این جمله‌ها که از کتاب «تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران، مصاحبه با ابوتراب خسروی» نقل شد، بخشی و قطعه‌ای از زندگی نویسندگان ایران است که نویسنده هستند اما شغلشان نویسندگی نیست! یعنی از راه نویسندگی امرار معاش نمی کنند.
خسروی در بخش دیگر این مصاحبه گفته است:«تا ادبیات داستانی حرفه ای نشود و به عنوان یک شغل پذیرفته نشود، تا زمانی که نویسنده از طریق ادبیات نتواند مایحتاج، مسکن و زندگی‌اش را تامین کند، نمی توانیم بگوییم ادبیات بالنده ای داریم! باید شرایطی باشد که نویسنده بتواند ششدانگ در خدمت ادبیات باشد. اکثر نویسندگان ما دو یا سه شغل دارند.»
کتاب یادشده از زبان ابوتراب خسروی جنبه‌های دیگری از ادبیات معاصر همچنین زندگی شخصی این نویسنده ساکن شیراز را فراروی خوانندگان و علاقه‌مندان به ادبیات معاصر می‌گذارد.
ابوتراب خسروی نویسنده مجموعه داستان‌ها و رمان‌های "هاویه"،"دیوان سومنات"، اسفارکاتبان"،"کتاب ویران"، "رود راوی" ، " آواز پرجبرئیل" ... است که برخی از این کتاب ها جایزه های مختلفی همچون جایزه ادبی جلال آل احمد،هوشنگ گلشیری، مهرگان ادب را نصیب این نویسنده کرده اند.
عبدالرحمن مجاهد نقی مصاحبه کننده با ابوتراب خسروی و مولف اثر که خود از نویسندگان و پژوهندگان ساکن شیراز است، نوشته است که این کتاب حاصل ۱۸ جلسه مصاحبه با ابوتراب خسروی است.
مروری بر کتاب «تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران، مصاحبه با ابوتراب خسروی» که نشر نشانه آن را منتشر کرده نشان می‌دهد این نویسنده، زندگی پرتلاطمی داشته و شغل اصلی او آموزگاری آن هم معلم کودکان و نوجوانان استثنایی و معلول بوده است.
خسروی در مورد ادبیات معاصر ایران و حتی جهان و نویسندگان ایرانی و خارجی اظهار نظرهای صریح و رک دارد و در مواردی کار نویسندگان ایرانی را با نقدهای تند ارزشگذاری کرده است.
وی در این کتاب گفته است: شاید مواضعی که من دارم مورد قبول بعضی افراد نباشد.
مواضع ابوتراب خسروی متولد اول فروردین ۱۳۳۵ در شهرستان فسا از توابع فارس در مورد ادبیات معاصر و تقسیم بندی های او در مورد داستان، همانگونه که خودش گفته با موضعگیری و مخالفت برخی افراد مواجه خواهد شد.
این کتاب دارای نمایه از اشخاص، مکان ها و نام نشریات است و در ۹ فصل تنظیم شده و با شمارگان ۳۰۰ جلد به بازار آمده است.