تهران- ایرنا - فیلم سینمایی «منصور» بخش‌هایی از زندگی «شهید ستاری» قهرمان دوران دفاع مقدس را ورق می‌زند. اطلاع‌رسانی اثر درباره وقایع آن سال‌ها واضح و شفاف نیست و فیلم، مخاطب را با کوله‌باری از ابهام از سالن سینما بیرون می‌فرستد.

منصور (ساخته سیاوش سرمدی) در کنار فیلم تک‌تیرانداز (به کارگردانی علی غفاری) دومین پرتره داستانی جشنواره امسال است. هر دو فیلم به دفاع مقدس می‌پردازند و هر دو سعی در معرفی یکی از قهرمانان سال‌های خون و آتش دارند. شهید زرین فیلم تک‌تیرانداز یک قهرمان شکست‌ناپذیر است که یک‌تنه مقابل دشمن می‌ایستد و پشتش را به خاک می‌مالد. فیلم منصور بر خلاف تک‌تیرانداز نگاه بی‌روح و منفعلی به قهرمانش دارد.

یک فیلم از این طرف بام افتاده و آن یکی از آن طرف سقوط کرده است. کارگردان منصور با پرهیز از قهرمان‌سازی شخصیتی را خلق کرده که به اندازه کافی جذاب و دلربا نیست. تمام زندگی منصور در کارش خلاصه شده و او هیچ دغدغه‌ای جز تعمیر هواپیما و ساخت جنگنده ندارد. فیلم خالی از صحنه‌های حسی است که بتواند عواطف مخاطب را تحریک کند. غم و ناراحتی و افسردگی را در چهره منصور نمی‌بینیم. همسرش (با بازی لیندا کیانی) در اواخر فیلم ظاهر می‌شود و تازه آنجا صحبت سر مسایل کاری است. قهرمان قصه ما زندگی شخصی ندارد؛ فرزندانش را در آغوش نمی‌گیرد و استراحت هم نمی‌کند. دوستی و رفیقی که پای درد دلش بنشیند هم ندارد. تمام فکر و  ذکرش چند قطعه آهن است که باید به هوا فرستاده شوند. برای مخاطب همراه شدن با قهرمانی تک‌وجهی که حسی را برنمی‌انگیزد کار دشواری است.

اشتباه در انتخاب بازیگر نقش اول هم نقطه ضعف گفته شده را تشدید کرده است. محسن قصابیان نمی‌تواند جذابیت شخصیت تیمسار ستاری را از طریق نگاه، لحن صدا و زبان بدن منتقل کند. او با ارائه یک بازی سرد و بی‌روح و خنثی، شخصیتی را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد که مقتدر و با ابهت نیست.

فیلمنامه منصور علاوه بر آن‌که شخصیت اصلی را به درستی معرفی نمی‌کند، از خلق شخصیت‌های فرعی جاندار هم ناتوان است. ثنایی (مهندسی که به کار برمی‌گردد) در حد تیپ باقی می‌ماند و نمی‌تواند بده و بستان خوبی با منصور داشته باشد. لقمانی (مدیر شرکت یاشی با بازی سیدجواد هاشمی) در حد چند سکانس ظاهر می‌شود و به جز گفتن چند دیالوگ تاثیرگذاری خاصی ندارد. فیلمنامه می‌توانست تقابل میان منصور و لقمانی و مشکلات‌شان را با تاکید و تمرکز بیشتری شرح دهد. لقمانی به عنوان یک نیروی دولتی ایرانی با چه انگیزه‌ای چوب لای چرخ توسعه کشور می‌گذارد؟ وقتی منصور ستاری از حمایت رییس جمهور وقت برخوردار است، چگونه نمی‌تواند یک مدیر دولتی را شکست دهد؟ سرنوشت لقمانی و همدستانش در نهایت چه می‌شود؟ شرکت یاشی چه قدرت ویژه‌ای داشته که توانسته مجلس و دادستان وقت را با خودش همراه سازد؟

