کریم ارسلانی روز دوشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا، محبوبیت شخصیت آیت الله قاضی در تبریز و آذربایجان را بی مانند خواند و افزود: بنده از سال ۱۳۴۰ و در بدو ورودم به بازار در نماز جماعت ایشان در مسجد مقبره شرکت می کردم و پای منبر ایشان بودم و جزو مریدان خاص آیت الله بودم که با عنی شدن مبارزات ضدستم شاهی از سال ۱۳۴۲ وارد حلقه نخستین انقلابیون شدم.
وی اظهار کرد: آن زمان مرحومان انزابی و شهید قاضی در مسجد مقبره تبریز، مردم را از لحاظ فرهنگی، اخلاقی، دینی و فقهی اشباع می کردند و ما از محضر ایشان واقعا لذت می بردیم که این راهنمایی ها به تدریج رنگ و بوی مبارزاتی به خود گرفت.
ارسلانی ادامه داد: در مقطع شروع نهضت انقلاب اسلامی، بازاریان تبریز متوجه نبودند که آقای قاضی یک سرمایه بزرگ انقلابی و یک فرد بزرگ سیاسی و فقهی است، اما انقلاب و خیزش همه جانبه اقشار مردم باعث شد به رهبری ایشان، ظرفیت ها بیش از پیش آشکارتر شود.
وی با اشاره به اینکه آیت الله قاضی تمامی شاخه ها و طایفه های انقلاب را در آذربایجان و تبریز مدیریت می کرد، گفت: ما همه روزه در محضر آقای قاضی، تظاهرات ها و برنامه ها را برگزار می کردیم و همچنین بنده همراه با مرحوم حاج محمدحسین جودبخش و مرحوم حاج قلی فیروزی از طرف شهید قاضی در محله سرخاب در پخش مواد غذایی فعالیت داشتیم.
ارسلانی اضافه کرد: آن زمان به خانه شهید قاضی، از بسیاری جاهای تبریز و روستاها و اکناف و اطراف، مواد غذایی می آمد و ایشان آن مواد غذایی را بین مردم تبریز پخش می کرد و چون محله سرخاب آن زمان از اطراف تبریز به حساب می آمد، نیازمندان از این مواد غذایی بهره مند می شدند.
وی به اتحاد و همبستگی و معنویت مردم در دوران مبارزات انقلابی اشاره کرد و افزود: مردم آن زمان آنقدر صیانت نفس داشتند که اگر کسی حاجتی نداشت، از آن مواد غذایی نمی برد؛ نان، پیاز، سیب زمینی و روغن و وسایل زندگی از مواد پخش شده بود و در صورت نیاز پول هم تقدیم نیازمندان و مبارزان می شد.
ارسلانی، خاطرات مربوط به مبارزات انقلابی مردم تبریز را بسیار شیرین و برای امروز جامعه الگویی ناب ارزیابی و یادآوری کرد: برای مبارزه با نیروهای طاغوت و رژیم پهلوی، همه محلات و مساجد و نهادهای انقلابی از آیت الله قاضی دستور می گرفتند و ایشان تمام این نیروهای انقلابی را مدیریت می کرد و اگر قرار بود تظاهراتی صورت پذیرد با هماهنگی ایشان بود و باید و نباید ها را ایشان مشخص می کردند.
وی با بیان اینکه آن زمان دو ستاد بزرگ برای ساماندهی مبارزات در تبریز ایجاد شده بود، گفت: یکی از این ستادها در مسجد مقبره و دیگری در مسجد شعبان بود و شهید قاضی برای اقامه نماز ظهر و عصر به مسجد مقبره تشریف آورده و ضمن برگزاری نماز، تظاهرات ها را مدیریت کرده و به مطالبات مردمی نیز رسیدگی می کردند.
اولین مسئول ستاد برگزاری نماز جمعه تبریز، از آیت الله قاضی طباطبائی به عنوان خمینی آذربایجان نام برد و اضافه کرد: امام جمعه شهید تبریز فعالیت های سیاسی، دینی و انقلابی را در تبریز به نحو احسن گسترش داده بود و انقلابیون آذربایجان به ایشان خمینی ثانی می گفتند.
ارسلانی گفت: آیت الله قاضی برای همه اعم از جوان، مسن، خانم ها و بازاریان و به خصوص دانشجوبان و حوزه های علمیه الهام بخش بود؛ او روحانی متعهد، ربانی، مبارز و فدایی مردم بود و به قدری برای مردم فدایی بود که یک روز که عوامل رژیم شاه گازهای اشک آور متعددی به داخل مسجد مقبره، انداختند تا مردم را پراکنده کنند و از شدت دود و تنگی نفس، مسجد از مردم خالی شد و فقط داخل مسجد ۷ یا ۸ نفر باقی مانده بودیم که در محراب مسجد کارتون ها را سوزاندیم تا اشک آور به آیت الله قاضی اثر نکند و از ایشان خواهش کردیم که مسجد را ترک کنند اما شهید قاضی گفت اگر همه رفته اند، ما هم برویم.
وی در خصوص نحوه مواجهه شهید قاضی با منافقین و خلق مسلمان تبریز، اظهار داشت: در جریان خلق مسلمان برخی علما به شهید قاضی ظلم های زیادی کردند و ایشان در ان برهه سخت تاریخی در شهر خود مظلوم واقع شد و ظالمان به او یک عده روحانی های خلق مسلمان بودند.
ارسلانی با اشاره به شدت گرفتن مبارزات انقلابی مردم در روزهای منتهی به ۲۲ بهمن، گفت: یک شب که تا آغاز حکومت نظامی هم مدت زیادی باقی نمانده بود، من و حاج جعفر رضایی با ساک پر از اعلامیه های امام(ره) محضر شهید قاضی رفتیم و او برای اولین بار بود که از روحانیون خلق مسلمان به ما گلایه کرد و مطالبی مطرح کرد که الان قابل طرح نیست.
به گفته وی روحانیون و علمایی که آن روزگار منتسب به حزب خلق مسلمان بودند، رفتارهای انسانی را زیر پا گذاشتند و آیت الله قاضی از این گروهک زخم های بسیاری خورد.
این مبارز انقلابی و یار نزدیک آیت الله قاضی طباطبائی از این شهد والامقام به عنوان شخصیت نخبه پسند یاد کرد که به جوانان اعم از بازاری، طلبه و دانشجو بسیار ارزش قائل می شد و به نیروهای ارزشی اهمیت بسیاری می داد و حتی به مشکلات خانوادگی و کاری و فردی و جمعی آنان نیز رسیدگی می کرد.
ارسلانی با اشاره به اینکه مردم تبریز آیت الله قاضی را بیشتر از پدران خود دوست می داشتند، اظهار داشت: او به اندازه ای انسان مدار، ارزش مدار و دین مدار بود که مجموعه مردم را در خود خلاصه کرده بود.
وی با اشاره به سپری شدن ۴۲ سال از انقلاب اسلامی، خواستار بازگشت به همان شعارها، ایده ها، اخلاقیات، باورها و آرمان های مبارزات انقلابی شد و ادامه داد: باید اذعان کرد امروز در بدنه جمهوری اسلامی با بسیاری از آرمان ها و اهداف اقلاب اسلامی فاصله افتاده است.