«ثمین عابدخجسته» روز چهارشنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: در ۲ سال گذشته با تلاش زیاد در مسابقات بینالمللی متعددی شرکت کردم تا رنکینگ جهانی خود را ارتقا دهم و سهمیه المپیک را کسب کنم. همچنین مقامهای بینالمللی خوبی در انفرادی و دو نفره کسب کردم و تقریبا به هدفم نزدیک شدم. لحظههای خوبی را تجربه و آخرین مسابقهای که در آن به عنوان بازیکن تیم ملی شرکت کردم، مسابقات بینالمللی جام فجر در سال ۹۸ بود.
وی افزود: پس از جام فجر هم بحران کرونا آغاز شد و با برنامه مربی بدنساز همواره تمریناتم را ادامه میدادم و نمیخواستم از فضای تمرینی دور باشم و بدنبال آن بودم تا به آمادگی جسمانی لازم برسم. وقتی اردوهای تیم ملی آغاز شد، پدرم عنوان کرد که بهتر است به دلیل خطر ابتلا به کرونا در اردوها شرکت نکنم. در این مدت خانواده همواره من را حمایت کرد و خودم هم سعی میکردم از مکانهای پرخطر دوری کنم تا خانوادهام در شرایط امنتری باشند.
ملیپوش بدمینتون زنان عنوان کرد: دیگر به تیم ملی برنمیگردم. این تصمیم را با مشورت خانواده در چند وقت اخیر گرفتم و برای همیشه با تیم ملی خداحافظی میکنم. نامهای را رسما برای فدراسیون نوشتم و قصد خود را از کنارهگیری از تیم ملی عنوان کردم. دلیل موجهی برای این کار دارم و میخواهم برنامه بهتر یا متفاوتی را در زندگی خود داشته باشم و میدانم که افتخارات بینالمللی من آنقدر با ارزش است تا از آن در مسیر زندگی خود استفاده کنم.
وی یادآور شد: بدمینتون بخشی از زندگیام بوده و هست و الان هم به دلیل کرونا و ادامه تحصیلات در رشته روانشناسی دوست دارم تا تمرکزم بیشتر روی این موارد باشد. فقط میخواهم یک بازیکن ساده باشم و حتی برای حضور در مسابقات لیگ هم تصمیمی ندارم و در فصل هم که گذشت در این رقابتها شرکت نکردم.
عابدخجسته با اشاره به اینکه رسیدن به سهمیه المپیک برنامهریزی دقیقی را میطلبد، گفت: برنامهریزی در این راه باید چهار ساله باشد و با ۲ سال تمرین به المپیک نمیرسیم. از طرفی رقبای ما در آسیا کار را برای کسب سهمیه سخت کردهاند. اگر ورزشکاران به مدت چندین سال تلاش کنند و برنامه ریزی درستی با حضور در مسابقات برون مرزی داشته باشند، امکان دارد تا به سهمیه برسند. اما کسب سهمیه برای بدمینتون نسبت به رشتههای دیگر سختتر است.