به گزارش خبرگزاری یونایتدپرس، اولین تلاش ویرجین اوربیت برای پرتاب راکت به فضا ماه مه گذشته به دلیل روشن نشدن به موقع موتور این راکت ناکام ماند، اما اکنون این شرکت برای امتحان دوباره این پرتاب اعلام آمادگی کرده است.
قرار است این ماموریت ساعت ۱۰ صبح فردا یکشنبه ۱۷ ژانویه (۲۸ دی) به وقت استاندارد اقیانوس آرام PST، انجام شود؛ در این زمان هواپیمای شرکت فضایی ویرجین اوربیت که در واقع یک بوینگ ۷۴۷ اصلاح شده است از پایگاه «پایگاه هوایی و فضایی موهاوی» در ۹۰ مایلی شمال «لوس آنجلس» پرواز می کند.
این هواپیما راکت «لانچر وان» را در زیر بال خود حمل می کند.
راکت لانچر وان، ۲۱ متر و ۳۰ سانتی‌متر طول و ۲۵ هزار و ۸۵۵ کیلوگرم جرم دارد. این موشک به‌منظور ارسال ماهواره‌های کوچک به مدار زمین طراحی شده است و بر خلاف موشک‌های ماهواره‌بر رایج، به جای آنکه از سکوی پرتاب زمینی ارسال شود، سفر خود را از سطح باند فرودگاه آغاز می‌کند.
لانچر وان به هواپیمای بویینگ ۷۴۷ تغییریافته این شرکت به نام «دختر کیهانی» (cosmic girl) که در گذشته در ناوگان ویرجین برای حمل مسافران مورد استفاده قرار می گرفت ، متصل است.
ویرجین اوربیت همچنین یک فرصت سه ساعته برای بروز تاخیر احتمالی دقیقه آخری در نظر گرفته است.
این شرکت تلاش دیگری را در ماه دسامبر به دلیل قرنطینه شدن کارمندان بر اثر کووید-۱۹ ناکام گذاشت. این شرکت همچنین پرتاب هفته گذشته را نیز به تعویق انداخت.
پس از آزاد شدن موشک حامل این ماهواره ها، هواپیمای ۷۴۷، تغییر جهت داده و از مسیر پرتاب دور می شود. سپس موتور راکت روشن می شود و ماهواره ها را با خود به فضا می برد.
این اولین باری است که راکت شرکت فضایی ویرجین اوربیت یک محموله تجاری را با خود حمل می کند.
۱۰ ماهواره ای که این راکت با خود به مدار زمین می برد « ماهواره های مکعبی یا کیوب ست» نامیده می شوند؛ ۹ دستگاه از این ماهواره ها توسط هشت دانشگاه آمریکا طراحی و ساخته شده است و ماهواره دیگر توسط «مرکز تحقیقاتی آمز ناسا» در «موفت» در کالیفرنیا ساخته شده است.
طول بیشتر این ماهواره ها یک فوت و ارتفاع و عرض آنها تنها چند اینچ است.
ماهواره دانشگاه «فلوریدا مرکزی» که Q-PACE نامیده می شود دارای دوربین های ویدئویی برای مشاهده نحوه تعامل سنگ مرمر کوارتز با اجرام کروی کوچک تر، گرد و غبار و سایر مواد در شرایط میکروگرانش در مدار پایین زمین است.
هدف از این آزمایش که با کمک ۴۰۰ هزار دلاری ناسا انجام می شود، کمک به توضیح این موضوع است که چگونه انرژی الکترواستاتیکی موجب جمع شدن گرد و غبار و سنگ ها و در نهایت تشکیل اجرام سیاره ای و یا حلقه های سیاره ای مانند حلقه های زحل و نپتون می شود.
ناسا در چند دهه گذشته پروازهای مشابه بسیاری را که ماموریت های « پرتاب آموزشی نانو ماهواره ها» (ELaNa) نامیده می شود، انجام داده است.
ویرجین اوربیت امیدوار است که با استفاده از هواپیما برای ارسال راکت به مدار بتواند سفارشات ارسال موشک به مدار را با صرف زمان و هزینه کمتر نسبت به رقبایی انجام دهد که اغلب آنها برای ارسال از ایستگاه های پرتاب گران‌قیمت زمینی استفاده می کنند.
این شرکت همچنین امیدوار است که بتواند ارسال موشک را در مکان های مختلف از جمله انگلیس انجام دهد.
ورجین اوربیت بخشی از شرکت ویرجین گالتیک است که یک شرکت توریستی با هدف فرستادن گردشگران به فضا و متعلق به «ریچارد برانسون» کارآفرین و سرمایه‌گذار انگلیسی، است.
در حالی که هدف ویرجین گالتیک، فرستادن گردشگران به فضا است، ویرجین اوربیت روی ارسال ماهواره های کوچک به فضا تمرکز دارد.
این شرکت از زمان تأسیس، قراردادهای متعددی را برای ارسال ماهواره به مدار امضا کرده که از جمله آن، قرارداد با وزارت دفاع آمریکا و آژانس فضایی اروپا است.