وجود و حضور شهید سلیمانی در همه عرصه‌ها اثرگذار بود و امروز که در میان ما نیست ، نبودنش نه تنها برای ایران یک خسران بزرگ است بلکه برای تمامی آزادگان جهان تحمل فراق او دشوار است.
از کودکی تاکنون به امام علی (ع) نه تنها به عنوان جانشین پیامبر (ص) و امام اول بلکه همچنین به عنوان یک پهلوان و رزمنده دلاور بسیار عشق می ورزم؛ پا به دوران نوجوانی که گذاشتم با دو شخصیت آشنا شدم: یکی حاج قاسم سلیمانی از مریدان شیرخدا و فرمانده لشکر ۴۱ ثارالله بود که اگر خبردار می شدم در یک راهپیمایی، مصلی یا یک مسجد و یادواره حضور دارد، خودم را به آنجا می رساندم.
دیگری در فرای مرزهای کشورمان، احمدشاه مسعود بود که اخبارش را دنبال می‌کردم و ناخودآگاه به او به عنوان شیر دره پنجشیر افتخار می کردم و زمانی که در شهریور ماه ۱۳۸۰ کشته شد، خیلی متاثر شدم.
جالب اینکه اغلب، حاج قاسم را به عنوان سردار مدافع حرم و فعال در کشورهای عربی می شناسند، غافل از این که وی در نجات افغانستان هم نقش پر رنگی داشت، به احمد شاه مسعود سر زده بود و هنگامی که در سال گذشته شهید شد، پسر احمدشاه مسعود یک جمله زیبا در رثای او نوشت:
چو شیرمردان بمیرند، جامه‌ها باید درید
کی نشینیم تا دگر شیری چنین آید پدید
* مدیرکل امورهماهنگی اقتصادی استانداری یزد