به گزارش روز یکشنبه روابط عمومی آستان مقدس حضرت عبدالعظیم (ع)؛ با پیگیری های موزه آستان مقدس در خصوص ثبت درهای تاریخی این حرم مطهر، این موارد در تاریخ ۶ بهمن ماه سال ۹۸ به عنوان میراث فرهنگی ثبت و در تاریخ سوم آذرماه سال ۹۹ طی نامه ای به این آستان مقدس ابلاغ شد.
بر اساس این گزارش، در دو لنگه چوبی با رویه خاتم کاری، در چوبی مشبک با روکش نقره، در چوبی منبت (موسوم به در جنت سرا)، در چوبی کتیبه دار (موسوم به درِ چوب پنبه یا در نوک مدادی)، در دو لنگه چوبی منبت و در دو لنگه چوبی آهنکوب با کتیبه های کوفی (موسوم به در عتیق)، طی ابلاغ صورت گرفته در فهرست آثار ملی ثبت شد.
در این گزارش تاکید شده است: این اقدامات با هدف حفاظت و صیانت از اموال آستان مقدس حرم عبدالعظمیم (ع) انجام می شود.
حضرت عبدالعظیم (ع) فرزند عبدالله بن علی، از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (ع) است و نسبش با چهار واسطه به آن حضرت می‌رسد. پدرش عبدالله نام داشت و مادرش فاطمه دختر عقبة بن قیس، ایشان در سال ۱۷۳ هجری قمری در شهر مقدّس مدینه بدنیا آمدند و مدت ۷۹ سال عمر با برکت او با دوران امامت چهار امام معصوم بوده است، محضر مبارک امام رضا (ع)، امام محمّد تقی (ع) و امام هادی (ع) را درک کرده و احادیث فراوانی از آنان روایت کرده است.
به گزارش ایرنا، حرم شاه‌عبدالعظیم محل دفن حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) در شهر ری (در جنوب تهران) قرار دارد، این اثر در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۳۳۴ با شمارهٔ ثبت ۴۰۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.