به گزارش روز جمعه پایگاه خبری مدیکال نیوز، این فناوری حاوی دو ماده موثر شامل هورمون پروژسترون که تولید مثل زنان را کنترل می‌کند و یک بازدارنده هیستون دی اسیتلاز موسوم به تریکوستاتین است که بیان ژن را تنظیم می‌کند. این ترکیبات ابتدا به صورت کریستال‌های بسیار ریز با ابعادی در حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ نانومتر درمی‌آیند. سپس روی آن‌ها با یک لایحه محافظ پوشانده می‌شود تا در مخاط محافظ بدن به دام نیفتند.
محققان این نانوذرات را در موش‌هایی که برای شبیه‌سازی التهاب منجر به زایمان زودرس در دستگاه تناسلی انسان، دست‌ورزی ژنتیکی شده بودند، مورد آزمایش قرار دادند.
این آزمایش نشان داد نانوذرات حاوی دارو مانع زایمان زودرس می‌شود. موش‌های متولد شده پس از مصرف این دارو، به صورت کاملا طبیعی و بدون هرگونه نقص متولد شدند.
تعداد زایمان‌های زودرس سالانه در سراسر جهان حدود ۱۵ میلیون مورد تخمین زده می‌شود که این پدیده را به مهم‌ترین علت مرگ و میر نوزاردان در سراسر جهان تبدیل می‌کند.
با وجود این که شاخص‌های زیادی برای پیش‌بینی زایمان زودرس وجود ندارد، التهاب در دستگاه تولیدمثل تقریبا در یک سوم از موارد دیده می‌شود.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Science Translational Medicine منتشر شده است.