به گزارش ایرنا، میخاییل گورباچف که از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۱میلادی واپسین رهبر اتحاد جماهیر شوروی بود، روز دوشنبه گفت: نخستین گام روسیه و آمریکا باید تمدید پیمان استارت-۲ باشد و دو کشور باید برای ادامه کاهش تسلیحات و جلب قدرت های هسته ای دیگر در مذاکرات کاهش تسلیحات توافق کنند.
پیمان استارت ۲ یا استارت نو در راستای کاهش تسلیحات هسته‌ای دوجانبه میان مسکو و واشنگتن امضا شد.
باراک اوباما رییس جمهوری وقت آمریکا و دمیتری مدودیف همتای روسی وی سال ۲۰۱۰ در پراگ پایتخت جمهوری چک با هم دیدار کرده و این پیمان را برای کاهش زرادخانه‌های هسته‌ای دو کشور امضا کردند، اعتبار آن روز ۵ فوریه(بهمن) بپایان می رسد.
آمریکا و روسیه تحت این قرارداد جدید، اجازه یافتند حداکثر یک هزار و ۵۵۰ کلاهک مستقر کنند، حدود ۳۰ درصد کمتر از محدودیت اعمال شده در پیمان استارت که سال ۲۰۰۲ قید شد. نخستین پیمان سال ۱۹۹۱ منعقد شد و سال ۲۰۰۹ منقضی شد.
گورباچف در ادامه گفت که روسیه و آمریکا باید دکترین های نظامی خود را اصلاح و در آن به غیرقابل قبول بودن بکارگیری سلاح هسته ای اشاره کنند.
وی اظهار داشت:در گذشته بارها با جو بایدن رئیس جمهوری منتخب آمریکا دیدار کردم و در ان زمان که وی سناتور بود از همه توافق های شوروی و آمریکا در عرصه خلع سلاح هسته ای حمایت کرد و در مقام معاون رئیس جمهوری آمریکا هم از پیمان استارت-۲ که توسط مدودیف و اوباما روسای جمهوری وقت آمریکا امضا شده بود، پشتیبانی کرد.
روابط روسیه و آمریکا تیره است و آمریکا دست کم هر ماه یک بسته تحریم های اقتصادی و مالی در مورد شهروندان روس یا شرکت های این کشور وضع می کند.
تاکنون آمریکا بیش از ۹۰ بسته تحریم در مورد روسیه وضع کرده است که بخش عمده ان در دوره دولت ترامپ وضع شده است.
گورباچف در ادامه مصاحبه در مورد وضعیت جمهوری های شوروی سابق گفت: اوضاع بحرانی در برخی جمهوری ها از جمله بلاروس و قرقیزستان بر اثر دشواری های مراحل انتقال به نظام دموکراتیک بوجود آمده است.
وی افزود: بدیهی است آنچه که در همسایه های ما رخ می دهد من را نگران می کند. این مشکلات در گذار به دموکراسی بوجود آمده است. اگر اتحاد شوروی را در یک شکل ممکن می شد حفظ کرد این مشکلات کمتر می شد. اما من اطمینان دارم که مردم می توانند این مشکلات را برطرف کنند.
گورباچف در مورد وضع قره باغ هم گفت که امیدوار است روسیه بتواند در حل این مساله کمک کند اما در این روند ارمنستان و جمهوری آذربایجان باید نقش اصلی و پیشرو داشته باشند.