به گزارش روز پنجشنبه گروه فرهنگی ایرنا، هفته ای که گذشت، سالروز تولد و درگذشت سه نویسنده مهم ادبیات جهان بود که دو نفر از آنها برنده جایزه صلح نوبل بودند. شاید این همزمانی تاریخی، فرصت مناسبی برای آشنایی با آثار این نویسندگان باشد که با وجود نام‌های شناخته شده، برخی از آثارشان از نظر دور مانده است.
عشق به زندگی، عاشقانه‌های فرانسوی
آلبر کامو، نویسنده، فیلسوف و روزنامه‌نگار الجزایری-فرانسوی و یکی از نویسندگان بزرگ قرن بیستم، ۷ نوامبر ۱۹۱۳ در دهکده‌ای کوچک در الجزایر تحت استعمار فرانسه متولد شد.
از او بیش از ۲۰ اثر در قالب رمان، نمایشنامه و غیرداستان باقی مانده که هر کدام تاثیر عمیقی بر ادبیات فرانسوی زبان گذاشته‌اند. سه اثر معروف کامو با نام‌های بیگانه، کالیگولا، افسانه سیزیف، بیش از هر چیز سبک او را معرفی می‌کنند و موضوع محوری‌شان پوچی است.
کامو در سال ۱۹۵۷ ، در ۴۴ سالگی به خاطر «آثار مهم ادبی که به روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر می‌پردازد» برنده جایزه نوبل ادبیات شد. او پس از رودیارد کیپلینگ جوان‌ترین برنده جایزه نوبل و همچنین نخستین نویسنده زاده قاره آفریقا است که این عنوان را کسب کرده است.
البر کامو ۳ سال بعد از دریافت بزرگترین جایزه ادبی دنیا، یعنی در ۴ ژانویه ۱۹۶۰در ۴۷ سالگی، بر اثر تصادف رانندگی جان خود را از دست داد و در گورستان لومارین در جنوب فرانسه دفن شد.
کتاب عشق به زندگی نوشته آلبر کامو، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه عاشقانه فرانسوی است که در مجلات مختلف منتشر شده‌اند. این کتاب با گردآوری و ترجمه امیر لاهوتی منتشر شده است.
برخی داستان‌هایی که در این کتاب می‌خوانیم از این قرار هستند: درختان بادام، معما، عشق به زندگی، امید و نومیدی یا پشت و روی جهان، حرکت یا رشد سنگ، داستان مهمان، من هرگز به نومیدی رضا نداده‌ام، تابستان در الجزیره، مینوتور یا توقفگاه اوران و...
این کتاب با نگاه جزیی نگر و متفاوت کامو نوشته شده و داستان‌هایش روایت‌های دقیق از احساسات انسانی هستند، روایت‌هایی که می‌توانند دریچه ای برای متفاوت نگریستن به دنیا و انسان باشند.
کتاب عشق به زندگی، مجموعه داستان‌های کوتاه آلبر کامو، با ترجمه امیر لاهوتی، توسط نشر مصدق، در ۲۵۶ صفحه منتشر شده است.
چهار کوارتت شاعرانه، از یک منتقد ادبی
توماس استرنز الیوت که با عنوان تی. اس. الیوت شناخته می‌شود، شاعر، منتقد و نمایش نامه نویس آمریکایی-انگلیسی بود که در ۲۶ سپتامبر سال ۱۸۸۸ در کولونی میسوری واقع در سنت لوئیس امریکا به دنیا آمد.
او در آکسفورد، دانشگاه‌های فرانسه و آلمان و نیز در دانشگاه هاروارد تحصیل کرد، در سال ۱۹۱۶ پایان نامه اش را در رشته فلسفه به پایان رساند و به دانشگاه هاروارد فرستاد. این پایان نامه مورد توجه استادانش قرار گرفت اما به خاطر فقر و بیماری همسرش نتوانست در جلسه دفاع شرکت کند. بعدها الیوت موفق شد از ۱۸ دانشگاه معتبر جهان دکترای افتخاری کسب کند.
او در سال ۱۹۴۸ از پادشاه انگلستان نشان افتخار گرفت. در همین سال بود که جایزه نوبل ادبی را به خاطر اینکه «آثار او پیشروی شعر معاصر بوده و به آن غنا بخشیده» دریافت کرد. الیوت در جریان حملات هوایی جنگ جهانی دوم مامور کمک به مردم شد و از صمیم قلب در انجمن های شهر خدمت کرد.
از الیوت بیش از ۲۰ اثر در قالب نمایشنامه، شعر، داستان و نقد ادبی آثار باقی مانده و سال های تدریسش در آکسفورد و هاروارد نیز، مقاله های علمی بسیاری را از او به یادگار دارد. پژوهشگران او را بنیانگذار نقد نوین ادبی دانسته اند. ژانویه ۱۹۶۵ آخرین عیدی بود که الیوت کریسمس را جشن گرفت و ۴ ژانویه در ۷۶ سالگی درگذشت.
کتاب چهار کوارتت، یکی از آثار مهم تی.اس. الیوت است اما بیشتر مخاطبان او را کتاب سرزمین هرز یا بی حاصل می شناسند.
این کتاب مجموعه ای از چهار شعر است که تی. اس. الیوت سروده و طی یک دوره شش ساله منتشر کرده است. این اشعار جمع آوری را ناشر الیوت در نیویورک، در سال ۱۹۴۳ جمع‌آوری و با هم چاپ کرد، چهار کوارتت پس از سرزمین بی حاصل، مهم‌ترین شعر الیوت و البته نه تا آن اندازه دشوارگوی و دیریاب است.
چهار کوارتت، سروده تی اس الیوت، توسط جواد دانش‌آرا ترجمه شده و نشر نیلوفر آن را در ۳۷۵ صفحه منتشر کرده است.
آواره و خدایان زمین، شاعرانه سخن می‌گویند
جبران خلیل جبران، ششم ژانویه سال ۱۸۸۳ در البشری، منطقه‌ای مسیحی‌نشین و کوهستانی در شمال لبنان به دنیا آمد. جبران به خاطر فقر نتوانست تحصیلات رسمی داشته باشد اما در سال ۱۸۹۵ به همراه مادر، برادر و دو خواهرش به آمریکا مهاجرت کرد. جبران در شهر بوستون آمریکا توانست به مدرسه برود. یکی دیگر از ملاقات‌های کلیدی جبران در سال ۱۸۹۶ بود که با دوستی آشنا شد که او را با اساطیر یونان، ادبیات جهان، نوشته‌های معاصر و عکاسی آشنا کرد.
جبران، نقاشی و نگارگری آموخت، او پس از سه سال زندگی در آمریکا به لبنان برگشت اما بعد از بیماری خواهر و برادرش به آمریکا بازگشت. تا مرگش در سال ۱۹۳۱ در آن‌جا کار کرد و در نهایت در ۱۰ آوریل، سال ۱۹۳۱ به دلیل سیروز کبدی درگذشت.
آواره و خدایان زمین، دو دفتر از نوشته‌های جبران خلیل جبران است. دفتر اول مجموعه از قصه‌های کوتاه مینی مالیستی است که از زبان یک آواره بیان می شود و متاثر ار عرفان شرقی است. بخش دوم منظومه‌ای با نام خدایان زمین است که سه الهه در آن با یکدیگر و با انسان ها صحبت می‌کنند، این بخش از کتاب او، متنی سنگین و اسطوره‌ای دارد.
آواره و خدایان زمین، نوشته جبران خلیل جبران، با ترجمه عبدالرضا رضایی‌نیا توسط نشر افق در ۱۶۰ صفحه منتشر شده است.