فیلمنامه به هیچ یک از این سوالات پاسخ نمی‌دهد و هر چه پیش می‌رود ابهامات بیشتری را مطرح می‌سازد. علاوه بر این فیلمنامه نمی‌تواند اهمیت دراماتیک ساخت هواپیما را شرح دهد. همزمان با تولید قطعات و تعمیر هواپیماها، جنگ سنگین ایران و عراق در جریان است. ولی روایت فیلم چیزی از این جنگ نمی‌گوید (به جز یکی دو صحنه مثل بمباران تهران) و حساسیت آن را نشان‌مان نمی‌دهد. ما به عنوان مخاطب متوجه نمی‌شویم که همزمان با تلاش‌های منصور، جنگ در چه مرحله‌ای قرار دارد و چه عملیاتی در حال اجراست.

 منصور با وجود نقاط ضعفش پایان بندی مناسبی دارد. با پرواز آذرخش لبخند بر لبان تیمسار ستاری می‌نشیند. این موفقیت با توجه به این‌که بعد از یک شکست (سقوط جنگنده قبلی) به تصویر کشیده می‌شود، اهمیت بیشتری می‌یابد.

فیلم سینمایی درباره بخشی از زندگی شهید منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال‌های دفاع مقدس است. این فیلم سینمایی با نگاهی به بخش‌هایی از زندگی شهید ستاری و طراحی و تولید اولین جنگنده کاملاً ایرانی ساخته شده است.

تهیه کنندگی این فیلم سینمایی از محصولات سازمان رسانه‌ای اوج را جلیل شعبانی برعهده دارد. نام این فیلم در ابتدا «اوج ۱۱۰» بود که برای حضور در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر به نام منصور تغییر کرد. در این فیلم سینمایی بازیگرانی چون محسن قصابیان، لیندا کیانی، حمیدرضا نعیمی، علیرضا زمانی نسب، سید جواد هاشمی و قاسم زارع حضور دارند.

جشنواره فیلم فجر هرساله و همزمان با دیگر جشن‌های پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ماه میزبان علاقه‌مندان هنر سینماست. این جشنواره که از سال ۱۳۶۱ کار خود را آغاز کرد تا سال ۱۳۷۴ محل رقابت تولیدات سینمای ایران بود؛ اما از آن پس به صورت بین المللی برگزار می‌شود و در بخش بین الملل بر بررسی فیلم‌هایی از سینمای جهان به ویژه خاورمیانه، آسیای مرکزی، قفقاز و آناتولی و آثار ملهم از آموزه‌های راستین پیامبران الهی، پیام صلح و دوستی تمرکزی ویژه دارد. بخش بین‌الملل جشنواره از دوره سی‌وسوم (سال ۹۳) از بخش ملی جدا شد و در اردیبهشت هر سال میزبان فیلمسازان مطرح جهانی است.

شرکت‌کنندگان جشنواره فیلم فجر در بخش‌ رقابتی اصلی؛ سودای سیمرغ برای دریافت سیمرغ بلورین با هم رقابت می‌کنند. طی سالیان اخیر مسابقه‌های سینمای مستند، فیلم کوتاه و مسابقه مواد تبلیغاتی و اطلاع‌رسانی نیز به بخش‌های سینمای ایران اضافه شده‌ است.

سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در چهل‌ودومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران (بهمن ۱۳۹۹)، به دبیری سید محمدمهدی طباطبایی‌نژاد در حال برگزاری است. فیلم‌های سی و نهمین جشنواره ملی فیلم فجر در ۷۰ سینما در ۳۰ استان و ۵ منطقه آزاد به نمایش درمی آید. امسال نیمی از آثار جشنواره فیلم‌ اولی هستند. همچنین نشست های خبری بعد از این رویداد سینمایی در فضای مجازی و هم به صورت زنده پخش با حضور جمعی از اصحاب رسانه برگزار می شود. جشنواره امسال تحت تاثیر همه‌گیری کرونا و با تاکید بر شیوه‌نامه‌های بهداشتی تجربه‌ای جدید را پیش می برد.