به گزارش روز دوشنبه دانشگاه علوم پزشکی ایران، دکتر مرتضی نخعی امرودی افزود: آرتروز آرنج به طور معمول افراد میانسال را درگیرمی کند و در اثر ابتلا به این بیماری، غضروف مفصلی نرم‌تر و شکننده‌تر شده و به مرور شکاف‌هایی در آن پیدا می‌شود.
وی ادامه داد: با گذشت زمان با بدتر شدن بیماری، قطعاتی از آن کنده می‌شود.
این جراح شانه و آرنج اظهار داشت: وقتی بیماری آرتروز آرنج پیشرفت کند، قطعات بزرگ‌تری از غضروف‌های بین ٢ استخوان جدا شده و تماس استخوان با استخوان اتفاق می‌افتد.
نخعی امرودی یادآور شد: در صورت ابتلا به آرتروز، غضروف‌ها از بین می‌روند و استخوان بر روی استخوان حرکت کرده، خراشیده شده و باعث بروز درد می‌شود. به دنبال آن بیمار کم کم نمی‌تواند مفصل خود را حرکت دهد و بنابراین به مرور زمان دامنه حرکتی آرنج کمتر و کمتر می‌شود.
وی افزود: این امر باعث می‌شود که پس از گذشت زمان مفصل آرنج نتواند به طور کامل صاف و خم شود.
این جراح شانه و آرنج با بیان این که مهم‌ترین نشانه ابتلا به آرتروز آرنج، ایجاد محدودیت حرکتی است، ادامه داد: بیمار نمی‌تواند آرنج خود را به طور کامل صاف و یا آن را کامل خم کند و این محدودیت حرکتی به طور معمول همراه با درد است و گاهی اوقات هنگام گیر کردن استخوان‌ها بر روی یکدیگر سر و صداهایی به صورت خرت خرت کردن هم احساس می‌شود.
نخعی امرودی اضافه کرد: بعضی اوقات نیز در صورت ابتلا به آرتروز آرنج قطعات غضروف شکسته شده بین ٢ استخوان دو طرف مفصل در برخی زوایا گیر می‌کنند و آرنج دچار قفل شدگی می‌شود و بیمار با کمی تکان دادن آن را آزاد می‌کند.
وی تصریح کرد: مفصل که دچار آرتروز می‌شود به طور معمول مقداری نیز تورم در آن وجود دارد و از آرنج سالم بزرگ‌تر به نظر می‌رسد.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران خاطرنشان کرد: در اغلب موارد همراه آرتروز مفاصل، مقدار مایع مفصل نیز افزایش می‌یابد که در اصطلاح عامیانه به آن می‌گویند «مفصل آب آورده است». بنابراین افزایش مایع مفصلی خود یک بیماری جداگانه نیست و نشانه‌ای از سایر بیماری‌های مفصلی مانند آرتروز است.
به گفته نخعی امرودی، فردی که دچار آرتروز آرنج می‌شود، در هنگام انجام کارهای سنگین دچار درد در ناحیه آرنج شده و توان حرکت دادن این ناحیه نیز در برخی موارد وجود ندارد و عواملی مثل سن، انجام ورزش‌های سنگین، آسیب‌های وارده به آرنج و شکستگی یا دررفتگی‌های قبلی از عوامل مستعد کننده آرتروز هستند.
وی افزود: این بیماری در افرادی که کارهای سنگین دستی و نیز در ورزشکارانی که ضربات سنگین با دست می‌زنند مانند بوکسورها شایع‌تر بوده و راه تشخیص آرتروز آرنج در مرحله اول گرفتن شرح حال و معاینه است.
این جراح یادآور شد: اگر قرار باشد بیمار با جراحی درمان شود یا به مشکل دیگری غیر از آرتروز هم شک داشته باشیم از کارهای تشخیصی دیگر مانند ام آر آی و سی تی اسکن نیز استفاده می‌کنیم.