت ایران به رسمیت شناخته شد و پس از گذشت سالها، هم اینک زنده و پویا است و به گونه‌ای خاص دوره‌های مختلفی از تاریخ تا مدرنیته را نمایان می‌کند.
طبق گزارشات متولیان شهری و میراثی بیش از سه هزار اثر تاریخی واجد ارزش، ثبتی و تک پلاک‌های ارزشمند در این استان شناسایی شده‌است که مالکیت آنها یا در اخیتار مردم بوده یا اینکه تحت کامل نهادهای مدیریت شهری، ارگان های مختلفی دولتی و حاکمیتی قرار دارند که می‌طلبد برای حفط آن همه پای کار باشند تا بتوانند میراث‌دار خوبی برای نسل آینده این سرزمین باشیم.
با این توصیف تهران هم اینک شامل ۲۲ منطقه و ۱۲۲ ناحیه شهری تقسیم شده که در نظر است بتوان با حس نیت و توجه به اصالت این آثار، میراث ناشناخته تهران را برای شهروندانش به گونه‌ای بازگو کرد.