روشن قصه‌ای نا آشنا در جامعه نیست، حرفش هم حرف تازه ای نیست اما جسارت حجازی در پرداخت بی واهمه موضوع است که مخاطب خود را مغموم می کند. کاراکتر روشن با بازی رضا عطاران از آن دست کاراکترهایی است که باید به لایه های دورنی آن نزدیک شد، اهل فریاد و هیاهو نیست، زندگی برایش نواری از یک فیلم در حال ضبط است، مبارزه نمی‌شناسد، شهامت تمام کردن را هم ندارد اما انسان است و اتفاقا این خصایل انسانی اوست که خونسردی‌اش را لج در بیار نمی‌کند.
لحظه‌های فوق العاده انسانی او را می توان در سکانس قرار گرفتن در کنار دختری که خود فروشی می کند را به خوبی دریافت. روح الله حجازی در روشن تلاش کرده است تا نقطه های تاریک زندگی انسان ها رو روشن و عریان کند اما جنس عریانی اش با تمام تلخی آن سیاه نیست.
حجازی نگاهش به چالش های اساسی بنیان های خانواده ای که در حال فروپاشی است تهوع آور نیست ، هر چند حال مخاطب خود را می گیرد و او را رها نمی کند. از نکات قابل توجه دیگر در اخرین ساخته حجازی باید به روایت آرام و بدون تنش آن اشاره کرد، اگرچه سوژه فیلم" روشن "به شدت ملتهب است و پتانسیل شلوغ بازی های رایج سینمای ایران را در خود دارد اما فیلمساز توانسته است با هوشمندی، خود را از قرار گرفتن در این دام نجات دهد.
روشن فیلمی نیست که ریتم و ضرباهنگ آن بتواند مخاطب خود را در یک درام پرتعلیق درگیر کرده و به وجد آورد یا در دل ماجرا قرار دهد چرا که اساسا جنس ِ روایت و زاویه نگاه فیلمساز کاملا متفاوت است ! پس نباید انتظار رویارویی با اثری پر کنش را در خود ایجاد کنیم، اتفاقا تمامی تلاش کارگردان اثر بر این معطوف گشته است تا تمامی تنش های اضافی را از کاراکتر اصلی خود یعنی روشن (رضا عطاران ) دور کند که اوج آن را می توان در سکانس مچ گیری همسر سابقش با مردی دیگر مشاهده کرد.
نکته مهم این است که حجازی بدون هیچ نگاه جانبدارانه، صرفا روایت خود را به پیش می برد و با توجه به خیانتی که در داستان از سوی مریم ( با بازی سارا بهرامی ) در حق روشن کاراکتر اصلی فیلم شکل می گیرد باز نمی توانیم او را مقصر اصلی قلمداد کنیم. در پایان باید گفت، اگر چه فیلم روشن از مضمونی تازه در سینمای ایران برخوردا نیست اما نگاه فیلمساز به موضوع قابل توجه است.
سیامک انصاری، سارا بهرامی، مهدی حسینی‌نیا، مسعود میرطاهری و محمد ولی‌زادگان از دیگر بازیگران فیلم سینمایی روشن هستند.
روشن، مرد میانسال عشق بازیگری، نمی‌تواند خانه ثبت‌نامی‌اش را بگیرد و در آستانه فروپاشی همه‌چیز، تصمیم می‌گیرد نقشش را بازی کند.
حجازی، پس از ۳ سال، با فیلمی در جشنواره فجر حاضر است. فیلمی که برخلاف دیگر ساخته‌های کارگردان، از ترکیب جالبی در گروه بازیگران بهره می‌برد. البته که روشن در ادامه دغدغه‌های اجتماعی حجازی روایت شده و بازیگران فیلم، با نگاهی به فضای کمیک، در نقش‌هایی اجتماعی محک زده شده‌اند. تصویربرداری فیلم، اسفندماه سال گذشته و در نخستین روزهای شیوع کرونا و درحالی‌که تنها تصاویر بیرونی و خیابانی آن باقی مانده بود، متوقف ماند و چند سکانس معدود شبانه باقی‌مانده در اردیبهشت‌ماه جلوی دوربین رفت.